اگر خارج شدن کنترل پایتخت کشوری از دست رژیم حاکم نماد سرنگونی آن باشد، رژیم معمر قذافی روز یکم شهریور ۱۳۹۰ عمرش به پایان رسید و او پس از ۴۲ سال صدارت نتوانست رکورد به زودی ۶۰ ساله ی سلطنت ملکه ی

نظام اقتصادی و سیاسی حاکم بر ایران، بنیاداش بر مبنای تبعیض شکل گرفته است.این نظام با خصلت دینی و استبدادی اش، نابرابری را در تمام عرصه های سیاسی و اجتماعی نهادینه کرده است. جمهوری اسلامی ایران از

از ابتدای سال جاری میلادی مردم چندین کشور عرب شمال آفریقا و خاورمیانه یکی پس از دیگری به صورتی گسترده و بی سابقه پا به صحنه ی مبارزه ای سیاسی گذاشتند که نتایج مختلفی در کشورهایشان داشت. در تونس،

از همان آغاز به قدرت رسیدن خمینی و برقراری حکومت اسلامی، مساله نابرابری زن و مرد به یکی از عرصه‌های تقابل توده‌ها و حاکمیت تبدیل شد. زنان بی‌شک از جمله قربانیان بزرگ حکومت اسلامی بوده و هستند.

بحران ژرف اقتصادی در یونان که سال گذشته با اعتصابات و تظاهرات گسترده توده ای و کارگری همراه شد، بار دیگر با یک برنامه جدید ریاضت اقتصادی که دولت سوسیا ل – دمکرات پاپاندرئو منتشر نمود سر باز کرد.

صدمين اجلاس سازمان جهانی کار (I.L.O) در ژنوپایتخت سوئیس برگزارشد.نمایندگان  دولت جمهوری اسلامی و چند عنصر ضد کارگر وابسته به تشکل‌های دست ساز رژيم تحت عنوان نمايندگان کارگران ايران نیز در اين

٣ ماه از اعتصاب شکوهمند کارگران پتروشیمی تبریز می‌گذرد. در پی این اعتصاب که از ٧ اسفند آغاز و یازده روز به طول انجامید، مقامات دولتی (کارفرمایی و استانی) ضمن پذیرش خواست‌های کارگران، ٣ ماه برای

اول ماه ژوئن (١١ خرداد) به عنوان روز جهانی کودک و ١٢ ژوئن (٢٢ خرداد) به عنوان روز جهانی مبارزه علیه کار کودک نام گذاری شده است. هر ساله در کشورهای جهان، سازمان ها و نهادهای اجتماعی مدافع حقوق

بیش از یک صد هزار نفر روز جمعه بیستم خرداد در خیابان های صنعا، پایتخت یمن تجمع و تظاهرات کردند و خواهان سقوط علی عبدالله صالح شدند. این تظاهرات بزرگ ترین اعتراضی بود که پس از رفتن وی برای درمان

این واقعیتی‌ست بر همگان آشکار که در نظام اقتصادی – اجتماعی و سیاسی حاکم بر ایران، زنان با بی‌رحمانه‌ترین تبعیض و نابرابری روبرو هستند. با این وجود، تمام آن‌ها به یکسان با فشارها و عواقب ناشی از