جامعه در تب‌وتاب و ناآرام است. مبارزات و تجمع‌های اعتراضی در سطوح و بخش‌های مختلف رو به گسترش است. تشدید سرکوب و توسل ارتجاع حاکم به زندان و اعدام برای مرعوب ساختن توده‌های مردم، نتوانسته مانع

اعتصاب و راه‌پیمایی کارگران مبارز گروه ملی فولاد اهواز بار دیگر نگاه همگان را به سمت مبارزات دلاورانه این کارگران که سابقه و جایگاه مهمی در کل مبارزات کارگری و جنبش طبقه کارگر ایران داشته‌اند و

سلسله اعتراضات و تجمعات کارکنان رسمی نفت که از نخستین روزهای مهرماه شروع‌شده تاکنون که روز پایانی نیمه اول آبان است، به‌طور مستمر و پیگیر ادامه داشته است. اگر پیش‌ازاین رسم براین بود که فقط در یک

مبارزات و اعتراضات کارگری در آغاز نیمه دوم سال جاری و در ادامه شش ماه گذشته در اشکال گوناگون ادامه داشته است. کارگران مبارز و زحمتکش ایران که تحت سخت‌ترین و بدترین شرایط کاری وحشیانه استثمار

تشدید و تعمیق بحران اقتصادی، وخیم‌ترین شرایط مادی را برای توده‌های کارگر به بار آورده است. روند پرشتاب افزایش قیمت‌ها و افزایش بی‌مهار وجهشی نرخ تورم، کارگران را در تنگناهای شدید معیشتی قرار داده

تشدید بیش‌ازپیش سرکوب، یک سیاست عمومی است. نه کارگران و نه هیچ قشر زحمتکش دیگری از شمول این سیاست بیرون نیست. ارتجاع هار حاکم در وحشت از  همین کارگران و زحمتکشان است که به اعمال قهر و خشونت و

بیش از ۱۵ ماه از بازداشت و حبس مجدد رضا شهابی و حسن سعیدی دو عضو برجسته سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه و ۱۱ ماه از بازداشت داود رضوی عضو دیگر این سندیکا می‌گذرد. سندیکای

این روزها اوضاع درکشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه ناآرام است. فضای مه‌آلودی که آینده این شرکت را پس از خلع‌ید از اسد بیگی در ابهام فرومی‌بُرد، اندک‌اندک بازتر و روشن‌تر می‌شود. زمزمه‌هایی که مدیریت شرکت

تیراندازی به‌سوی جوانان بیکار و جویندگان کار در آق دره و بازداشت ده‌ها تن از جوانان و اهالی این روستا، یک‌بار دیگر خاطره دردناک معدن طلای آق دره، فرود آمدن ضربات شلاق مزدوران و نوکران سرمایه بر

بیکاری یکی از بزرگ‌ترین معضلات خانواده‌های کارگری و دیگر ستم‌دیدگان جامعه است. در ایران که حکومت دینی یکی از خشن‌ترین اشکال مناسبات سرمایه‌داری را به کارگران و دیگر زحمتکشان جامعه تحمیل کرده است،