به یاد آن گل‌های سرخ فدایی که در زندان‌های جمهوری اسلامی سر بدار شدند
شباهنگام، در آندم که بر جا درّه‌ها چون مرده‌ماران خفتگانند؛ در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام گرَم یادآوری یا نه، من از یادت نمی‌کاهم؛ ترا من چشم در راهم، سال ۶۵ در حیاط یکی از
نظرات شما