چندی پیش برنامه ای از یکی از کانال های تلویزیونی ماهواره ای پخش شد که در آن شخصی به نام فرامرز فروزنده، در نشستی مشترک با منصور اسانلو، از فعالان خلع عضویت شده سندیکای شرکت واحد ــ که ظاهراً امر

در ۱۸ بهمن سال ۱۳۴۰ باشگاه مهرگان که در واقع سازمان صنفی معلمان بود، قطع نامه‌ای در مورد افزایش حقوق معلمان تصویب کرد. تا اردیبهشت سال ۴۰ معلمان سراسر کشور با امضای تومارهایی پشتیبانی خود را از

دوست گرامی ام پرویز قلیچ خانی طی یک تماس تلفنی، ضمن ارائه توضیحاتی در مورد موضوعات انتخاب شده برای شماره ۱۱۰ نشریه آرش از من نیز خواست تا در باره “تاثیر شعر در زندان” مطلبی برای این شماره آرش

از داخل کشورهایی مثل ایران و عربستان و افغانستان و عراق و همانند اینها، در مورد «روز جهانی زن» نوشتن و گفتگو کردن، اگر نگوییم ریسک است ولی مطمئنا” طنز تلخی بیش نیست. در کشورهایی که مردمانش در

هجوم هزاران کاربر بازنده ی ایرانی به صفحه ی فیس بوک لیونل مسی، بازیکن فوتبال آرژانتینی و موج کامنت های توهین آمیز از سوی این کاربران در ماه گذشته، نه تنها برخی از رسانه های جهانی را متوجه خود

مقاله در دفاع از قوانین کشور، شاهکار دیگری است که احمد موسوی  بعد از ایران تریبیونال به طراحی آن برای دفاع و تئوریزه کردن قانون استسمار و بالطبع مناسبات حاکم، فراتر از هر گفتمانی که تا کنون برای

اهواز کلان شهر هزار مسئله! شهری که به لحاظ آلودگی  در سطح دنیا،  رکورددار بوده و در پرتو نظام اسلامی و تلاش و “تدبیر” مسئولان و مدیران اسلامی استان و وزارت‌خانه‌های مرتبط کشوری، این مدال افتخار!

“نظر به این‌که سازمان فدائیان (اقلیت) همانگونه که تاکنون مکرر اعلام کرده است، معضلات اجتماعی محصول جامعه‌ طبقاتی‌ست، نظر به این‌که اعدام هیچ تاثیری در بر افتادن مسائل و معضلات اجتماعی و سیاسی

روز ١٩ آبان تمام رسانه های جهان عکس‌های اشتون و ظریف را در حالی کنار هم به اقصا نقاط جهان مخابره کردند٬ که هر دو طرف وعده امضای انتشار بیانیه مشترک در مورد توافقاتی را که با سرعتی”َمعجزه آسا”

فیلم “فی فی از خوشحالی زوزه می کشد”، مروری بر دو ماه آخر زندگی بهمن محصص نقاش و مجسمه سازحماسی “هنر مدرن ایران” است. این هنرمند برجسته معاصر بعد از سی سال گوشه گیری و تبعید خود خواسته، آمادگی اش