طبقه کارگر در مبارزه خود علیه طبقه سرمایه‌دار و کلیه پاسداران نظام ستم و استثمار سرمایه‌داری، وسیله‌ای جز اتحاد و تشکل ندارد.
این اتحاد و همبستگی کارگری و این نیاز به تشکل و مبارزه‌ای سازمان یافته، از واقعیت وجودی طبقه کارگر، از شرایط مشترک کار و زندگی، از رنج و ستم و استثمار همانند و از خواست‌ها و نیازهای مشترک کارگران برمی‌خیزد.
از هنگامی که طبقه کارگر ایران نیز پا به عرصه حیات نهاد تا به امروز، تلاش‌های مستمری در جهت تقویت این همبستگی و اتحاد و تشکل طبقه کارگر در سازمان‌های صنفی و سیاسی خود از سوی توده‌های کارگر و به ویژه آگاه‌ترین و پیشروترین بخش کارگران انجام گرفته است…
نظرات شما