در گرامیداشت یادمان جان فشانان کشتار ۶۷ در تلاقی دو تابستان
در آئینه سال شمار قتل عام زندانیان سیاسی تابستان ۶۷، تصویر دیگری از سی و چهارمین سالگرد خونبار این فاجعه هولناک پیش روی ما است. فاجعه‌ای بزرگ که زخم‌های خون چکان آن هرگز با گذر زمان التیام نمی‌گیرد و یادمان آن عزیزان سر به دار هرگز از خاطره‌ها محو نخواهد شد. قتل عام سراسری زندانیان سیاسی در مرداد و شهریور ۶۷، اگر چه ادامه و برآمد کشتار و اعدام‌های سال‌های نخست دهه ۶۰ بود، اما عواقب انسانی این جنایت هولناک آنچنان عمیق و کاری و فاجعه بار بود که با گذشت بیش از چهار دهه، هنوز صدای بند و سلسله و دار از آن روزهای خونین به گوش می‌رسد. کشتار تابستان ۶۷، همانند یک صاعقه بود. صاعقه‌ای رعد آسا که با فرمان خمینی جلاد بر فراز زندان‌های ایران فرود آمد. وقوع این فاجعه هولناک، آنچنان سریع و ناباورانه بود که با گذشت ۳۴ سال، هنوز هم اندام خانواده‌ها و دل سوختگان این فاجعه بزرگ از یادآوری آن روزهای داغ و درفش به لرزه می افتند.
اوین و گوهردشت از جمله زندان‌هایی بودند که زندانیان آن بیش از هر زندان دیگری در تابستان ۶۷ اعدام شدند. کشتار زندانیان در دادگاه‌های چند دقیقه‌ای با چند پرسش کوتاه توسط اعضای “هیئت مرگ” آغاز شد. نام و نام سازمان؟ مسلمانی؟ نماز می‌خوانی؟ سازمانت را قبول داری؟ حاضر به همکاری با جمهوری اسلامی هستی یا نه؟ دادگاه‌هایی پر از فریب و نیرنگ که حتا عنوان و مضمون آن نیز بر زندانیان آشکار نبود. دادگاه‌های تفتیش عقاید قرون وسطایی که قضات مرگ آن با ظاهری آراسته تحت عنوان “هیئت عفو و آزادی ” در زندان‌ها حضور یافتند و به فاصله هر چند دقیقه یک زندانی را به کام مرگ فرستادند. مرداد و شهریور ۶۷ با حکم خمینی رقم خورد و به یکباره ناقوس مرگ در تمامی زندان‌های ایران نواخته شد. هیولای مرگ به اندرون زندان‌ها خزید، کابوس قتل عامی فجیع بر فراز زندان‌های ایران سایه افکند و طی کمتر از دو ماه روزانه پیکر صدها زندانی سیاسی با حکم خمینی و با گزینش کمیته‌های مرگ بر چوبه‌های دار آونگ شدند.
اکنون با گذشت ۳۴ سال از آن کشتار هولناک، در پسِ ۳۴ سال مقاومت و پایداری مادران خاوران و دیگر خاوران‌های بی نام و نشان، در پسِ بیش از چهاردهه دادخواهی خانواده‌های جانفشانان آن سال‌های آتش و خون، در روزشمار یادمان سر به دارشدگان آن تابستان خونین، اکنون با تابستان دیگر گونه‌ای در مقابل آئینه سال شمار آن تابستان تفتان ایستاده‌ایم. تابستانی امیدبخش برای دادخواهان، تابستای شوق انگیز برای مادران خاوران، تابستانی متفاوت با تابستان‌های دیگر برای خانواده‌های جانباختگان دهه ۶۰، تابستانی توامان با بغض و جاری شدن اشک شوق بر گونه‌های تمامی دلسوختگان این سال‌های سپری شده، تابستانی نوید بخش برای تداوم دادخواهی که اکنون با اعلام محکومیت “حمید نوری” به حبس ابد، امید به پیروزی‌های بزرگتر در دل و جان مردم ایران نشسته است.
حمید نوری معروف به “حمید عباسی”، کمک دادیار زندان گوهردشت کرج، در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۱۹ (۱۸ آبان ۹۸) به هنگام ورود به سوئد با حکم دادستانی این کشور به اتهام دست داشتن در کشتار زندانیان سیاسی بازداشت شد و پس از ۲۰ ماه، دادگاه او با کیفرخواست سنگین “جنایت جنگی”، “نقض فاحش قوانین بین المللی” و “قتل” آغاز گردید. دادگاه حمید نوری پس از برگزاری ۹۲ جلسه، سرانجام در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ با درخواست حکم اشد مجازات برای او پایان یافت. پایانی خوش که عین حکم درخواستی دادستان‌ها در تاریخ ۲۳ تیر ۱۴۰۱ از طرف قضات پرونده تأیید شد.
در روند دادگاه حمید نوری، نام خمینی به عنوان آمر و فتوا دهنده کشتار زندانیان سیاسی به کرات تکرار شد. از ابراهیم رئیسی به عنوان یکی از افراد مؤثر “هیئت مرگ” در تمامی جلسات دادگاه نام برده شد. اسامی نیری و اشراقی و پورمحمدی که دیگر اعضای “هیئت مرگ” بودند، بارها و بارها تکرار شد. از ناصریان (قاضی محمد مُقیسه فعلی) به طور مداوم اسم برده شد. مجموعه افراد جنایتکاری که هنوز هم با نشستن بر مسند قضا و دیگر پست‌های کلیدی جمهوری اسلامی به جنایت و کشتار مردم ایران مشغولند. لذا، محکومیت حمید نوری و اعلام مجرمیت او در دادگاه سوئد، عملاً به معنای محکومیت خمینی، ابراهیم رئیسی و به طریق اولی اعلام مجرمیت کل جمهوری اسلامی در پرونده کشتار تابستان ۶۷ است. مضافاً اینکه محکومیت حمید نوری به حبس ابد صرفاً یک حکم قضایی نیست، بلکه اعلام این حکم به لحاظ سیاسی برای جنبش دادخواهی و آزادیخواهی ایران بسیار پر اهمیت‌تر از بعد قضایی آن است.
طی ۹ ماهی که برگزاری دادگاه حمید نوری طی شد، روند برگزاری این دادگاه عملاً به فرایندی برای محاکمه جمهوری اسلامی تبدیل شد. دادگاهی که امید و شوق به پیروزی جنبش دادخواهی و آزادیخواهی را در دل توده‌های مردم ایران زنده کرد. به جنبش انقلابی سرنگون طلبی نیرو بخشید، توان دادخواهی و کارزار مبارزاتی توده‌های مردم ایران را بالا برد. همان توده‌های کار و زحمتی که دیرگاهی ست برای سرنگونی جمهوری اسلامی خیز برداشته‌اند و محاکمه کلیه آمران و عاملان ۴۴ سال کشتار و جنایات جمهوری اسلامی را در روزهای بعد از سرنگونی این رژیم فاسد و تبهکار در دادگاه‌های مردمی داخل ایران انتظار می‌کشند.
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست محکومیت حمید نوری به حبس ابد را مستثنا از اینکه نتیجه دادگاه تجدید نظر او چه خواهد شد، یک پیروزی بزرگ برای جنبش دادخواهی و آزادیخواهی در ایران می‌داند. شورای همکاری همزمان با گرامی داشت یادمان تمامی جانفشانان دهه ۶۰، بویژه جانفشانان تابستان خونین ۶۷، این موفقیت تاریخی را به خانواده بزرگ خاوران، جنبش دادخواهی و عموم توده‌های مردم ایران تبریک می‌گوید. روشن است این پیروزی بزرگ می‌بایست نقطه امیدی برای گسترش جنبش دادخواهی و تعمیق آن در مسیر بازدارندگی استرداد حمید نوری، اسدالله اسدی و دیگر جانیان آدمکش و تروریست جمهوری اسلامی از بلژیک، سوئد و دیگر کشورهای اروپایی به ایران باشد.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
امضاها: سازمان اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
۱۹ مرداد ۱۴۰۱ (۱۰ آگوست ۲۰۲۲)
نظرات شما