با گرم‌ترین درودها به شما رفقای شرکت‌کننده در کنفرانس
رفقا!
کنفرانس هفدهم سازمان در حالی برگزار می‌شود که همه می‌دانیم، جمهوری اسلامی در انواع بحران‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، ایدئولوژیک، منطقه‌ای و جهانی گرفتار است. این در حالی است که رژیم نه‌فقط هیچ برنامه‌ای برای حل این بحران‌ها ندارد بلکه حتی اگر بخواهد نیز نمی‌تواند راهی برای حل آن‌ها بیابد و مشکلات ناشی از این بحران‌ها را چاره کند.
فشارهای اقتصادی و معیشتی و تحمیل فقر و بیکاری و زندگی نامناسب و چند برابر زیرخط فقر بر کارگران و زحمت کشان، خواست کار و بهبود شرایط زندگی و یک آینده روشن و آباد را به خواست مبرم کارگران و زحمتکشان تبدیل کرده است. از سوی دیگر رژیم ارتجاعی و سرکوب گر جمهوری اسلامی که ماهیتاً با آزادی‌های سیاسی مخالف است، چهل سال است که کارگران و عموم زحمتکشان را از حقوق اولیه و دموکراتیکشان محروم ساخته است. تحت چنین شرایطی مبارزات کارگران و زحمتکشان برای بهبود شرایط زندگی، دست‌یابی به آزادی‌های سیاسی و تغییر وضع موجود پیوسته رشد و ارتقاءیافته است. جنبش‌های اجتماعی نیز در مسیر رشد خود گام نهاده‌اند. جنبش دانشجوئی، جنبش زنان و جنبش اعتراضی معلمان و بازنشستگان و روشنفکران انقلابی در راه حمایت از جنبش طبقه کارگر و پیوند و همراهی با آن گام‌های اولیه را برداشته‌اند.
رفقا!
تجمعات اعتراضی و اعتصابات کارگری در کارگاه‌ها و کارخانجات صنعتی و تولیدی حول خواست‌ها و شعارهای گوناگون و رادیکال و انقلابی و اتحاد محور با همراهی موج دادخواهی کارگران بیکار شده از کار گسترش‌یافته است. صفوف کارگران، معلمان، جوانان، دانشجویان، زنان و انسان‌های آزادی‌خواه و برابری طلب که به مبارزه حول شعار کار نان آزادی و حکومت شورایی روی می‌آورند پیوسته فشرده‌تر می‌شود. این شعاری که از درون مبارزات کارگران هفت‌تپه جوانه زد، بر پرچم طبقه کارگر نقش‌بست و در حال توده‌ای شدن است، قاعدتاً بایستی قطب نمای برنامه‌ریزی‌ها و اتخاذ تاکتیک‌های کنفرانس هفده سازمان باشد.
خوشبختانه رژیم جمهوری اسلامی سال‌هاست به پایان عمر خود نزدیک شده است. جمهوری اسلامی بار تمام بحران‌ها و معضلات و فشارهای ناشی از آن را بر دوش کارگران و توده‌های رنجدیده انداخته است. رژیم سرمایه‌داری حاکم که قادر به حل بحران‌ها و پاسخ گوئی به خواست‌های کارگران و زحمتکشان نیست، همراه با تشدید فشارهای اقتصادی و معیشتی، سرکوب و بگیروببند و زندان و شکنجه را نیز بیش‌ازپیش تشدید خواهد نمود. اما سرکوب بیشتر نیز رژیم را نجات نخواهد داد. برعکس با توجه به روند روبه گسترش اعتصابات کارگری و جنبش‌های اعتراضی و رادیکالیزه‌تر شدن مبارزات، پایان قطعی کار رژیم جمهوری اسلامی هرلحظه و هرروز میسرتر می‌شود. دیر نیست روزی که کارگران و زحمتکشان و عموم مردم زحمتکش و آزادی‌خواه، یکپارچه بپا خیزند و تمام نظم موجود را به زیر کشند و حکومت شورایی خود را مستقر سازند. ما هواداران و فعالان و نیروهای سازمان فدائیان (اقلیت) در تمام مراحل نبرد، در اعتصاب عمومی سیاسی سراسری، در قیام مسلحانه و براندازی رژیم جمهوری اسلامی و استقرار دولت شورایی، همدوش کارگران و زحمتکشان خواهیم بود.
رفقای گرامی!
در خاتمه ما امیدواریم که بحث‌ها و تصمیمات کنفرانس بتواند در راستای پیوند بیش‌ازپیش با طبقه کارگر و تعمیق و تحکیم هرچه بیشتر آن مؤثر باشد. ما همچنین امیدوار هستیم که بحث‌ها و تصمیمات کنفرانس، در هموارتر ساختن راهی که طبقه کارگر بتواند پویاتر و آگاهمند تر از گذشته، خواست‌ها و اهداف مستقل خود را پیگیری کند به سهم خود مؤثر باشد.
پیروز و مانا باشید.
هستهٔ امیر پرویز پویان
مرداد ۱۳۹۸
نظرات شما