جنبش‌های اجتماعی

ارعاب‌‌گرانی که مرعوب طبقه کارگرند

کشته شدن شاهرخ زمانی در ۲۲ شهریور به دست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در زندان رجائی شهر، رویدادی منفک و بی‌ارتباط با آن‌چه که در جنبش کارگری و در کل جامعه می‌گذرد، نبوده و نیست. رژیم سرمایه‌داری

گذار از اعتصابات پراکنده به جنبش متشکل سرتاسری

اعتصابات و اعتراضات کارگری در سرتاسر کشور در حال افزایش و گسترش است. وخامت روزافزون وضعیت معیشتی کارگران و خانواده‌های کارگری و فشارهای خردکننده بر دوش طبقه کارگر بدان حد فزونی یافته است که کارگر

وقتی‌که خلق فرامین را دیکته می‌کند

اوضاع ظاهراً آرام می‌نمود که انفجاری مهیب در عراق رخ داد. این انفجار اما نتیجه عملکرد یک بمب که روزمره در این کشور رخ می‌دهد، نبود. انفجار خشم، نارضایتی و اعتراض مردمی بود که پس از تحمل سال‌ها

«مشغولیت زنانه» به جای اشتغال زنان

سال‌هاست از”زنانه شدن فقر” در ایران سخن می‌رود. به گفته‌ی مولاوردی، معاون روحانی در امور زنان، “اکنون ۱۲ درصد خانوارها زن‌سرپرست و هفت درصد خودسرپرست هستند” و در ادامه می‌افزاید ۸۲ درصد زنان

هدف سیاسی اقدامات سرکوبگرانه دولت ترکیه

دولت ترکیه در بیانیه‌ای که روز شنبه ۳ مرداد (۲۵ ژوئیه) صادر کرد حمله هم‌زمان به مواضع داعش و پ‌ک‌ک را اعلام کرد. بهانه‌، بمب‌گذاری در شهر سوروچ کردنشین ترکیه، در روز دوشنبه ۲۹ تیر (۲۰ ژوئیه) بود

رأی “نه” در یونان پیروز شد، بعد چه؟

رفراندومی که کابینه سیریزا در یونان بر سر آری یا نه به شروط اتحادیه اروپا و صندوق بین‌المللی پول برگزار کرد، با پاسخ منفی نزدیک به ۶٢ درصد از شرکت‌کنندگان در این رفراندوم، پایان یافت. گرچه این

اگر غم امان می‌داد و آهی در بساط پیدا می‌شد!

“زندگی ۵۰۰۰ زن کارتن خواب در تهران، آمار ۹ درصدی معتادان زن از کل معتادان که در ۵ سال اخیر دو برابر شده است، آمار ۳۲ درصدی مرگ‌ومیر زنان ناشی از اعتیاد، رواج افسردگی و رسیدن سن اعتیاد به ۱۳ سال