یاداشت سیاسی- در گوشه‌ای از جهنمی که نظم سرمایه داری جهانی برای ۹۹ درصد از مردم جهان بر پا کرده، قرار بود تظاهراتی تحت عنوان “به جهنم خوش آمدید” در روز پنج شنبه، ۶ ژوئیه، یک روز قبل از شروع اجلاس دوروزه ی جی ۲۰ در هامبورگ، برگزار گردد. ده هزار پلیس با ماشین‌های آب پاش، اسلحه، باتوم، اسپری فلفل با جلیقه های ضد گلوله، کلاه ایمنی، هزاران نفر از تظاهرکنندگان را محاصره کردند. در جلوی صف تظاهرات که حدود دویست متر به پیش رفته بود، در گذرگاهی تنگ، نیروهای پلیس که خود ماسک به چهره داشتند، از تظاهرکنندگان که عمدتا آنارشیست های بلوک سیاه از سراسر اروپا بودند، دستور دادند، نقاب شان را در مقابل دوربین های پلیس بردارند. اگرچه در قوانین آلمان پوشش صورت در حین تظاهرات ممنوع است، اما تا کنون در هیچ یک از تظاهرات و تجمعات اعتراضی بزرگ مانند هنگام اجلاس جی ۸، یا علیه تاسیس بانک مرکزی اروپا و … هرگز پلیس چنین درخواستی نکرده بود. علت این امر روشن بود، چرا که این درخواست از سوی پلیس تحریک علنی محسوب می‌شود و پلیس نیز به این امرکاملا واقف است. با این وجود طبق فیلم‌های بیشمار که در یوتیوپ و دیگر رسانه‌ها منتشر شده است، حدود ۸۰ درصد از تظاهرکنندگان پوشش صورت خود را برداشته بودند و تعدادی نیز هنوز در حال برداشتن نقاب های سیاه خود بودند، که از جلو و پشت صف تظاهرات دستور حمله داده شد. بسیاری توانستند با کمک مردمی که در بالای دیوار کناری بازار ماهی فروشان ایستاده و شاهد خشونت پلیس بودند، از حلقه ی محاصره فرار کنند. با این اقدام اگرچه پلیس توانست مانع برگزاری تظاهراتی شود که رسما اجازه ی برگزاری گرفته بود، اما تظاهرکنندگان در گروه‌های متفرقه در شهر پخش شدند و مقاومت ادامه یافت. به این ترتیب در عمل، تظاهراتی که می‌توانست از سوی پلیس کنترل یافته برگزار گردد، تغییر شکل یافته و خارج از کنترل پلیس ادامه یافت… سرکوب به ضد خود تبدیل گردید.
در ادامه ی آن روز، شب و فردای آن روز، شهر هامبورگ به صحنه ی درگیری تبدیل شد، آتش ها برپا شد. خشونت پاسخ خشونتی گردید که از سوی پلیس آغاز شده بود و بی مهار زبانه کشید. بیست هزار پلیس تنها از کشور آلمان برای سرکوب و محافظت از شرکت کنندگان در اجلاس بسیج شده بودند. به این تعداد سپس نیروهای پلیس از کشورهای دیگر مانند اتریش، هلند و بلژیک نیز افزوده شدند. علاوه بر این‌ها ۱۰ هزار نفر از نیروهای امنیتی حضور داشتند که سران کشورهای صنعتی و در حال توسعه در اجلاس به همراه خود آورده بودند. پلیس هامبورگ از قبل، زندانی موقت با ظرفیت ۱۱ هزار نفر در یکی از مناطق هامبورگ- هاربورگ بنا کرده بود. صدها نفر از معترضین به اجلاس جی ۲۰ دستگیر شده و به این زندان فرستاده شدند.
دولت آلمان که یکی از مدعیان حقوق شهروندی است، بار دیگر این حقیقت را به نمایش گذارد که حقوق شهروندی در جامعه ی سرمایه داری تنها تا جایی رسما وجود دارد، که این «شهروندان» بنیان نظام سرمایه داری را به زیر سؤال نبرند، چرا که در این صورت دیگر شهروندان خیالی نبوده و تبدیل به انسان‌های واقعی می شوند. حدود سی تجمع اعتراضی در حاشیه ی اجلاس جی ۲۰ سازماندهی شده بود. این تجمعات از سوی اتحادیه های کارگری و احزاب چپ گرفته تا هواداران محیط زیست و دیگر منتقدان بی خطر نظام سرمایه داری ترتیب داده شده بود. اما هیچکدام، مانند تظاهرات ضد کاپیتالیستی روز پنج شنبه، مورد تهاجم پلیس قرار نگرفت. البته نیروهای پلیس در روزهای قبل نیز بیکار نمانده و در کنار دیگر اقدام‌ها سرکوبگرانه، هر روز و هر شب با اسپری فلفل به کمپ های موقتی که در پارک‌ها برپا شده بود، حمله و سعی در جمع آوری آن‌ها می کرد. به این ترتیب پلیس نه تنها به کمپ ها، بلکه به حق برگزاری تجمع تهاجم کرد. حدود ۳۲ خبرنگار که قبلاً اجازه گرفته بودند، از لیست خبرنگاران مجاز حذف شدند. به این ترتیب حق آزادی مطبوعات برای این خبرنگاران پایمال گردید. خبرنگاران متعددی در حین اعتراضات متحمل ضربات باطوم پلیس یا اسپری فلفل شدند. از کار ۱۲۰ نفر از وکلایی که قبلاً تحت عنوان «وکلای اضطراری» برای دفاع از دستگیرشدگان متشکل شده و حتی با دادگاه هامبورگ هماهنگی کرده بودند، نه تنها جلوگیری به عمل آمد یا اشکال تراشی شد، بلکه حداقل در یک مورد نیز خود از پلیس کتک خوردند. در این مورد اطلاعیه ای مطبوعاتی از سوی این تشکل صادر شد.
این نوع خشونت، تنها نوعی از خشونت طبقاتی است که به شکل مستقیم و رودرو با ماشین سرکوب دولتی صورت می گیرد. اما خشونت طبقاتی که در روبنای جامعه جریان دارد، بر پایه ی مناسبات اقتصادی و در شکل استثمار روزمره ی انسان ها، در مصرف توان و نیروی کار آنان جریان دارد. خشونتی که از سوی ابرقدرت های نظام سرمایه داری جهانی هدایت و اِعمال می‌شود و عامل فقر و فلاکت برای اکثریت مردم جهان است. وارونه شدن این واقعیت در عنوان موضوعات مورد بحث در اجلاس جی ۲۰ جلوه می یابد: مبارزه با گرسنگی در آفریقا، حفاظت از محیط زیست، تشویق و حمایت از زنان، پناهجویان، سلامتی و …
منظور از مبارزه با گرسنگی، همانطور که آنجلا مرکل قبلاً اعلام کرده، طرح مارشال برای آفریقا است که هدف از آن بدهکار کردن هر چه بیشتر کشورهای آفریقایی از طریق تأمین وام با بهره هایی که این کشورها هرگز قادر به بازپرداخت آن نخواهند بود، صدور کالا و به این ترتیب ایجاد بازار مصرف جدید، گشایش کامل بازار کار و برداشتن موانع سرمایه‌گذاری خارجی خواهد بود.
در رابطه با حفاظت محیط زیست، ترامپ و اردوغان در اجلاس از امضای توافقنامه ی پاریس خودداری کردند. طبق این توافقنامه که در کنفرانس تغییر اقلیم از سوی سازمان ملل در سال ۲۰۱۵ تصویب و تاکنون۱۹۵ کشور آن را به امضا رسانده اند، قرار است از سال ۲۰۲۰ انتشار گازهای گلخانه ای کاهش یابد.
در مورد حمایت از زنان، همین بس که دختر ترامپ پیش برنده ی این بحث بود و به همین بهانه نیز در اجلاس شرکت کرده بود.
تنها موردی که بر سر آن در اجلاس جی ۲۰ تاحدی توافق شد، تنظیم بازار سرمایه و باز کردن هر چه بیشتر بازارهای مصرف برای سرمایه داران جهانی بود. توافق کامل، تنها بر سر مبارزه با تروریسم جهانی، در جایی که برای سرمایه‌گذاری ها مانع ایجاد کند، بود.
اگر چه برای هیچیک از توافقاتی که در اجلاس سران صورت می گیرد، تعهد اجرایی ایجاد نمی کند، اما برای این اجلاس دو روزه ۱۳۰ میلیون یورو هزینه شد که بیشترین بخش آن صرف تدابیر امنیتی گردید.
در حالی که اجلاس جی ۲۰، موضوع اصلی در رسانه‌های جهانی گردید، اما به محتوای اصلی این اجلاس که در‌واقع مهار بحران اقتصادی به نفع طبقه ی سرمایه دار جهانی است، پرداخته نشد، وظیفه‌ای که علت وجودی این اجلاس از سال ۱۹۹۹ می باشد. برعکس، رسانه‌های با نفوذ جهان از روزنامه‌های پرتیراژ گرفته تا رادیو و تلویزیون بیشترین تمرکز را بر آتش زدن چند ماشین و تخریب و مصادره ی اجناس یک فروشگاه در هامبورگ و خراب کردن شیشه‌های مغازه ها و … گذاردند. مصاحبه‌ها و مقالات بسیاری بر سر محکوم کردن خشونت چپ (!) منتشر شد. اما راجع به خشونت ساختاری نظام سرمایه داری سخنی در رسانه‌های بورژوازی به میان نیامد.
با وجود تمام این تلاش‌ها برای انحراف افکار عمومی و تزریق تبلیغات نظام سرمایه داری، ارعاب، سرکوب و اقدام‌های خشونت آمیز نیروهای امنیتی و پلیسی، انواع و اقسام محدودیت‌ها و تهاجمات به حقوق سیاسی که طی مبارزات طولانی کسب گردیده، شهر هامبورگ صحنه ی مقاومت و اعتراضات ده‌ها هزار نفر گردید. در روز شنبه هشتم ژوئیه در تظاهراتی که تحت عنوان همبستگی بدون مرز صورت گرفت، طبق اظهارات رسمی، ۶۷ هزار نفر شرکت کرده و همبستگی خود را در مبارزه با نظام سرمایه داری جهانی به نمایش گذاردند… اما ما می‌دانیم که ما همه جا حضور داریم در تک تک کارخانه ها، در اعماق زمین در معادن، بر سر زمین‌های کشاورزی و بر روی دریاها در حال ماهیگیری، در کلاس‌های درس و … آری! ما بسیاریم.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۴۵ در فرمت پی دی اف
نظرات شما