شماره ۵۴۹- سال سی و یکم – نیمه دوم اردیبهشت ۸۸ جنبش کارگری ایران، جنبشی پیشتاز علیه نظم موجود، روند رشد و تکامل خود را در جریان هر حرکت و رویداد، آشکارا نشان می‌دهد. اول ماه مه امسال را از جهات

شماره ۵۴۹- سال سی و یکم – نیمه دوم اردیبهشت ۸۸ مطالبات کارگری در سال ۸۷ بدیهی‌ست که مجموعه مطالبات کارگری در سال ۸۷، نمی‌توانست بطور کلی بی ارتباط با تعرضات وحشتناک و فزایندۀ طبقه سرمایه‌دار و

پديدۀ کودکان کار و خيابانی، يکی از نشانه های بارزی‌ست که چهرۀ پليد و ماهيتِ ضد انسانی و ستمگرانۀ نظام سرمايه‌داری را به‌خوبی به نمايش می‌گذارد. مناسبات سرمايه‌داری، با انباشت سرمايه و تمرکز ثروت

عدم پرداخت به موقع دستمزدها، چندین سال است که به یکی از مشکلات اصلی و مهم بخش‌های زیادی از کارگران تبدیل شده است. سرمایه‌داران دستمزد کارگران را به موقع نمی‌پردازند و در عین حال با حربه‌ی توقف و

دو اعتصاب بزرگ نزدیک به ۵۰۰۰ کارگر در ۱۲۰ کوره و کارخانه آجرپزی، با خواست افزایش دستمزد که روی‌هم ۵۰ روز به طول انجامید، در زمره‌ی مهم‌ترین حرکت‌های اعتراضی کارگران در یک ماه‌ و‌ نیم اخیر است.

متجاوز از چهارهزار کارگر و پرسنل شرکت کشت و صنعت هفت‌تپه، مدت‌هاست در حالت بلاتکليفی بسر می‌برند. بيش از سه‌ماه است که هيچگونه حقوقی به کارگران پرداخت نشده است. کارگران اين شرکت و اعضای خانوادۀ

در آستانه اول ماه مه امسال، اقدامات سرگوبگرانه رژیم علیه کارگران پیشرو و فعالان کارگری بیش از پیش تشدید شد. بازداشت ها و احضار های گسترده فعالان کارگری، ارعاب کارگرانی که خواستار مجوز راهپیمائی

سال جاری باگسترش اعتراضات واعتصابات کارگری آغاز شده است. اگرچه تاکنون تنها حدود شش هفته از سال ٨۷ گذشته است واین مدت زمان کوتاه برای ارائه یک ارزیابی بالنسبه دقیق از چشم انداز جنبش طبقاتی کارگران

اگر موضوع کودکان کار و دردها و آلام آن‌ها، کودکانی که بخش بزرگی از آن‌ها به کودکان خیابانی معروف هستند، شوم ترین پدیده‌ در دوره‌ی حاکمیت اسلامی نباشد، بی شک یکی از آن‌هاست. پدیده‌ای که تا چند سال

با وجود آن که محمد جهرمی وزیر کار جمهوری اسلامی، یک بار در اواخر دی وبار دیگر در سیزدهم اسفند اعلام نمود که حداقل دستمزدهای کارگری، درنیمه دوم اسفند ماه اعلام می شود، اما هنوز میزان حداقل دستمزد