همزمان با شروع فصل گرما، تحرکات سرکوبگرانه نهادهای جاسوسی، پلیسی و قضایی جمهوری اسلامی علیه زنان شدت گرفته است. ناگفته پیداست که پیشبرد این سیاست و متوسل شدن هیئت حاکمه ایران به انواع مختلف شیوه

اگر همه ما، زنانی را که در کارگاه‌های پوشاک، در کارگاه‌های آجرپزی، پای دار قالی و بسیاری کارگاه‌‌ها و مراکز تولیدی دیگر ندیده باشیم، اما مسلما روزانه با زنانی سر و کار داشته‌ایم که در متروها

به استقبال ۸ مارس( ۱۷ اسفند) روز جهانی زن می‌شتابیم که نماد مبارزه بین‌المللی زنان علیه تبعیض، نابرابری و ستم جنسیتی در سراسر جهان است. درود و افتخار به زنان سوسیالیست جهان که در سال ۱۹۱۰ ، پرچم

روز ۶ آذر تعدادی از فعالان “کارزار منع خشونت خانوادگی” در برابر مجلس شورای اسلامی گرد آمدند. آنان در دست‌نوشته‌های خود خواهان “ایجاد خانه‌های امن و مراکز حمایت از زنان

٢۵نوامبر، ۴ آذر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است. ایران کشوری نمونه در سراسر جهان است که خشونت علیه زنان به‌تمام‌معنا در همه ابعاد آن در حداکثر خود قرار دارد. به تمام عرصه‌های زندگی

هنوز یک روز از به اصطلاح “حضور زنان” در جریان مسابقه فوتبال بین تیم‌های ایران و بولیوی در ورزشگاه آزادی نگذشته بود که خبرگزاری‌ها از “هشدار دادستان کل” خبر دادند. ماجرا آن

روز دوشنبه اول مرداد، رسانه های حکومتی به نقل از حسن دزفولی، مسئول ستاد امر به معروف و نهی از منکر دزفول از شناسایی و دستگیری ۵ دختر دزفولی به اتهام کشف حجاب و هنجارشکنی بر روی پل باستانی دزفول

هر قدر که عوامل قضایی و جنایت‎پیشه‎ی جمهوری اسلامی ابعاد وحشتناک فاجعه‎ی ایرانشهر را انکار کنند، نمی‎توانند بر واقعیت ماجرا سرپوش بگذارند. واقعیت ماجرا برای توده‎ها روشن است و این باور غیرقابل

به‌رغم اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی، مقاومت و مبارزه زنان برای کسب حقوق پایمال‌شده و به دست آوردن برابری حقوق اجتماعی و سیاسی، گرچه خودانگیخته، در اشکال مختلف ادامه دارد. در این میان، مکرر

سایت “دنیای اقتصاد” به نقل از گزارشی که وزارت کار بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ تهیه نموده، آماری پیرامون زنان سرپرست خانوار انتشار داده است که نشان دهنده رشد کمی