اول ماه مه،  روز جهانی کارگر از راه می‌رسد. اول ماه مه قبل از هرچیز روز اعتراض خیابانی طبقه کارگر علیه نظم موجود است. روزی‌ست که کارگران در سراسر جهان با راه‌پیمایی و برگزاری میتینگ و تظاهرات

“روی بام‌ها تک‌تیراندازها مستقرند و در خیابان‌ها جنگ جریان دارد. کنترل شهر هر روز به دست یک نیروست، جاده‌ها بسته شده‌اند و آمبولانس‌ها مورد هدف قرار می‌گیرند.” “در سردخانه‌ها جای کافی برای اجساد

یادداشت سیاسی- آزمون استخدامی دستگاه‌های اجرایی که قرار است روز جمعه اول خردادماه برگزار شود، یک نمونه روشن از تفکیک و تبعیض جنسیتی در نظام جمهوری اسلامی‌ست، نظامی به معنای کامل کلمه زن‌ستیز،

فریاد “قرآن را سوزاند”، کافی بود تا اراذل و اوباش پیرامون مسجد با فریاد “زنده باد اسلام” فرخنده ۲۷ ساله را با چوب و سنگ و لگد بی‌رحمانه به قتل برسانند و حتا جسد بی‌جانش را به آتش کشند. این قتل

موضوع تعیین حداقل مزد ۹۴، گرچه این بار با مقدمه چینی‌ها و فریب‌کاری‌های بعضا متفاوتی همراه بود، اما همان روال سال‌های گذشته را طی کرد. خواست کارگران، به روال همیشگی نادیده گرفته شد و طبقه کارگر

یادداشت سیاسی- در بهمن ماه ۱۳۹۳، ولی الله نصر مدیر کل امور آسیب های اجتماعی سازمان بهزیستی جمهوری اسلامی در گفتگو با ایسنا اعلام کرد: برای اولین بار در کشور، برای زنان و دختران در معرض خشونت،

سال ۹۳، سال اعتصابات و اعتراضات پرشمار کارگری‌ست. از نخستین روزهای فروردین تا روزهای پایانی اسفند، کم‌تر روز و کم‌تر هفته‌ای است که کارگران دست به یک یا چند اعتراض و اعتصاب نزده باشند. گرچه سال

یادداشت سیاسی – روز دوشنبه ۲۵ اسفند، شبکه خبر جمهوری اسلامی، به نقل از شبکه تلویزیونی العربیه الحدث مدعی شد: “تکریت تا ۲۴ ساعت دیگر آزاد خواهد شد”. طبق خبرها، در عملیات آزادسازی تکریت، ارتش عراق

یادداشت سیاسی – روز دوشنبه، ۱۶ مارس ۲۰۱۵، (۲۵ اسفند ۱۳۹۴) محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، بعد از دیداری ۵ ساعته با جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در لوزان سوئیس راهی بروکسل شد تا

“ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم” این فریاد زنانی بود که در ۱۷ اسفند ۱۳۵۷ (۸ مارس ۱۹۷۹)، روز جهانی زن، به خیابان‌ها ریختند تا به فرمان حجاب اسلامی خمینی اعتراض کنند. اگر آن زمان خمینی نتوانست