حسن حسام
ـ نیکا نیکا !
مهسای ما را ندیدی ؟
ـ نه!
من چهره ام له شده
چشمم جایی را نمی بیند
اما می دانم این جاست
همین دور وُ برها
ـ تو چطور مهساجان !
نیکا ی ما را دیده ای؟
او پنج بهار از تو جوانتر بود.
ـ نیکای زیبا را دیدم
آوازخوانان وُ رقصان
با صورتی مچاله
جمجمه ای شکسته
و بدنی کبود
اما ، تنها نبود نیکا
بسیارانی هماواز بودند
در جشن ِ شال سوزان
حدیث ،حنانه ، غزاله ، سارینا
وبسیارانی دیگر…
من مدام ؛
درآنان تکرار می شدم
ـ حدیث گفت :
شیدا وُ بی قرار،
به گِرد آتشی که برافروخته بودیم
رقصان ـ رقصان می سرودیم:
زن زندگی آزادی
ـ حنانه گفت :
ما تنها نبودیم
همسرایان ِ ما
در جشن روسری سوزان ،
پسران هم بودند
رعنا وُعاشق
بی شمار وَ هماواز
وسارینا در بیقراری اش
گفت:
ـ برسکوی زباله ایستاده بودم
گیسو افشان
و رو سری چرخان ،
می رقصیدم
ناگاه ؛
سربازان ِ امام زمان
پاسداران و گورکنان وَ مداحان
همچون اَجنه
ظاهر شدند!
حیدر حیدر گویان ،
با تفنگ وُ باتون وُ کمند وُ دستبند
و االله اکبر…
نیکا گفت:
ـ اول ؛
گیسوان ما را آتش زدند
بعد قلب ما را
غزاله گفت:
ـ و بعد،
در های های ِ داغداران ِ بی شمار،
جمجمه ها مان را شکستند
حدیث گفت:
ـ ما که نمرده ایم ژینا!
نشنیدی نام ِتو رمز می شود؟
نیکا گفت:
ـ ما باز می گردیم ژینا جان
در سرود ها وُ پرچم های پیروز
سارینا گفت:
ـ و باگام های بی شمارِ مردمان ِ در راه
حنانه گفت:
ـ می رقصیم
در میدان های آزاد شده
نیکا با هیجان فریاد زد:
هورا…
و من در میدان آزادی
میان هزاران هزارمردم ِ رقصان
آواز خواهم خواند
غزاله غرقه در اشک ِ شوق :
ـ هورا…
سارینا:
ـ هورا…
سدیس ِبلوچ،باچارده بهار،
چون غنچه ای
شکوفان شد”
ـ هورا… هورا…
***
در سحر گاهی شَنگرف وُ رنگین کمانی،
آسمان غَمزده سرشار شد
از هورای کشتِه گان ِ جوان
و جاده،
آرام
آرام
درنوری شِگِرف
روشن شد
پاریس
۷/۱۰/۲۰۲۲
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـ مهسا امینی ِ سقزی بیست و دو ساله
ـ نیکا شاکرمی هقده ساله ِ خرم آبادی
ــ سارینااسماعیل زاده ـ شانزده ساله ـ شهر کرج
مادرش در داغ فرزند ، خود کشی کرد
ـ سدیس کاشانی بلوچ ِ چهارده ساله
ـ حدیث نجفی ِ آزربایجانی
ـحنانه ِحسیبنعلیِ کیا بوشهری
غزاله چلاوی آملی
مهسای ما را ندیدی ؟
ـ نه!
من چهره ام له شده
چشمم جایی را نمی بیند
اما می دانم این جاست
همین دور وُ برها
ـ تو چطور مهساجان !
نیکا ی ما را دیده ای؟
او پنج بهار از تو جوانتر بود.
ـ نیکای زیبا را دیدم
آوازخوانان وُ رقصان
با صورتی مچاله
جمجمه ای شکسته
و بدنی کبود
اما ، تنها نبود نیکا
بسیارانی هماواز بودند
در جشن ِ شال سوزان
حدیث ،حنانه ، غزاله ، سارینا
وبسیارانی دیگر…
من مدام ؛
درآنان تکرار می شدم
ـ حدیث گفت :
شیدا وُ بی قرار،
به گِرد آتشی که برافروخته بودیم
رقصان ـ رقصان می سرودیم:
زن زندگی آزادی
ـ حنانه گفت :
ما تنها نبودیم
همسرایان ِ ما
در جشن روسری سوزان ،
پسران هم بودند
رعنا وُعاشق
بی شمار وَ هماواز
وسارینا در بیقراری اش
گفت:
ـ برسکوی زباله ایستاده بودم
گیسو افشان
و رو سری چرخان ،
می رقصیدم
ناگاه ؛
سربازان ِ امام زمان
پاسداران و گورکنان وَ مداحان
همچون اَجنه
ظاهر شدند!
حیدر حیدر گویان ،
با تفنگ وُ باتون وُ کمند وُ دستبند
و االله اکبر…
نیکا گفت:
ـ اول ؛
گیسوان ما را آتش زدند
بعد قلب ما را
غزاله گفت:
ـ و بعد،
در های های ِ داغداران ِ بی شمار،
جمجمه ها مان را شکستند
حدیث گفت:
ـ ما که نمرده ایم ژینا!
نشنیدی نام ِتو رمز می شود؟
نیکا گفت:
ـ ما باز می گردیم ژینا جان
در سرود ها وُ پرچم های پیروز
سارینا گفت:
ـ و باگام های بی شمارِ مردمان ِ در راه
حنانه گفت:
ـ می رقصیم
در میدان های آزاد شده
نیکا با هیجان فریاد زد:
هورا…
و من در میدان آزادی
میان هزاران هزارمردم ِ رقصان
آواز خواهم خواند
غزاله غرقه در اشک ِ شوق :
ـ هورا…
سارینا:
ـ هورا…
سدیس ِبلوچ،باچارده بهار،
چون غنچه ای
شکوفان شد”
ـ هورا… هورا…
***
در سحر گاهی شَنگرف وُ رنگین کمانی،
آسمان غَمزده سرشار شد
از هورای کشتِه گان ِ جوان
و جاده،
آرام
آرام
درنوری شِگِرف
روشن شد
پاریس
۷/۱۰/۲۰۲۲
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـ مهسا امینی ِ سقزی بیست و دو ساله
ـ نیکا شاکرمی هقده ساله ِ خرم آبادی
ــ سارینااسماعیل زاده ـ شانزده ساله ـ شهر کرج
مادرش در داغ فرزند ، خود کشی کرد
ـ سدیس کاشانی بلوچ ِ چهارده ساله
ـ حدیث نجفی ِ آزربایجانی
ـحنانه ِحسیبنعلیِ کیا بوشهری
غزاله چلاوی آملی
What is tge Fedayeen doing in support of the uprising in Iran and exactly how they have demonstrated solidarity with the masses?