امروز مبارزه‌ی مسلحانه دیگر به عنوان یکی از گزینه‌های پیش روی کسانی که خواهان تغییر وضع موجودند قرار ندارد. در سطح جهانی دیگر سودای ضربه زدن به نظام‌های سیاسی و اقتصادی حاکم برای ایجاد حتی کمترین
– کشته شدن کفتاری از نابخردان حاکمیت جمهوری‌اسلامی ایران که مداوما نیازات جنگل بی در و پیکر امپریالیست‌های جهان سرمایه را در قالب‌های مختلف تامین و به اشکال مختلف در معاملات سبک و سنگین و
این روزها، به بهانه اینکه مادری از مادران داغدار و فرزند جانباخته عکس قاسم سلیمانی را در دست گرفته و یا مردمی که تا دیروز دم از مخالفت با جمهوری اسلامی می زدند، اکنون در مراسم تشییع جنازه قاسم
پدیده‌ی لمپنیسم و استفاده از بدنه‌ی اجتماعی آنان در سرکوب تمامی خیزش‌های مردمی پس از انقلاب ۵۷، ترور فعالان سیاسی در تبعید، کارگروه شکنجه‌گر در دهه‌ی خونین شصت، هم‌گرایی صد در صدی با بدنه‌ی
مستندی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود با تیتر زرد “اولین گفتگوی جنجالی با مردم ماهشهر خوزستان درباره اعتراضات اخیر!” از اینکه این ویدئو چرا خوش‌آیند طبع عامیانه افتاده است
بخشی از برنامه‌های دانشجوئی روز دانشجو را در برخی از دانشگاه‌ها دیدم. خوف و شور در سرم به هم آمیخت و وجودم را درنوردید. برآمدن ققنوس از خاکستر یارانم را دیدم. یارانی که تن در شیار خاوران بر هم
ضوابط درج مطالب در صفحه دیدگاه‌های سایت سازمان فداییان (اقلیت) این صفحه به درج نظرات مدافعین سوسیالیسم اختصاص یافته است. مطالبی که در این صفحه درج می‌شوند، تنها و تنها بیانگر نظرات نویسنده است و
خاصه سپیدۀِ دام گشته، در چنگ تباهی چه اندازه شور انگیزبود آن لحظه، دیدن چهره‌های شما را در مکان آزادی؟ به چه مقدار تماشائی می‌نمود خنده‌های شما در صورت‌های زیبائی؟ خصم را چه اندازه، اندوه آمد از
بیاد و خاطر امان کیانی خاورانی سال ۶۷ آیا انتهای انتظار بلند مدت امید است؟ یا توهم؟ آیا مرز مشترکی بین امید و توهم وجود دارد؟ با فرد متوهم در درازنای زمان چه باید کرد؟ چه باید گفت؟ با فردی که در
مراسم گرامیداشت اولین سالگرد جان باختن کاک شریف باجور و سایر جان‌باختگان مدافع عدالت اجتماعی و محیط‌زیست در مریوان با حضور شمار زیادی از مردم آزادیخواه مریوان و اطراف و سایر شهرهای کردستان برگزار
نظرات شما