پیش از پرداختن به اعتصاب اخیر کارگران شرکت واحد بی مناسبت نیست اگر به پروسه شکل‌گیری یا احیای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، ولو به اختصار نگاهی بیافکنیم.
اگر چه رژیم جمهوری اسلامی از همان ماه‌های اولیه روی کار آمدن خود به سرکوب و قلع و قمع تشکل‌های کارگری پرداخت اما کارگران هیچ گاه از کوشش برای ایجاد تشکل‌های واقعی خود بازنایستادند. بعد از باز شدن پای سازمان بین‌المللی کار به جمهوری اسلامی در سال ۸۱، بر تلاش کارگران برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و کسب حق ایجاد تشکل، به نحو محسوسی افزوده شد. با نهایی شدن توافقات آی. ال. اُ با وزارت کار دولت “اصلاحات” در اوایل سال ۸۲، دامنه این کوشش‌ها و ره‌جویی‌ها باز هم افزایش یافت…
نظرات شما