تهاجم سرمایه علیه طبقه کارگر در تمامی عرصه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی فزونی یافته است. بیکاری میلیونی و بی‌حقوقی مطلق، کارگران را در معرض شدیدترین استثمار و بهره‌کشی قرار داده است. دستمزدهای

یادداشت سیاسی- کودتای نظامی که شامگاه جمعه ۲۵ تیر در ترکیه آغاز شد، ساعاتی بعد، در صبح‌گاه روز شنبه ۲۶ تیر با شکست به پایان رسید. طبق آمار رسمی طی این چند ساعت بیش از ۲۵۰ نفر کشته و بیش از ۱۴۰۰

یادداشت سیاسی- بار دیگر دولت یازدهم طرحی مبنی بر افزایش تعداد مناطق آزاد تجاری، صنعتی و مناطق ویژه ی اقتصادی به مجلس در تاریخ ۱۴ تیر ارائه داد. کلیات این لایحه به سرعت تصویب شد و با قید یک فوریت

در روز ٢٣ ژوئن در بریتانیا رفراندومی در رابطه با ادامه ی حضور یا خروج از اتحادیه ی اروپا انجام گرفت که به برکسیت معروف شد. نتیجه ی این رفراندوم، رأی اکثریت قریب به ۵٢ درصدی مردم به خروج از

یادداشت سیاسی- ماجرای روند آزادسازی “فلوجه” ازدست داعش، بمبگذاری ها و حوادث پس از آن، واکنش های دوگانه ای را برای دولت عبادی در عرصه داخلی و خارجی رقم زده است. “آزاد سازی” شهر “فلوجه” در ماه

ابتدا این اخبار را با هم مرور کنیم: بیش از۲۰ درصد بنگاه‌های مستقر در استان تهران به ویژه در شهرک‌های صنعتی تعطیل هستند و بیش از ۵۰ درصد بنگاه‌ها با ظرفیت زیر ۵۰ درصد کار می‌کنند. بیش از ۵۰ درصد

روز شنبه، ۲۲ خرداد ۹۳ (۱۱ ژوئن ۲۰۱۶)، خبرگزاری‌ها اعلام کردند هزاران تن از مردم فلوجه از اولین مسیر امن در حال گریز از شهرند. گفته می‌شود پیش از این هم گریزگاه‌هایی وجود داشته است، اما این اولین

خبر تکان‌دهندۀ اجرای حکم شلاق ۱۷ کارگر معدن طلای “آق‌دره”، بار دیگر سبعیت سرمایه‌داری حاکم بر ایران، بی‌حقی مطلق و شرایط برده‌واری را که رژیم جمهوری اسلامی بر کارگران ایران تحمیل نموده است، به

پس از هفته‌ها اعتصاب و اعتراض، فرانسه خود را برای هفته دیگری از اعتصابات آماده می‌کند. کارگران قطارهای شهری پاریس و کارگران راه‌آهن ازهم اکنون وارد اعتصاب شده اند. مطالبات کارگران، افزایش دستمزد،

اخبار و تصاویری که این روزها از عراق منتشر می شوند، آینه شفافی از کشتار مردم بی دفاع در انفجارهای روزانه و تعمیق بی ثباتی سیاسی در این کشور بحران زده است. انفجارهایی انتحاری و بمب گذاری هایی کور