خورشید از کجا سر می‌زند که سهم کوچه ما کم است و روشنایی کامل را در آن نمی‌شود دید. هر صبح که از کوچه رد می‌شوم می‌لرزم. به خیابان‌هایی دیگر که می‌رسم هوا روشن‌تر و گرم تراست. از کنار جوی کوچه هم

شرکت‌هایی که بانام ملی در ایران جاافتاده و مرسوم شده‌اند ازجمله شرکت ملی نفت، شرکت ملی حفاری و تعداد زیاد دیگری را نیز می‌توان نام برد که از موضوع گزارش خارج است. اقرار براین بود که سهام این

دنبال توپ و عروسکم می‌گردم. همین گوشه‌کنار بود. کیف و کتابم هم نیست. کنار جای نماز پدرم گذاشته بودم. مرا می‌نشانند و مثل من که موهای عروسکم را شانه می‌زنم موهایم را مرتب می‌کنند و من فکر می‌کردم

خواب می‌بینم، خواب می‌بینم که آزادم. خواب می‌بینم به روی ماسه‌های خیس  طرح پیکربی سایه‌ای را نقش می‌بندم. خواب می‌بینم که زنجیری به پایم نیست، می‌خندم.  خواب می‌بینم که چون ابرم، به هرکاشانه

با درودهای بیکران بررفقای حماسه سازسیاهکل هنوزکمی مانده بود به نوجوانیم. همان روزها که می خواندم دختررحمان با یک تب دوساعته مرده است. زندگی مردم را می دیدم که درفقروسیاهی می گذرد. درروستاها مردم

  درپی فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان وبه دنبال اعتصاب و تحصن دو روزه شنبه نهم بهمن ویکشنبه دهم بهمن درمدارس وعدم حضور درکلاس های درس، روزدوشنبه یازدهم بهمن  تجمع اعتراضی

متاسفانه در چند سال اخیرشاهد افزایش ازدواج اجباری کودک ها یا به بیان بهتر تجاوز شرعی و قانونی به آنها بوده‌ایم، به گونه ای که ایران جزء معدود کشورهایی ست که از کمترین سن ازدواج برخوردار است و این

گزارش یک شاهد عینی از تجمع معلمان تهران برافراشته باد پرچم اتحاد و مبارزه معلمین آگاه ومبارز روزپنج شنبه دوم دیماه براساس فراخوان شورای هنماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان، باردیگر بیش از صد شهردر

روز دوشنبه بیست و دوم آذرماه معلمین کشور که دربیش از صد شهر و استان، پس از دو روز اعتصاب و تحصن در روزهای شنبه بیستم و یکشنبه بیست و یکم آذرماه در مدارس و تعطیل کردن کلاس‌های درس، در پی فراخوان

دوازده سال دارم. نه دیگه درس نمی خونم. با مادرم میام، مادرم میره داخل مترو من همین جا می‌نشینم. آدامس ودستمال می‌فروشم. بابام نمیدونم شاید خوب بشه نوبت گرفته عمل کنه. ازنردبان که افتاد کمرش شکست.