متنِ پیشِ رو، مستندسازی و ثبت سی سال تجربه‌ی مبارزه‌، از طریق مصاحبه‌ با یک فعال کارگری است که در جریانات هجمه‌های علیه نیروهای مدافع طبقه‌ی کارگر در سال‌های بعد از قیام ۵۷، یک محیط کاریِ مشخص

با تاکسی وارد کوچه  نسبتا باریکی شدیم که پراز خانه های مسکونی بود و در یک طرف کوچه ماشینها تنگاتنگ پارک کرده بودند. تاکسی در مقابل یک خانه کلنگی ایستاد او به سرعت از تاکسی پیاده شد تا از خانه

می‌خوام از آخرش بگم، از اون‌جا که با طناب حلق‌آویز شدم، یعنی حلق‌آویزمون کردن. موهاشونو از ته زده بودن و داد می‌زدن: “۵ تا جان‌باز بیان” و منظورشون از جان‌باز ماها بودیم که قرار گذاشته بودن

در دو دهه اخیر، کند و کاو و پژوهش در تاریخ معاصر ایران، تحولات عمیقی را پشت سر گذاشته است. این تحولات عمیق، بدوا نتیجه یافته‌های جدید در زمینه تاریخ نگاری یا دست‌یابی به اسناد جدید تاریخی نیست

آقای مصداقی گرامی برای زحمتی که می‌کشید تا پرچم دادخواهی ده‌ها هزار انسان سوخته در آتش کین فاشیزم اسلامی در دهه ۶۰ برافراشته بماند، من شخصأ به شما بسیار مدیونم. با اینحال گذر سریع شما از کنار

اخیرا نوشته ی یادداشت گونه ای با عنوان “عسکر عمی الهام بخش مبارزه از میان ما رفت” به قلم محمد اشرفی روی تعدادی از سایت ها قرار گرفته است. نویسنده که خود از فعالان جنبش کارگری است و سخنگوی کمیته

آنچه که در سال ۶٠ در ایران رخ داد “همچون رعد و برقی ناگهانی در آسمانی صاف” نبود؛ رویدادهای سال ۶٠ نتیجه و برآیند اتفاقات و تحولاتی بود که مقدمات آن از پیش فراهم شده بود.

در این مطلب سعی دارم که هشدارتان دهم که از آنچه بر سر نسل قبلی مبارز آمد درس گرفته و بدون آگاهی و خود رهبری آلت دست امیال گروه های ناشناخته و قدرت طلب و وابسته نشوید.

اخیرآ منازعۀ سختی در کانون اصلی قدرت و یگانه نهاد تصمیم گیری در نظام اسلامی در جریان است  که تا به امروز آنهم تا به این شکل روشن و آشکار سابقه نداشته است.اگر چه از بدو روی کار آمدن جمهوری اسلامی

با ورق زدن تاریخ مبارزات طبقاتی و سیاسی تاکنون کارگران و توده‌های تحت ستم نظام سرمایه‌داری، اعتصاب عمومی و سازمان یافته، تاکتیک و حرکتی کارآمد و مثمر ثمر در پرتو این مبارزات تجربه شده است. تجاربی