جنبش کارگری روسیه و انقلاب سوسیالیستی اکتبر، درس‌های بسیار ارزشمند و فراموش‌نشدنی برای پرولتاریای سراسر جهان و ازجمله طبقه کارگر ایران، دارد. خلاقیتی که طبقه کارگر روسیه در جریان مبارزاتی که به
یکصد سال پس از انقلاب کبیر سوسیالیستی اکتبر ۱۹۱۷، هیچ‌یک از گرایش‌های درون جنبش کمونیستی- کارگری ، هیچ‌یک از دوستان و حتا دشمنان این انقلاب نتوانسته‌اند شکوه و عظمت انقلابی که تمام دنیای
“شوراهای اسلامی کار” در شرکت‌واحد و مقابله با این باصطلاح شوراها، همواره یکی از عرصه‌های نبرد کارگران این شرکت و سندیکای آن‌ها با مدیریت و حامیان دولتی آن بوده است. از یک سو مدیریت
فرانسه‌‌ی کارگران و زحمتکشان و قلب آن، پاریس، بار دیگر به پا خاست. به پا خاست تا از حق زیست خود دفاع کند. آخرین اعتصابات، هفته پیش، ۱۸ مهر ۱۳۹۶ (۱۰ اکتبر ۲۰۱۷) برگزار شد. به گفته‌ی سندیکاها ۳۰
هپکو بار دیگر به اعتصاب و تجمع و تظاهرات خیابانی دست زد. هپکوی مبارز که اواخر سال گذشته (دی ماه ۹۵) خوش درخشید و در رویارویی مستقیم با طبقه حاکم و در یک مبارزۀ آشکار و بی‌واسطه سیاسی علیه دولت،
رضا شهابی کارگر زندانی پس از ۵۰ روز اعتصاب غذا، به صورت مشروط به اعتصاب غذای خود پایان داد. پیش از پایان اعتصاب غذای رضا شهابی گروهی از کنشگران اجتماعی و فعالین کارگری با توجه به وضعیت جسمی وخیم
رضا شهابی کارگر مبارز و عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، که بیش از ۴۰ روز است در اعتصاب غذا بسر می‌برد، همچنان در معرض فشار و کینه‌جویی ارتجاع و سرمایه است.
رفقای کارگر، کارگران مبارز! شانزدهمین کنفرانس سازمان فدائیان (اقلیت) در شرایطی برگزار شد که طبقه سرمایه‌دار و رژیم سیاسی پاسدار منافع این طبقه، وخیم‌ترین شرایط اقتصادی و معیشتی را بر طبقه کارگر
پس‌از واگذاری مجتمع کشت‌وصنعت نیشکر هفت‌تپه به بخش خصوصی در بهمن سال ۹۴، دور جدیدی از اعتراضات کارگری در این مجتمع آغاز شده که تا به امروز ادامه یافته است. دولت که مصمم بود در همان سال‌های اولیه
چند سالی است که ۵ سندیکای بزرگ فرانسوی، در حمایت از کارگران ایران و در اعتراض به محروم‌سازی آن‌ها از حق ایجاد آزادانه تشکل‌های مستقل کارگری، همزمان با اجلاس‌های سالانه سازمان جهانی کار (ILO)
نظرات شما