۱۳۳میلیون دختر و زن در ۲۹ کشور آفریقایی و خاورمیانه ختنه یا ناقص‌سازی جنسی شده‌اند. عملی که پیامدهایی چون خونریزی درازمدت، ابتلا به عفونت (از جمله اچ آی وی)، مشکلات حین زایمان، ناباروری و مرگ به

هنوز طنین فریادهای‌شان از در و دیوار شهر محو نشده بود که اولین یورش علیه آنان شکل گرفت. چند روزی از قیام ۲۲ بهمن نگذشته بود. از زمانی که  صدها هزار زن همگام با جنبش سراسری ضددیکتاتوری و

رژیم ارتجاعی حاکم بر ایران، برای رونق بخشیدن به خیمه‌شب‌بازی انتخاباتی جدید خود، از هم‌اکنون شیپورچی‌های تبلیغاتی‌اش را به صحنه فرستاده است. گروهی از زنان وابسته به جناح‌های هیئت حاکمه که معمولاً

جنبش طبقاتی کارگران ایران طی دو سال اخیر وارد مراحل رشد یافته‌تری شده است. درحالی‌که جنبش کارگری از این آمادگی برخوردار است تا گام‌های بلندتر و بزرگ‌تری را در مسیر تکاملی خود بردارد، اما هم‌چنان

“موتاز ابراهیم زواره” جوان ۲۷ ساله فلسطینی از ساکنین کمپ پناهندگی “دهیشه” واقع در بیت‌لحم در تظاهرات ۱۳ اکتبر با گلوله نیروهای اسرائیلی به قتل رسید. خانواده ابراهیم از اهالی روستای “دیرآبان” در

خبر هولناک تجاوز جمعی به دختران در قزوین، پس از مدتها سکوت، اوایل آبان ماه جاری، سرانجام به رسانهها کشیده شد. طبق گزارشهای موجود، این اولین بار نبود که مجرمان این پرونده دست به این خشونت وحشیانه

کشته شدن شاهرخ زمانی در ۲۲ شهریور به دست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در زندان رجائی شهر، رویدادی منفک و بی‌ارتباط با آن‌چه که در جنبش کارگری و در کل جامعه می‌گذرد، نبوده و نیست. رژیم سرمایه‌داری

گسترش دامنه‌ی بحران سیاسی منطقه خاورمیانه به ترکیه، اتفاقی نامنتظره نبود. نشریه کار پیش‌ازاین در مقالات متعدد توضیح داده است که بحران سیاسی منطقه‌ی خاورمیانه، وجهی از بحران عمومی و فراگیر نظم

اعتصابات و اعتراضات کارگری در سرتاسر کشور در حال افزایش و گسترش است. وخامت روزافزون وضعیت معیشتی کارگران و خانواده‌های کارگری و فشارهای خردکننده بر دوش طبقه کارگر بدان حد فزونی یافته است که کارگر

اوضاع ظاهراً آرام می‌نمود که انفجاری مهیب در عراق رخ داد. این انفجار اما نتیجه عملکرد یک بمب که روزمره در این کشور رخ می‌دهد، نبود. انفجار خشم، نارضایتی و اعتراض مردمی بود که پس از تحمل سال‌ها