بحران اقتصادی و تضادهای درون حکومتی تشدید شده است. ناتوانی رژیم در پاسخگویی و برخورد به معضلات جامعه، بر همگان آشکار شده به نحوی که از درون نظام حاکم نیز این نداها به گوش می‌رسد که رژیم جمهوری

“ما کارگریم نون میخوایم- دوا و درمون میخوایم”. دوازده روز از اعتصاب و تجمع هر روزه کارگران نورد لوله اهواز جلو استانداری میگذرد. -“ام الفساد اهواز، همین جاست، همین

نمایش فریب‌آمیز و تکراری به اصطلاح سه جانبه‌گرایی و تعیین حداقل دستمزد توسط شورای عالی کار، بار دیگر روی صحنه رفته است. بازیگران این نمایش  وتشکل‏های رسوائی که به نام کارگر دراین

اعتراضات و اعتصابات کارگری پیوسته در حال تعمیق و گسترش است. جنبش طبقاتی کارگران، با گام‌هایی استوار و پی‌گیر، در مسیر پیشرفت و اعتلاء به حرکت خود ادامه داده و به چنان مرحله‌ای از رشد رسیده است که

غروب روز دوشنبه بیست و پنجم دی‌ماه “اسماعیل بخشی” پس از سخنرانی در جمع کارگران هفت‌تپه عازم محل زندگی خود در دزفول بود که مورد حمله وحشیانه افراد نقابدار مسلح به سلاح‌های سرد و گرم

خیزش‌های توده‌ای اخیر در شهرهای مختلف کشور، یکبار دیگر نشان داد که با تشدید تضاد‌های طبقاتی و در شرایطی که کارد به استخوان مردم رسیده و جامعه آبستن رویدادهای زیروروکننده است، توده‌های زحمتکش و

از لحظه واگذاری مجتمع کشت‌ و صنعت نیشکر هفت‌تپه به بخش خصوصی تاکنون، کارگران این شرکت یک لحظه آرام و قرار نداشته و پیوسته درحال اعتراض بوده‌اند. غیراز اعتصابات بزرگ کارگران در مقطع واگذاری (اسفند

علی ربیعی، عنصر امنیتی درجه اول رژیم که وزیرکار روحانی‌ست، در یک برنامه تلویزیونی بنام “صبح بخیر ایران” در شبکه یک سیما، به توضیح و تشریح عملکرد صد روزه وزارت‌کار پرداخت و

یورش ارتجاع حاکم علیه جنبش طبقه کارگر و پیشروان آن تشدید گشته است. فشارهای فزایندۀ امنیتی و قضایی علیه تشکل‌ها و فعالان کارگری پیوسته درحال افزایش است. هرگونه فعالیت و کار متشکل بویژه در عرصه

جنبش کارگری روسیه و انقلاب سوسیالیستی اکتبر، درس‌های بسیار ارزشمند و فراموش‌نشدنی برای پرولتاریای سراسر جهان و ازجمله طبقه کارگر ایران، دارد. خلاقیتی که طبقه کارگر روسیه در جریان مبارزاتی که به