یادداشت سیاسی- اسفند ماه هر سال، ماه بیم و امید برای کارگران ایران است. ماهی که کارگران به همراه خانواده هایشان با اضطراب و نگرانی به انتظار تعیین و اعلام حداقل دستمزد کارگری برای سال آینده می

یادداشت سیاسی- روز ۵ اسفند، سازمان پزشکی قانونی آماری از تعداد کارگرانی که در اثر حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده‌اند منتشر کرد. بر اساس این آمار در ده ماهه نخست سال جاری هزار و ۵١٧

با وجود آنکه به پايان سال ۹۱ نزديک شده‌ايم، اما هنوز هيچگونه چشم‌انداز روشنی برای افزايش ميزان حداقل دستمزد به نحوی که تأمين کنندۀ نيازهای خانوار کارگری باشد، ديده نمی‌شود. بر طبق برآورد جديد

یادداشت سیاسی – بیش از یک هفته است که ۵٠٠ کارگر کشت‌وصنعت کارون شوشتر به نمایندگی از ٢٠٠٠ کارگر نی‌بُر این مجتمع به تهران آمده و در برابر مراکز دولتی به‌ویژه دفتر احمدی‌نژاد دست به تجمع می‌زنند.

در حاليکه موضوع افزايش ميزان حداقل دستمزد برپايه تأمین نیازهای یک خانوارکارگری و یا لااقل برپایه نرخ واقعی تورم به يک ضرورت مبرم و حياتی برای کارگران تبديل شده است، اما خبرهای انتشار يافته در

همگام با بحران بی‌سابقه‌ی اقتصادی، بر دامنه‌ و شدت اعتراضات کارگری افزوده شده است. روزی نیست که کارگران در جایی فریاد اعتراض علیه دولت و کارفرمایان سرندهند و علیه نظم سرمایه‌داری که شرایطی بدتر

لایحه “اصلاح قانون کار” که بنا به پیشنهاد وزیر کار و در جلسه۳۰ / ۷ /  ۹۱هیئت وزیران به تصویب رسیده، در تاریخ ۹۱/۹/۱۴ برای تصویب تحویل مجلس داده شد. این لایحه فوق‌العاده ارتجاعی و ضد کارگری که در

یادداشت سیاسی- انفجار گاز متان و ریزش تونل در معدن یال شمالی در نزدیکی شهر طبس که در بامداد روز ٢٨ آذر ١٣٩١ رخ داد بار دیگر طبقه ی کارگر ایران را اندوهگین کرد. شاید با توجه به این که حوادث کاری

جنبش کارگری اروپا از سه دهه پیش بدین سو آماج یورش های همه جانبه ی سرمایه داری برضد دست آوردهایی بوده است که این جنبش با مبارزاتی طولانی و سخت در چندین دهه به چنگ آورد. علت های گوناگونی را می توان

در اوایل قرن بیستم بود که مردم ایران با روی‌آوری به انقلاب، برای رهایی سیاسی و تحقق خواست‌های آزادی‌خواهانه و دمکراتیک خود به پا خاستند و پیشگام جنبش‌های انقلابی و آزادی‌خواهانه ملت‌های منطقه‌ی