در تاریخ یازدهم آذر ماه ۸۵ ، دعوت نامه ای از طرف ”اتحاد کمیته های کارگری“، تحت عنوان ”دعوت از فعالین جنبش کارگری“ انتشار یافت. در این دعوت نامه، بعد از اشاره  به کوشش ها و تحرکات فعالان کارگری در

شماره ۵۴۸- سال سی و یکم – نیمه اول اردیبهشت ۸۸ تحولات جنبش کارگری در سال ۸۷، اگرچه در ادامه و راستای مجموعۀ تحولات چند سال گذشته است، اما دو مشخصۀ عمومی و برجسته در آن ديده می‌شود. مشخصۀ نخست اين

رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی، همراه با یک کارزار وسیع تبلیغاتی هیستریک و بی شرمانه علیه افغان ها، طرح اخراج گسترده ی  کارگران و پناهجویان افغان را از اوائل ماه گذشته آغاز کرده است. صالحی مرام، مدیر

اواسط ماه گذشته پیش نویس ”اصلاح“ قانون کار که وزارت کار آن را تهیه و تنظیم نموده است انتشار یافت. محمد جهرمی وزیر کار احمدی نژاد وهمپالگی های وی در دولت و شورای نگهبان اگر چه پیش از این نیز

درنود و پنجمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار(آی اِل او) که دهم خرداد کار خود راآغاز نمود، به روال سال‌های گذشته، هیأتی از سوی جمهوری اسلامی نیز در آن شرکت داشت. گفتن ندارد که اعزام این هیأت ویا

جنبش کارگری ایران که با مراسم اول ماه مه سقز (در سال ۸۳) عملا وارد دوره جدیدی شد، بعد از آن نیز به مراحل تکامل یافته تری پا گذاشته و پیوسته رشد واعتلا یافته است. پیشرفت ها ودستاوردهای انکار

۱ – حزب طبقه کارگر – سازماندهی هسته‌های سرخ – وظایف هسته‌های سرخ ۲ – تشکل‌های غیر حزبی کارگران – کمیته‌های کارخانه و کارگاه – اتحادیه‌های کارگری ۳ – اعتصاب عمومی سیاسی و قیام مسلحانه تشکل‌های

سال ۸۴ با پیشرفت‌های بس مهمی در جنبش طبقاتی کارگران همراه بود. طبقه کارگر ایران در سال گذشته، یکی از پربارترین و درخشان‌ترین دوران حیات خود را از سر گذارند. به رغم تمام فشارها و محدودیت‌هایی که

موضوع افزایش میزان حداقل دستمزدهای کارگری، امسال نیز بدون کم‌ترین توجهی به خواست کارگران در این زمینه و بدون در نظر گرفتن نرخ تورم واقعی، با اندک افزایشی به روال سال‌های گذشته به پایان رسید.

پیش از پرداختن به اعتصاب اخیر کارگران شرکت واحد بی مناسبت نیست اگر به پروسه شکل‌گیری یا احیای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، ولو به اختصار نگاهی بیافکنیم. اگر چه رژیم جمهوری