جخ امروز از مادر نزاده‌ام نه عمر جهان بر من گذشته است. نزدیک‌ترین خاطره‌ام خاطره‌ی قرن‌هاست. بارها به خون ِمان کشیدند به یاد آر، و تنها دست‌آورد ِ کشتار نان‌پاره‌ی بی‌قاتق ِ سفره‌ی بی‌برکت ِ ما

روز دوشنبه ۲۲ اکتبر (٣٠ مهر ۸۶) صدمین شماره “پیام فدائی”، ارگان چریک‌های فدائی خلق، توسط یکی از رفقا برایم امیل شد. نظاره‌گر سرتیترهای مطالب نوشته شده در صدامین شماره پیام فدائی، بودم که چشمم به

به انحراف کشاندن روند مبارزاتی جنبش های اجتماعی، تنها مختص به سیاست جمهوری اسلامی نبوده، بلکه تمامی نظام های سرکوبگر و ضد مردمی، بکار گیری تاکتیک فوق را، جهت به انحراف کشاندن مطالبات توده ها و

خیزش انقلابی مردم ایران در سال های ۵۶ و ۵۷ که امیدهای فراوانی بدان بسته شده بود، با اجرای سیاست‌های امپریالیستی آمریکا و بی توجهی قریب به اتفاق همه سازمان های سیاسی و انقلابی ایران، نسبت به ماهیت

رفقای من بر این تصمیم‌اند به پاس گرامی‌داشت هجدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ ویژه‌نامه‌ای منتشر سازند. لذا از من نیز که شاهد زنده‌ای از آن روزهای کشتار بوده‌ام خواسته‌اند شعر،

در تاریخ ایران و در تاریخ جهان، تابستان ۶۷ هیچ‌گاه به فراموشی سپرده نخواهد شد. چنان که بسیاری از نسل‌کشی‌ها، تاراج‌ها و جنایت‌ها در تاریخ به فراموشی سپرده نشد. هراران زندانی سیاسی در تابستان ۶۷

گاهی، واقعیات پیرامون آدمی، ذهنی تر از دنیای تصورات وی می نماید، و پذیرش آن بسی دشوار تر از پذیرش اوهام ذهنی است. گاهی، تحرکاتِ حجمیِ دنیای بیرون را تنها انعکاسی تن سخت از یک تصویرِ دو بُعدی گنگ

متن یک سخنرانی: برای ورود به مبحث اصلی که چگونه انسان خدا و دین را آفرید لازم است اول بررسی شود که خود انسان ابتدا چگونه وطی چه پروسه‌ای بوجود آمد و منشاء حیاتش چیست؟ برای اینکه منشاء حیات انسان

آنجا، که هر دری خود دیواری‌ست و دریچه‌یی بر آن که بر پیشانی‌اش روزنی ………….    متن کامل در فرمت پی دی اف…

پس از گذشت ۱۸ سال از کشتار زندانیان در سال ۶۷، نگاهی به مسئله‌ی زندان و زندانیان سیاسی در رژیم جمهوری اسلامی  نشان می‌دهد، به رغم تبلیغات رفرمیست‌ها، نه تنها از شدت سرکوب و خشونت رژیم کاسته نشده،