ستم و فشاری که امروز بر طبقه کارگر ایران اعمال می‌شود، در نوع خود کم سابقه است. نظام سرمایه‌داری حاکم بر ایران کارگران را در معرض بی‌رحمانه ترین ستم و استثمار قرار داده است. استثمار کارگران توسط

جنبش دانشجویی و دانشجویان دانشگاه های مختلف ایران، هم اکنون شرایط حساس و سرنوشت سازی را پیش رو دارند. تحولات سه ماهه اخیر در ایران، به ویژه خیزش انقلابی جوانان، دانشجویان و توده های میلیونی مردم،

عقب‌ماندگی یک کشور از جهات مختلف معضل‌آفرین است. رنجی که مردم ایران از این عقب‌ماندگی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی می‌کشند بی حد و حصر است. به علت همین عقب‌ماندگی‌هاست که در نیمه دوم قرن

طبقه کارگر ایران در نامساعدترین و دشوارترین شرایط درگیر یک مبارزه با سرمایه‌داران و دولت پاسدار منافع آن‌هاست. بحران اقتصادی بیش‌ترین فشار و لطمه را به طبقه کارگر وارد آورده است. تعداد کثیری از

در پی انشعاب در “حزب کمونیست ایران” سازمان جدیدی به نام “حزب کمونیست کارگری ایران” اعلام موجودیت نمود. این سازمان در اسفند ماه ۷۵ در ارگان خود را به نام “انترناسیونال” منتشر ساخت. در نخستین شماره

مارکسیسم – لنینیسم به ما آموخته است که ملاک قضاوت خود را در مورد هر سازمان سیاسی نه بر مبنای شعارها، ادعاها و عناوینی که به آن عناوین خود را ملقب می‌سازند، بلکه بر اساس برنامه و عملکرد آن سازمان

هجده تیر ماه امسال، مصادف بود با  دهمین سالگرد قیام دانشجوئی تهران در سال ٧٨. قیام و خیزشی  که از  ١٨ تیر شروع و تا ٢٣ تیر ماه به مدت شش روز ادامه یافت. این حرکت اعتراضی که در آغاز توسط دانشجویان

شانزده آذر که به پاس گرامی داشت یاد سه دانشجوی مبارز دانشگاه تهران، احمد قندچی، شریعت رضوی و  مصطفی بزرگ نیا، به عنوان روز دانشجو نام گذاری شده است، در جامعه و در اذهان توده های مردم، همواره

جمع‌بندی از مبارزات دانشجوئی و ذکر چند نکتۀ ضروری در اين مسئله ترديدی وجود ندارد که با تشديد سرکوب و خفقان و با توسل به بازداشت و حبس و حتا قلع و قمع دانشجويان آگاه و سوسياليست، جمهوری اسلامی

نقش دانشجویان و دانشگاه در مبارزه علیه استبداد و دیکتاتوری و برای تحقق مطالبات آزادی‌خواهانه و سوسیالیستی، بر کسی پوشیده نیست. دانشگاه از زمانی که در ایران موجودیت یافت، تاکنون همواره یکی از