در شرایطی که زنان مبارز ایران، پیگیرانه به نبرد دلاورانه خود علیه رژیم زن‌ستیز حاکم بر ایران ادامه می‌دهند، ۸ مارس(۱۸ اسفند) روز جهانی زن فرارسیده است. ۸ مارس ابتکار خلاقانه زنان سوسیالیست جهان، این مدافعین پیگیر رهایی زن است که برای نخستین بار پرچم مبارزه‌ای رادیکال را علیه تبعیض و نابرابری جنسیتی و برای رهایی زن در سراسر جهان به اهتزاز درآوردند. دومین کنفرانس بین‌المللی زنان سوسیالیست که در ۱۹۱۰ در کپنهاگ برگزار شد، به پیشنهاد کلارازتکین ۸ مارس را روز جهانی زن اعلام کرد.
مبارزه زنان ایران نیز برای برانداختن تبعیض جنسیتی و کسب حقوق برابر، از همان ایام آغاز گردید. این مبارزه با افت‌وخیز، همواره ادامه داشته است. اما به‌ویژه از سال ۹۶ بود که همراه با اعتلای جنبش توده‌ای علیه رژیم ستمگر حاکم بر ایران، مبارزات زنان بار دیگر شکلی علنی به خود گرفت. پیشگامان جنبش کنونی زنان، علناً حجاب اجباری را از سر برداشتند و نقش فعالی در تظاهرات و مبارزات بر عهده گرفتند. در ادامه همین مبارزه بود که در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی سال گذشته، زنان در نقش فعال‌ترین نیروی جنبش ظاهر شدند و با نبرد قهرمانانه خود حماسه‌ها آفریدند. چهار ماه پیگیرانه در خیابان‌ها علیه رژیم ارتجاعی و زن‌ستیز حاکم بر ایران جنگیدند. حجاب سوزان زنان به نشانه نفرت و انزجار از تبعیض و نابرابری و تمام ستمگری‌های ارتجاع حاکم، رخدادی بی‌سابقه در این مبارزه نه‌فقط در خاورمیانه، بلکه جهان بود. متأسفانه این مبارزه به علت ضعف‌های آن نتوانست به سرنگونی رژیم و تحقق مطالبات برابری‌طلبانه زنان بیانجامد. با این وجود، هیچ‌چیز از نقش و اهمیت این مبارزه دلاورانه جنبش زنان نمی‌کاهد.
در جریان این مبارزه، وحشی‌گری رژیم حاکم علیه زنان بی‌سابقه بود. ده‌ها زن و دختر جوان توسط مزدوران دولت دینی به قتل رسیدند. صدها تن آسیب جسمی دیدند. به زنان و دختران مبارز در خیابان‌ها وزیر شکنجه‌های بازجویان وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران و پلیس تجاوز شد. هزاران زن مبارز بازداشت و گروه کثیری به حبس محکوم شدند. دبیرستان‌های دخترانه در سراسر کشور مورد حملات شیمیائی قرار گرفتند. اما این‌همه وحشی‌گری نتوانست زنان را از ادامه مبارزه بازدارد.
مبارزه زنان علیه حجاب اجباری که درواقع پرچمی است در اعتراض به هرگونه ستم و تبعیض جنسیتی، در سراسر سال ۱۴۰۲ ادامه یافت. رژیم برای مقابله با زنانی که دیگر حاضر نیستند به حجاب اجباری تحمیلی تن دهند، ابزارهای متعدد سرکوب را به کار گرفت. از تصویب قوانین جدید با جریمه‌های سنگین و حبس ، تا یورش گله‌های پلیس و بسیج به زنان در خیابان‌ها و مراکز عمومی، کنترل زنان از طریق دوربین‌ها، حضور حجاب‌بان‌ها در مترو، تعطیل و مجازات صاحبان رستوران‌ها، مغازه‌ها، فروشگاه‌ها و دیگر اماکنی که خدماتی به زنان بی‌حجاب ارائه می‌دهند، محروم کردن گروهی از زنان از کار، تنها نمونه‌هایی از اقدامات سرکوبگرانه اخیر رژیم علیه زنان است. بااین‌همه هیچ‌کدام از اقدامات فوق نتوانسته است زنان را از مبارزه‌ای که برای لغو حجاب اجباری در پیش‌گرفته‌اند، بازدارد.
همه‌روزه شاهد مقاومت و مبارزه زنان در خیابان‌ها و دیگر اماکن عمومی هستیم. اما مبارزه زنان در طول یک سال اخیر، صرفاً به مبارزه رودررو با مزدوران رژیم بر سر حجاب اجباری در خیابان‌ها و اماکن عمومی خلاصه نشده است. زنان در اشکال مختلف به مبارزه ادامه داده‌اند. زنان زندانی اعتصاب‌های پی‌درپی در اعتراض به سرکوبگری‌های رژیم و حمایت از مبارزات مردم ایران در خارج از زندان برپا کرده‌اند. زنان خانواده‌های داغدار پرچم دادخواهی را بلند کرده‌اند. فعالان حقوق زنان همچنان به مبارزات خود ادامه می‌دهند. هفته گذشته بود که ۱۲ تن از فعالان حقوق زنان در رشت به محاکمه کشیده شدند. زنان در مبارزات تمام جنبش‌های مردم ایران نقشی فعال و برجسته بر عهده‌دارند. در طول چندین ماه اخیر پرستاران مبارزات گسترده‌ای را علیه تبعیض‌ها و فشارهایی که با آن‌ها مواجه‌اند، برپا کرده‌اند که فعالان این جنبش عموماً زنان هستند. همین واقعیت را می‌توان در مبارزات معلمان، بازنشستگان و کارگران زن دید.
کمتر جنبش اعتراضی را در ایران می‌توان سراغ گرفت که زنان در آن حضوری فعال نداشته باشند. این فعالیت و رادیکالیسم در مبارزه زنان، برخاسته از آگاهی آن‌ها و تبعیض‌ها و ستم‌های وحشیانه‌ای است که جمهوری اسلامی بر زنان تحمیل کرده است. راست است که عموم توده‌های مردم ایران هریک به نحوی در معرض ستم و تبعیض قرار دارند، اما ستم و تبعیضی که زنان با آن روبه‌رو هستند، وحشیانه‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین نوع تبعیض و ستم در ایران است.علاوه بر این ستم جنسیتی، اکثریت بسیار بزرگ زنان، به‌عنوان زنان کارگر و خانواده‌های کارگر با ستم طبقاتی و استثمار وحشیانه سرمایه‌داری نیز روبه‌رو هستند.
کمتر کشوری را در جهان می‌توان سراغ گرفت که این‌همه ستم و تبعیض بر زنان تحمیل‌شده باشد. جمهوری اسلامی در زمره معدود دولت‌هایی است که در قوانین خود رسماً بر تبعیض و نابرابری زنان صحه گذاشته است.
قوانین جمهوری اسلامی در همه‌جا زن را نصف مرد معرفی کرده و در جایگاه پایین‌تری نسبت به مرد، قرار داده‌اند. این قوانین، مرد را آقا، سرور و فرمانروای خانواده اعلام کرده‌اند. همین قوانین و دفاع پیگیرانه دولت دینی از مقررات ارتجاعی اسلامی است که به مردان امکان داده حتی زنان را به قتل برساند. از همین روست که آمار قتل زنان در ایران در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، بسیار بالاست. چند هفته پیش بود که روزنامه اعتماد گزارشی از قتل بی‌رحمانه زنان در طول ده ماه نخست سال جاری انتشار داد و نوشت: “از ابتدای سال ۱۴۰۲ تا پایان دی‌ماه ۱۴۰۲ «دست‌کم ۱۰۰ زن و دختر» به بهانه‌های مختلف توسط مردان خانواده به قتل رسیده‌اند.” این در حالی است که تشکل‌های حقوق بشری آماری بسیار فراتر از این را انتشار داده‌اند. ازجمله سایت حقوق بشری هه‌نگاو گزارش کرد که تنها در نیمه نخست سال ۱۴۰۲ ، ۹۲ مورد قتل ناموسی در ایران رخ‌داده است.
وحشی‌گری در این ابعاد، که در هرماه حدود ۱۰ تا ۲۰ تن از زنان توسط مردان خانواده‌ها به قتل برسند، برخاسته از ماهیت ارتجاعی نظم اقتصادی-اجتماعی سرمایه‌داری حاکم، دولت دینی ، قوانین ارتجاعی و سلطه مناسبات مردسالاری در ایران است.
در قوانین جمهوری اسلامی بی‌شمار مواردی را می‌توان یافت که بر تبعیض و نابرابری علیه زنان مهر تائید زده‌شده است. زنان فقط در محیط خانواده با تبعیض و سرکوب روبه‌رو نیستند. در اماکن عمومی، مدارس و دانشگاه‌ها، در محل کار نیز با تبعیض، ستم و نابرابری مواجه‌اند.
تحت حاکمیت دولت دینی، زنان نه‌تنها از دسترسی به بسیاری از مشاغل در ارگان‌ها و نهادهای دولتی و غیر دولتی محروم شده‌اند، بلکه حتی در رشته‌هایی که رسماً ممنوعیت و محدودیتی برای کار کردن زنان وجود ندارد، زنان از اشتغال بسیار محدودی برخوردارند.
بر اساس گزارش مرکز آمار، در بهار ۱۴۰۲ نرخ مشارکت اقتصادی جمعیت زنان ۱۵ سال و بیشتر ۱ / ۱۴ درصد اعلام‌شده، این در حالی است که در همین بازه زمانی، مردان ۳ / ۶۸ درصد از نرخ مشارکت اقتصادی را به خود اختصاص داده‌اند.
اما منابع دیگر ازجمله “اکو ایران” نوشته‌اند:” در بهار امسال تنها حدود ۱۰ درصد زنان حاضر در سن کار کشور شاغل بوده‌اند.”
برای برانداختن این‌همه ستم و تبعیض است که زنان به مبارزه‌ای پیگیر و قهرمانانه روی آورده و به جنبش سیاسی زنان علیه نظم موجود شکل داده‌اند.
بااین‌وجود، پیروزی قطعی این جنبش و تحقق مطالبات زنان، درنبردی که یک‌سوی آن رژیم سرتاپا مسلح، بی‌رحم و وحشی جمهوری اسلامی قرار دارد، به تنهائی ممکن نیست. این جنبش، نیازمند اتحاد با جنبش نیرومند طبقاتی کارگران است که نه‌فقط نقش تعیین‌کننده و قطعی را در سرنگونی نظم ستمگرانه حاکم و استقرار فوری یک حکومت شورایی بر عهده دارد، بلکه منافعش در تحقق هرچه فوری‌تر مطالبات زنان و اساساً رهایی زن است. جمهوری اسلامی به‌رغم تمام وحشیگری‌اش نمی‌تواند از درون بحران سیاسی کنونی جامعه ایران و مبارزه‌ای که در جریان است جان سالم به دربرد. باید برای اتحاد نیرومند جنبش کارگری و جنبش زنان تلاش بیشتری صورت گیرد.سازمان فدائیان(اقلیت) از هیچ تلاشی برای پیروزی جنبش زنان و تحقق مطالبات آن، فروگذار نخواهد بود.
سازمان فدائیان(اقلیت) که از منافع طبقه کارگر به‌طور اخص و از موضع این طبقه، مدافع منافع عموم توده‌های زحمتکش و ستمدیده است، در برنامه خود ازجمله خواستار لغو فوری هرگونه ستم و تبعیض بر پایه جنسیت و برخورداری زنان از حقوق کامل اجتماعی و سیاسی برابر با مردان شده است.
– تمام قوانین و مقررات ارتجاعی مربوط به تعدد زوجات، صیغه، حق طلاق یک‌جانبه، تکفل و سرپرستی فرزندان، قوانین و مقررات تبعیض‌آمیز در مورد ارث، مقررات حجاب اجباری، جداسازی زن و مرد در مؤسسات و مراکز عمومی و تمام مقررات و اقدامات سرکوبگرانه و وحشیانه نظیر شلاق، سنگسار و غیره و غیره باید به‌فوریت ملغی گردند.
– برخورداری آزاد و برابر زنان از امکان مشارکت در تمام شئون زندگی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و دسترسی به تمام مشاغل و مناصب در همه سطوح.
– برخورداری زنان از حقوق و مزایای کامل برابر با مردان درازای کار مساوی.
هرگونه فشار، تحقیر، اجبار، اذیت و آزار و خشونت علیه زنان در محیط خانواده باید ممنوع گردد و مجازات شدیدی در مورد نقض آن‌ها اعمال گردد.
برابری حقوق زن و مرد در امر طلاق، ارث و تکفل اولاد
لغو حجاب اجباری و ممنوعیت هرگونه فشار و اجبار در مورد نوع پوشش زن. زنان باید از حق آزادی انتخاب پوشش برخوردار باشند.
آزادی کامل زن در انتخاب شریک زندگی خود. روابط خصوصی زن باید از هرگونه تعرض مصون باشد.
– ممنوعیت ازدواج کودکان تا ۱۸ سال، ممنوعیت کودک‌آزاری و اعمال مجازات‌های شدید در مورد نقض آن‌ها.
– حق سقط‌جنین، باید بدون قید و شرط به رسمیت شناخته شود.
– مرخصی زنان باردار یک ماه قبل و شش ماه بعد از زایمان بدون کسر حقوق، با برخورداری از امکانات پزشکی، درمانی و داروئی رایگان.
– برخورداری زنان از امکانات و تسهیلاتی نظیر شیرخوارگاه‌ها و مهدکودک‌ها در محل کار وزندگی. پدر و مادر یکسان می‌توانند از این تسهیلات برخوردار باشند.
سازمان فدائیان(اقلیت) فرارسیدن ۸ مارس، روز جهانی زن را به عموم زنان مبارز و ستمدیده ایران تبریک می‌گوید.
سازمان فدائیان(اقلیت)، زنان را به تشدید مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و برگزاری هر چه باشکوه‌تر مراسم ۸ مارس، روز رزم جهانی زنان فرامی‌خواند.
نظرات شما