کارگران مبارز گروه ملی فولاد اهواز بار دیگر به تجمع و اعتراض علنی روی آورده‌اند.  علائم و نشانه‌ها و دلایل گوناگونی که نگرانی کارگران را نسبت به وضعیت گروه ملی فولاد اهواز و آینده شغلی خود در پی

موج جدیدی از اعتراض و اعتصاب در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی آغازشده است. روزی نیست که کارگران در این یا آن پتروشیمی و پالایشگاه و مرکز و شرکت نفتی دست به اعتصاب و تجمع و اعتراض نزنند.  تنها در ظرف

به پایان سال ۱۴۰۰ و موسم تعیین حداقل دستمزد نزدیک می‌شویم. طبقه حاکم و دولت این طبقه تعرض دوجانبه‌ای را علیه طبقه کارگر و سطح معیشت کارگران سازمان داده و در تدارک اجرای آن برآمده‌اند. دولت جمهوری

بازتاب بحران اقتصادی و سیاسی بر طبقه حاکم، بسیار زودتر از آن‌چه که برخی گمان می‌گردند به ماه عسل “حکومت یک دست” پایان داد. افزایش اختلافات بر سر سیاست‌های اقتصادی و در راس آن‌ها

مطابق فراخوانی که سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه برای اعتراض رانندگان در روز ۱۸ دی ۱۴۰۰ در شکل روشن کردن چراغ و حرکت با سرعت‌پایین(۳۰ کیلومتر) و همچنین تجمع کارگران تعمیرگاه و

صبح روز شنبه ۴ دی ۱۴۰۰ یک حادثه مرگبار در جاده قدیم اهواز- خرمشهر، جان ۱۲ کارگر را گرفت و ۱۵ تن دیگر را به‌شدت مصدوم و روانه بیمارستان ساخت. تصادف زنجیره‌ای مرگبار کامیون و چند وسیله نقلیه ازجمله

روز سه‌شنبه ۱۶ آذر، چند صد تن از کارگران توزیع برق در مقابل وزارت نیرو تجمع اعتراضی برپا کردند. این کارگران که به نمایندگی از طرف هزاران کارگر توزیع برق از شهرها و استان‌های مختلف کشور راهی تهران

 اعتراضات و اعتصابات کارگری کماکان روندی رشد یابنده را طی می‌کنند. عواقب بسیار وخیم بحران اقتصادی، تورم و گرانی فزاینده، فشارهای اقتصادی و معیشتی بر شانه کارگران را بیش‌ازپیش تشدید نموده است.

اعتصابات کارگری مدام درحال افزایش و گسترش هستند. بر بستر اوضاع پر تب‌وتاب سیاسی جامعه و اعتراضات توده‌ای در اصفهان و شهرکرد و برخی شهرهای دیگر، اعتراضات و اعتصابات کارگری رنگ وبوی دیگری به خود

بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، جمهوری اسلامی را به‌شدت در منگنه قرار داده است. تلاش ارتجاع حاکم و جناح‌های آن برای حل بحران و برون‌رفت از بن‌بست، باشکست و ناکامی روبرو شده است. وضعیت اقتصادی