نخست اشاره کنم که من نتوانستم دلیل طرح این سؤالات(*) را در اوضاع سیاسی کنونی ایران متوجه شوم. معمولا وقتی سئوال مطرح می‌شود که یک مسئله مبرم جامعه، پاسخ به آن را طلب کند. مسئله‌‌ی مبرم جامعه

امسال در سال‌روزِ قیام مردم عربِ ایران در ۱۵آوریل ۲۰۰۵/۱۳۸۴ دستگیری‌های گسترده‌ای در منطقه‌ی خوزستان‌ صورت گرفت. صدور احکام اعدام و حبس‌های طولانی دوباره رونق گرفت تا به عنوان تهدیدی علیه هر نوع

نزدیک به سه هفته از پخش ویدئوی امیر حسین جهانشاهی و مصاحبه منصور اسانلو در برنامه ای از شبکه تلویزیونی رها میگذشت که آقای اسانلو خبری که از سوی جهانشاهی، در این برنامه، در باره ی جایگاه تازه ی

رفقای گرامی بهاران خجسته باد عیدتان مبارک

جنبش سوسیالیستی بار دیگر یکی از یاران پی‌گیر و مصمم‌اش را از دست داد. مجید هم از میان ما رفت و قلب بزرگش که عمری برای برابری و آزادی و جامعه‌ای فارغ از ستم و استثمار تپیده بود، از حرکت بازایستاد.

برای تو به عنوان یک همرزم سابق متأسفم. جنبش ما هم از تو و هم از هر کس دیگری که بخواهد اینطور منافع جنبش را چوب حراج بزند، عبور خواهد کرد. آرزو میکنم که در مسیری که در پیش گرفته ای تجدید نظر کنی و

از آنجا که‌ سیاست مستبدانه‌ رژیم ناشی از خشونت نادری که‌ از طبیعت ارتجاعی قانون ولایت اسلامی است، جامعه‌ ایران در مجموع جامعه‌ای پیشا مدرنیته‌ بنظر می‌رسد. چنین ظاهر ناروشنی این ذهنیت را بوجود

جمهوری اسلامی به ضرب تحریم‌های اقتصادی٬ سراسیمه٬ بپای میز مذاکرات مستقیم اما نه چندان!! پنهانی برای حل اختلافاتش با امریکا رفته است. اما این دور از مذاکرات به احتمال بسیار زیاد٬ امریکا٬ شرایط خود

مهر ۱۳۵۶ را به یاد داری؟ زمانی که محمدرضا شاه ، هنوز اعلیحضرت بزرگ ارتشتاران بود و پرویز ثابتی به مخیله اش هم نمی گنجید که تار و پود تاریک خانه ی عنکبوتیِ”تمدن بزرگ” ۱۵ ماه دیگر به سر ضربه ی

پنج سال پیش در پاییز سال ٨۶ وقتی تشکیل دادگاه “نمادین ایران تریبونال” علیه جمهوری اسلامی در دستور کار جمعی از خانواده های زندانیان جانباخته، فعالان سیاسی و زندانیان سیاسی جان بدربرده از کشتارهای