از دی ماه گذشته به بعد که گروهی از کارگران ایران خودرو در جریان اعتصابات کارگری و در اعتراض به عدم پرداخت حق شیفت شبکاری از کار اخراج شده بودند، یکی از خواست‌های همیشگی کارگران ایران خودرو، در

به دنبال بالا گرفتن بحث و جدل میان مسئولین وزارت کار رژیم و سران شوراهای اسلامی کار و خانه کارگر، پیرامون توافقات این وزارت‌خانه با نمایندگان ILO در تهران درباره تشکیل انجمن‌های صنفی کارگری (از

طبقه کارگر در مبارزه خود علیه طبقه سرمایه‌دار و کلیه پاسداران نظام ستم و استثمار سرمایه‌داری، وسیله‌ای جز اتحاد و تشکل ندارد. این اتحاد و همبستگی کارگری و این نیاز به تشکل و مبارزه‌ای سازمان

کارگران ایران امسال در شرایط ویژه‌ای به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر رفتند. در آغاز، خانه کارگر از وزارت کشور اجازه خواست که کارگران در روز یازده اردیبهشت، به سمت وزارت کار راه‌پیمایی کنند

سؤال: در آستانه اول ماه مه قرار داریم. اول ماه مه روز بین‌المللی کارگران است. این روز از چه زمانی به روز جهانی کارگر تبدیل شد و سرمنشأ آن چیست؟ جواب: تصور می‌کنم خوانندگان نشریه کار با این موضوع

جنبش کارگری را از زوایای مختلفی می‌توان مورد بررسی و ارزیابی قرار داد. تحت عنوان کلی جنبش کارگری، طبعا می‌توان تشکل‌های کارگری و مسئله تشکل‌یابی کارگران را مورد بررسی قرار داد، می‌توان مبارزات

س – سؤال شده است که چگونه می‌توان کمیته اعتصاب تشکیل داد و در کارخانه‌ای که هر کس دنبال نان می‌دود اعتصاب سازماندهی نمود؟ در عین حال سؤال دیگری مطرح شده است به این مضمون که طرح شعار شوراها از سوی

چندین سال است که جمهوری اسلامی به منظور غلبه بر بحران فزاینده اقتصاد ی، دست کمک به سوی سرمایه‌داران و اساسا سرمایه‌های خارجی و بین‌المللی دراز نموده است. مسئله‌ی درخواست وام و کمک و سرمایه‌گذاری

جنبش کارگری در سال ۷۷ نیز فراز و فرودهای زیادی را از سر گذراند. طبقه کارگر به ویژه از ناحیه فشارهای اقتصادی کمرشکنی که سرمایه‌داران بر گرده او تحمیل کردند، سال بس دشواری را پشت سر گذاشت. به رغم

سرمایه‌داران داخلی و بین‌المللی، پیگیرتر از رفسنجانی، اجرای برنامه‌ها و سیاست‌های ارتجاعی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی را در دستور کار قرار دادند… متن کامل در فرمت پی دی اف