با آغاز سال تحصیلی جدید، اعتراضات دانشجویی بار دیگر شدت یافت. در میان انبوه اعتراضات اخیر دانشجویی، به ویژه می توان به اعتراضات دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه مازندران و دانشجویان پلی تکنیک تهران

س- سئوال شده است، حداقل اصولی که فعالین کمونیست، می‌توانند برای پیشبرد مبارزه در جنبش دانشجوئی بر مبنای آن‌ها متحد شوند وبه یک هسته منسجم شکل دهند، به نظر سازمان فدائیان (اقلیت) چیست؟ آیا سرنگونی

١٨ تیر امسال در حالی در سکوت برگزار شد که جنبش دانشجویی ۲ ماه پر تنش – اردیبهشت و خرداد – را پشت سر گذاشته بود. در طول این دو ماه اخبار جنبش دانشجویی بخش وسیعی از اخبار مبارزات توده‌ای را به خود

با انتخاب احمدی‌نژاد به عنوان رئیس جمهور ایران و روی کار آمدن دولت جدید با عناصر اطلاعاتی – امنیتی، سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی رژیم جمهوری اسلامی ایران چهره‌ی عریان‌تری به خود گرفت. اعمال این  سیاست

چندین سؤال در مورد مصوبه کنفرانس دوم سازمان پیرامون ضرورت فعالیت در تشکل‌های علنی و قانونی به نشریه کار رسیده است که خواستار توضیحات بیش‌تری در مورد نحوه فعالیت در این تشکل‌ها شده‌اند. در عین حال

در سازماندهی هسته‌های سرخ يا حوزه‌های محله و کارخانه به‌نحوی که اين سازماندهی راهگشای فعاليت ما در امر تشکل کارگران، سازماندهی مبارزه طبقاتی آنان و رهبری اين مبارزه باشد، قبل از پرداختن به مسائل

اکنون مدت‌هاست که تقابل میان دو خط مشی انقلابی و اپورتونیستی – رفرمیستی در جنبش کارگری ایران در عرصه‌های مختلف آشکارا بروز نموده است. این تقابل و رو در رویی آشکار بنا به سرشت و جوهر اساسا متفاوت

س– سئوال شده است، حداقل اصولی که فعالین کمونیست، می توانند برای پیشبرد مبارزه در جنبش دانشجوئی بر مبنای آنها متحد شوند وبه یک هسته منسجم شکل دهند، به نظر سازمان فدائیان (اقلیت) چیست؟ آیا