مطابق فراخوان قبلی، کارکنان عملیاتی و رسمی نفت،گاز، پالایش و پخش و پتروشیمی، در اعتراض به عدم اجرای ماده ۱۰ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت، از روز دوشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۱ دست به اعتصاب غذا زدند.

خیزش‌های شهری، تظاهرات توده‌ای و نبردهای خیابانی سراسری برای سرنگونی رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی در بیش از شش هفته گذشته بدون وقفه ادامه داشته و وارد هفتمین هفته خود شده است.در جریان استمرار این

پرچم اعتصاب سیاسی در نفت به اهتزاز درآمد.اعتصاب سیاسی در صنعت نفت، صفحه نوینی را در مبارزه طبقه کارگر گشود. این اعتصاب که در اعتراض به سرکوب و کشتار زنان و جوانان و در حمایت از نبردهای خیابانی

نبردهای خیابانی و جنگ‌وگریز شهری، دومین هفته خود را پشت سر گذاشته و تقریباً تمام شهرهای بزرگ و بسیاری شهرهای کوچک را در برگرفته است.سرکوب و کشتار بی‌رحمانه مزدوران حکومتی، صدها کشته و زخمی برجای

برخورد وحشیانه و قهرآمیز حاکمیت با تجمع مسالمت‌آمیز کارکنان رسمی نفت در روز ۱۲ شهریور، یک‌بار دیگر وحشت رژیم از تداوم و گسترش اعتصاب و مبارزه در نفت را به نمایش گذاشت. مطابق فراخوان “شورای

بیش از چهار دهه حاکمیت ارتجاع اسلامی، جامعه را از جمیع جهات به قهقرا برده است.تورم، گرانی ،فقر، بیکاری، فلاکت و بدبختی ، بی آیندگی، اعتیاد، بیماری، خودکشی ، تن‌فروشی،زورگیری، دزدی و مصائب اجتماعی

روز پنجشنبه بیست مرداد، اعتصاب پرسنل رسمی نفت شاغل در واحدهای عملیاتی و ستادی با خواست‌های مشخصی که از پیش اعلام‌شده بود، به‌طور همزمان در چندین واحد آغاز شد.در رأس این خواست‌ها، اجرای کامل ماده

علام خبر دردناک خودسوزی ۸ کارگر در ظرف کمتر از ۷۰ روز که به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی انعکاس یافت، بار دیگر اذهان جامعه را متوجه وضعیت معیشتی وخامت بار کارگران ساخت. کارگرانی که ستون اصلی جامعه و

ارتجاع اسلامی حاکم، سیاست سرکوب را آشکارا تشدید نموده است.نشانه‌های این سیاست در همه جای جامعه محسوس و مشهود است.رژیم مستبد  سرکوبگر جمهوری اسلامی، از تشدید سرکوب و استفاده آشکار از زور و فشار و

بعد از یک دوره آرامش نسبی ناشی از تحقق برخی خواست‌های کارگران هفت‌تپه، با توجه به مشکلات و ابهامات بعد از واگذاری شرکت  و پیگیری خواست‌ها، اوضاع به سمت اعتصاب و ناآرامی در چرخش است. چنین به نظر