ویروس کرونا در ایران بیداد می کند. ابر سیاه کشتار و مرگ، سراسر آسمان ایران را فرا گرفته است. اعلام آمارهای رسمی و میزان بالای مبتلایان و کشته شدگان کووید ۱۹ طی روزهای اخیر، نگرانی عمیقی را هم در درون جامعه و هم در میان مسئولان جمهوری اسلامی دامن زده است. به دلیل ناکارایی نظام بهداشتی و درمانی کشور، مبتلایان کرونا در رنجی روز افزون گرفتارند. کمبود ۱۵۰ هزار کادر پرستاری و ده ها هزار کادر درمانی و پزشکی، وضعیت سخت و دشواری را برای بیماران و مجموعه کادر درمانی ایجاد کرده است.
اکنون ۵ ماه از ورود ویروس کرونا به ایران گذشته است. بر اساس همان آمارهای دروغین حکومتی تا به امروزیکشنبه ۱۵ تیر ۹۹ ، ۱۱ هزار و ۵۷۱ نفر کشته و ۲۴۰ هزار و ۴۳۸ نفر نیز به این ویروس مبتلا شده اند. با سپری شدن این مدت ، اکنون موج دوم شیوع ویروس کرونا با شدتی به مراتب بیشتر از مرحله اول در بسیاری از استان های کشور گسترش یافته است. تا جاییکه بخش وسیعی از مناطق کشور گرفتار پیک دوم کرونا شده و آمار کشته شدگان نیز به بیش از ۱۶۰ نفر در روز رسیده است.
آخرین داده های دولت، از وجود شرایط قرمز و هشدار در ۱۸ استان کشور خبر می دهد. سیما سادات لاری، سخنگوی جدید وزارت بهداشت، روز شنبه ۱۴ تیر از “وضعیت قرمز” در استان های خوزستان، آذربایجان شرقی و غربی، کردستان، کرمانشاه، هرمزگان، بوشهر، گلستان، خراسان رضوی و ایلام خبر داد. او همچنین وضعیت استان های تهران، فارس، مازندران، همدان، زنجان، اصفهان، سیستان و بلوچستان، لرستان و البرز را در مرحله هشدار اعلام کرد.
شدت بحران کرونا آنچنان فاجعه بار است، که طی روزها و هفته های اخیر، تعداد مبتلایان ویروس مرگبار کرونا به طور متوسط به ۲۵۰۰ نفر در روز و تعداد کشته شدگان نیز به بیش از ۱۶۰ نفر در روز رسیده است. با شکل گیری وضعیت موجود، مقام های بهداشتی چند استان، در باره پرشدن ظرفیت بیمارستان ها هشدار داده اند. وضعیت نابسامان موجود، که قبل از هر چیز ریشه در ناکارایی نظام بهداشتی و درمانی جمهوری اسلامی دارد، بیش از همه پرستاران و کادر درمانی کشور را در شرایط سخت و دشواری قرار داده است. کادر درمانی و پرستارانی که در فقدان امکانات پزشکی و بهداشتی لازم، طی ۵ ماه با فداکاری و کار شبانه روزی برای نجات جان مبتلایان به ویروس کرونا تلاش کرده اند، بی خوابی کشیده اند و در این مدت بسیاری از آنان، خود نیز به کووید ۱۹مبتلا شده و جان باخته اند.
در تمام این مدت، به رغم اینکه روسای دانشگاه های علوم پزشکی و بسیاری از پزشکان کشور به دفعات در باره “شیب تند” موج دوم شیوع کرونا هشدار داده اند، دولت جمهوری اسلامی اما بی آنکه اقدام موثری در مهار و کنترل این ویروس انجام داده باشد، تنها نظاره گر مرگ خاموش و رو به تزاید توده های مردم ایران در وضعیت موجود است. وضعیتی که کمبود آشکار کادر پرستاری و درمانی، نبود امنیت شغلی وعدم استخدام دائم ده ها هزار پرستار، کمبود تخت بیمارستانی و درگیر شدن هر روزه کادر درمانی با اوضاع به شدت نابسامان شرایط درمانی و بهداشتی کشور، فشارهای شدید عصبی، استرس و شرایط روحی دشواری را برای مجموعه کادر درمانی رقم زده است.
تردیدی نیست که با شروع موج دوم کرونا، شرایط برای پرستاران و کادر درمانی کشور از آنچه تا کنون بوده، باز هم سخت و سخت تر خواهد شد. خصوصا آن دسته از پرستارانی که امنیت شغلی ندارند، حقوق ناچیزی می گیرند و همواره با خطر اخراج و بیکاری مواجه اند. پرستارانی که علاوه بر شرایط سخت کاری، نداشتن امکانات بهداشتی، نبود تجهزات لازم درمانی و ده ها معضل کوچک و بزرگ دیگر، با دغدغه های معیشتی هم مواجه اند و مجبورند برای دریافت به موقع همان حقوق ناچیزشان با کارفرمایان خصوصی و روسای دولتی بجنگند. نمونه اش حرکت اعتراضی گروهی از پرستاران مشهد است که روز چهارشنبه ۱۱ تیر برای طرح مشکلات معیشتی خود در مقابل دادگستری این شهر جمع شدند. واکنش پلیس جمهوری اسلامی اما یورش وحشیانه به اجتماع آنان بود. پرستارانی که در این شرایط پر مخاطره کرونایی از جان مایه گذاشته اند، اما همچنان دغدغه نان و امنیت شغلی دارند. پرستارانی که با طرح کمترین مشکلات معیشتی و شغلی شان، توسط پلیس جمهوری اسلامی سرکوب، زخمی و دستگیر می شوند. وضعیت نابسامان موجود، از دغدغه های معیشتی پرستاران گرفته تا عدم امنیت شغلی آنان، از کمبود امکانات سیستم درمانی کشور گرفته تا کمبود کادر درمانی، از فقدان کادر پرستاری گرفته تا خستگی و فرسودگی مفرط آنان، آنچنان شرایط اسفباری را برای سیستم بهداشتی و کادر درمانی کشور رقم زده است که علی ماهر، معاون برنامه ریزی ستاد فرماندهی عملیات بیماری کرونا در تهران نسبت به روند موجود و شرایط نابسامان کادر درمانی هشدار داده است.
علی ماهر، روز چهارشنبه ۱۱ تیر در گفتگو با ایسنا، با توجه به وضعیت بیمارستان های تهران گفته است، در کنار ظرفیت محدود تخت های بستری و به خصوص تخت های ویژه که در حال حاضر درصد بالایی از آنها اشغال شده، باید به “فرسودگی و خستگی مفرط پرسنل درمان” هم اشاره کرد. پرسنلی که به گفته علی ماهر “از اسفند ماه در حال کار بوده و فرصتی برای بازتوانی و ریکاوری خود” نداشته است. وضعیتی که ادامه آن “منجر به افزایش شدید مرگ و میر بیماران کرونا در سطح کشور” خواهد شد. نگرانی از این شرایط نابسامان سیستم بهداشتی کشور همراه با فرسودگی کادر درمانی، کمبود تخت های بیمارستانی به خصوص در مورد تهران با جمعیت ۱۲ میلیونی، چنان بالا گرفته است که علاوه بر هشدار مقام های دولتی، هشدار روسای بیمارستان های تهران را نیز درپی داشته است.
فقط طی همین چند روز گذشته، روسای سه بیمارستان شریعتی، خمینی و سینای تهران به طور همزمان با نگرانی شدید اعلام کرده اند، تعداد بیماران بدحال که نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه و استفاده از دستگاه های تنفسی دارند، بیشتر شده است. این نگرانی بیشتر از آن جهت است، که به گفته رئیس مجتمع بیمارستانی خمینی تهران، “تعداد قابل توجهی از بیماران بستری در آی سی یو (بخش مراقبت های ویژه) جوانان زیر ۳۰ سال هستند که این موضوع نگرانی ما را بیشتر کرده است”. طالب پور، رئیس بیمارستان سینا هم گفته است: “اینکه اکنون چه اتفاقی افتاده، نمی دانم. این اتفاق باعث شد که موج زیادی از بیماران در سنین پائین و در شرایط نامناسب تر به بیمارستان ها مراجعه کرده اند…ما داریم مرگ عزیزان مان را می بینیم که می تواند تراژدی دردناکی باشد. اگر همین مسیر را طی کنیم، تمام بیمارستان ها پر می شوند”.
آنچه طی ۵ ماه گذشته اتفاق افتاده و همه شواهد نشان از آن دارد که این وضعیت تشدید خواهد شد، اگر چه ریشه در بنیان های ساختاری سیستم بهداشتی و درمانی کشور دارد، اما اجرای تا کنونی سیاست جنایتکارانه جمهوری اسلامی در ابتلا تدریجی ۷۰ درصد جمعیت ایران به ویروس کرونا، تاثیر غیر قابل انکاری بر ایجاد وضعیت نابسامان کنونی داشته است. اعمال سیاست “قرنطینه بی قربطینه” و پیشبرد سیاست دولت جمهوری اسلامی درایجاد مصونیت جمعی، اکنون به شکل گیری وضعیتی در جامعه منجر شده است که صدای اعتراض در درون نهادهای حکومتی و به طور اخص توسط مقام های استانی و روسای علوم پزشکی بلند شده است.
خبرگزاری مهر با استناد به آمار دانشگاه علوم پزشکی کردستان اعلام کرده است، هم اکنون ۷۰ درصد از ظرفیت کل تخت های بیمارستانی این استان با بیماران کووید ۱۹ پر شده است. خبر کمبود تخت بیمارستانی در شرایطی اعلام شده است که وضعیت کردستان از هفته ها پیش توسط پاره ای ازمقام های استانی “قرمز” اعلام شده بود. خبر گزاری ایلنا نیز به نقل از حسین کریم، رئیس علوم پزشکی البرز نوشته است: “اکنون آمار و ارقام ابتلا به کرونا در این استان نشان می دهد که با شیب تند وارد موج دوم این بیماری شده ایم و وضعیت استان نگران کننده است”. در استام فارس هم علیرضا قاسمپور، جانشین استاندار در ستاد استانی کرونا به ایلنا گفته، گنجایش بیمارستان های دولتی مخصوص بیماران کرونا در استان فارس، “تقریبا کامل شده است” و اگر این وضعیت ادامه یابد، ممکن است ناچار شویم بیمارستان های دیگر از جمله بیمارستان های خصوصی را به بیماران کرونا اختصاص دهیم.
در چنین وضعیتی که بحران کرونا و مرگ و میر ناشی از آن سراسر ایران را فرا گرفته است، تنها اقدام دولت، دادن اختیار تصمیم گیری به ستادهای استانی مبارزه با کرونا در استان هایی با وضعیت قرمز و نیز ابلاغ دستورالعمل “استفاده اجباری از ماسک” در اماکن عمومی است. اقدامی که از تاریخ ۱۵ تیر برای همگان الزام آور است. در واقع دولت جمهوری اسلامی در این وضعیت تشدید بحران کرونا نیز، تنها به دستورالعمل استفاده اجباری از ماسک، آنهم فقط در اماکن “سرپوشیده” بسنده کرده و حاضر به قرنطینه کردن مناطق آلوده به ویروس کرونا و تعطیلی کل مساجد، اماکن عمومی و زیارتگاه ها نشده است. عدم دستور تعطیلی کامل مساجد و زیارتگاه ها در شرایطی است که سخنگوی وزارت بهداشت اعلام کرده است، اِشکال و بروز وضعیت حاد کنونی به ما بر می گردد که با بازکردن اماکن عمومی فاجعه ایجاد کردیم. استفاده اجباری ماسک هم، بدون اینکه دولت اقدام به توزیع رایگان ماسک در میان کارگران، کارمندان و مجموعه نیروی کار و زحمت در جامعه کرده باشد، در زمره همان تصمیمات بدون هزینه برای دولت است که اینبار نیز بار مالی اضافه ای را بر دوش کارگران و توده های مردم خواهد گذاشت.
اگر تا پیش از این، کارگرانی که به صورت “بیمار سرپایی” به مراکز درمانی می رفتند، ملزم به پرداخت هزینه تست کرونا از جیب خود بودند، اکنون باید هزینه های تهیه ماسک را هم تقبل کنند. چرا که حسن روحانی، همزمان با ابلاغ تصمیم دولت در پوشیدن ماسک اجباری، از نیروی انتظامی و دستگاه قضایی خواسته است تا دولت را در پیشبرد این تصمیم یاری کنند. روحانی همچنین از مسئولان ادارات خواست تا اگر کسی بدون ماسک بر سر کار حاضر شد، او را با عنوان “غیبت” از محیط کار بیرون کنند. در واقع اینبار نیز، دولت جمهوری اسلامی بدون پرداخت کمترین هزینه مالی جهت تهیه و توزیع ماسک، عملا تمام هزینه های مالی و امنیتی پیشبرد دستورالعمل خود را بر دوش کارگران، کارمندان و دیگر اقشار مزد بگیر گذاشته است. بی تردید پیشبرد این دستورالعمل دولت نیز بدون در اختیار گذاشتن ماسک رایگان برای عموم کارگران و توده های مردم ایران، شرایط معیشتی و امنیتی را برای آنان وخیم تر کرده و واکنش های اجتماعی را به همراه خواهد داشت.
جان کلام اینکه، جمهوری اسلامی به رغم اینکه با ترفندهای گوناگون، سیاست ایمن سازی عمومی و کشتار تدریجی مردم را به به عنوان یک امر عادی در جامعه جا انداخته است، با این همه به دلیل ناکارآیی نظام بهداشتی و درمانی کشور، پیشبرد این سیاست اکنون به باتلاقی برای هیئت حاکمه ایران تبدیل شده است. باتلاقی که برون رفت از آن به سادگی برای دولت ممکن نیست. چرا که با وضعیت کرونایی حاکم بر کشور و نیز در پی خصوصی سازی سیستم بهداشتی و درمانی کشور، آنچه اکنون برای کارگران و عموم توده های زحمتکش ایران بر جای مانده است، تنها شبحی از نظام درمانی و بهداشتی کشور است که باید به کلی زیر و رو شود. عملی که با استمرار جمهوری اسلامی شدنی و ممکن نیست. از این رو، در برنامه عمل سازمان فدائیان (اقلیت) در بخش بهداشت و درمان رایگان به روشنی به موارد زیر تاکید شده است: “تمام زحمتکشان باید از امکانات بهداشتی، پزشکی، درمانی و دارویی رایگان برخوردار باشند. ایجاد و گسترش شیرخوارگاه ها و مهد کودک ها به منظور مراقبت از کودکان و پرورش آن ها به هزینه دولت. تامین امکانات یک زندگی مناسب برای سالمندان و کودکان بی سرپرست و ایجاد مراکز ویژه برای نگهداری آنان به هزینه دولت”. پوشیده نیست تحقق این اقدامات تنها با سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و برقراری حکومت شورایی کارگران و زحمتکشان عملی خواهد بود.
نظرات شما