روند طی شده در جنبش کارگری در سال گذشته ، در برخی زمینه ها با پیشرفت های خوبی همراه بود اما در همان حال این جنبش و مبارزات طبقه کارگر از نقائص و ضعف های مهمی در رنج بوده است. برای شناخت و

اول ماه مه سال ۱۸۸۶ اهمیت بسزایی در تاریخ مبارزات طبقه کارگر علیه سرمایه داری دارد. روزی که صدها هزار کارگر در شیکاگو با خواست ۸ ساعت کار در روز دست به اعتصاب زدند و به راه پیمائی در خیابانها

در بیانیه‌ای که اخیراً تحت عنوان ” گفتگو با توده کارگر و زحمتکش و پاسخ به یک پرسش – چهار تشکل مشترک کارگری” توسط تعدادی از فعالان کارگری انتشاریافته، نویسندگان درصدد در پاسخ به این

طبق معمول سال های گذشته، “شورای عالی کار” رژِیم، در  روز پایانی اسفند (۲۹ اسفند) ۱۴۰۲ حداقل دستمزدهای کارگری را تعیین کرد. مطابق تصمیم این نهاد، حداقل دستمزد اسماً ۳۵ درصد افزایش یافت

بار دیگر جمهوری اسلامی تعیین حداقل دستمزد برای سال ۱۴۰۳ را به روزهای آخر سال کشاند. اگر در سال‌های گذشته کارگران قبل از پایان سال منتظر تصمیم “شورای عالی کار” در مورد میزان افزایش

اعتصابات کارگری همچنان در حال افزایش است. اعتراض و اعتصاب و تجمع به جزء جدایی ناپذیری از زندگی، شرایط کار کارگران و جنبش کارگری ایران تبدیل شده است. روزی نیست که شاهد یک یا چند اعتراض و اعتصاب

مطابق معمول هرساله، بحث تعیین حداقل دستمزد در برخی رسانه‏های حکومتی به راه افتاده است. عناصر معلوم الحال و تشکل های ارتجاعی دولت ساخته، هربار یک رشته بحث های کلیشه ای و مشتی حرف های تکراری

گام های استوار کارگران گروه ملی فولاد بار دیگر خیابان های شهر اهواز را به لرزه درآورد.اعتصاب یکپارچه کارگران در اعتراض به خلف وعده مدیریت باخواست محوری اجرای کامل طرح طبقه بندی مشاغل از روز سه

اعتصابات و تجمعات اعتراضی کارگری پیوسته درحال افزایش است. دامنه فشارهای اقتصادی، معیشتی و اجتماعی چنان بالاگرفته و نارضایتی کارگران تا بدان حد تشدید شده است که اعتراض و تجمع و اعتصاب به امری

یکشنبه ۲۴ دی‌ماه، در اثر انفجار و آتش‌سوزی در کارخانه تولید چسب در شهرک صنعتی ایوانکی شهرستان گرمسار دو کارگر متاسفانه جان باختند و سه کارگر دیگر مصدوم شدند. در همین روز در واحد تصفیه خانه