جنگ طلبی سرمایه داری و موشک پرانی فاجعه آمیز

یادداشت سیاسی- رسانه های بزرگ که گاهی از کاه کوه می سازند تا افکار عمومی را برای جنگ و خون ریزی آماده نمایند اخیراً از کنار حادثه ای گذشتند که می توانست به فاجعه ای بس عظیم تر از آن چه اتفاق افتاد تبدیل گردد.

دولت فرانسه که اکنون در دست سوسیال – دمکرات های حزب سوسیالیست این کشور است در اوایل ماه مه سال جاری دست به آزمایش یک موشک به نام M51 زد. این موشک که می تواند حامل یک کلاهک هسته ای باشد در ساحل شهری به نام پان مارک در منطقه ی برتانی واقع در شمال غربی فرانسه از یک زیردریایی پرتاب شد.

دولت فرانسه مبلغ نجومی ۳١ میلیارد یورو را فقط برای توسعه این موشک اختصاص داده است. بر اساس برآورد فدراسیون ضدهسته ای برتانی که یک تشکل صلح طلب است این مبلغ برابر با دستمزد ١۸٠٠٠ پرستار در طی ٢٠ سال است.

روز ۵ مه برابر با ١۵ اردیبهشت ١٣٩٢ یک زیردریایی هسته ای فرانسوی مدل SNLE یک موشک M51 را پرتاب نمود. این موشک ١٢ متر ارتفاع و ۵۶ تُن وزن و بردی برابر با ۹٠٠٠ کیلومتر دارد. بهای هر موشک ١٢٠ میلیون یورو است و اگر کلاهک هسته ایش را حمل می کرد تبدیل به بمبی می شد که ۶٠ برابر بمب اتمی که امپریالیسم آمریکا بر سر مردم هیروشیما در ژاپن ریخت، قدرت دارد. اما موشک M51 که روز ۵ مه از زیردریایی فرانسوی پرتاب شد، فقط یک دقیقه بعد به علت نقص فنی متلاشی شد و تمام تکه هایش در مساحتی به اندازه ی ٩٠٠ کیلومتر مربع و در عمق ١٠٠ متری پخش گردید و این چنین محیط زیست دریایی را برای سال های دراز آلوده نمود. اما اگر کلاهک هسته ای این موشک به آن متصل می شد در اثر این انفجار تمام منطقه ی برتانی به مساحت کمی بیش تر از ٣۴٠٠٠ کیلومتر مربع با خاک یکسان می گشت!

تشکلات صلح طلب فرانسه می پرسند چرا دولت این کشور با آزمایش M51 عملاً پیمان عدم گسترش سلاح های هسته ای را زیر پا گذاشته است؟ چرا دولت فرانسوا اولاند روز ١۵ فوریه گذشته تلاش کرد که علیرغم مفاد این پیمان به هندوستان راکتورهای هسته ای بفروشد که خود جزو سه کشوری در جهان است که این پیمان را امضاء نکرده است؟ آن ها می پرسند که آیا دولت فرانسه نمی داند که بین فن آوری هسته ای غیرنظامی و نظامی فاصله ای نیست و یکی به دیگری اجازه می دهد تا سلاح های کشتار جمعی هسته ای ساخته شود؟ این تشکلات از حزب سبزهای فرانسه می پرسند چگونه است که هنوز با این واقعیات ادعای دفاع از محیط زیست را دارد و در دولت کنونی وزیر دارد و در مجلس شورای ملی فرانسه با فراکسیون حزب سوسیالیست متحد است؟

جالب است یادآوری شود که یک فعال صلح طلب در آغاز سال ٢٠١٢، هنگامی که فرانسه وارد کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری می شد، از ژان – لوک ملانشون، نامزد ریاست جمهوری “جبهه ی چپ” ( متشکل از حزب کمونیست فرانسه و حزب او موسوم به حزب چپ و چند گروه کوچک تر از جمله حزب کمونیست کارگران فرانسه که حزب برادر توفان است) پرسیدند تا نظرش را مشخصاً در مورد M51 بدهد. او چنین گفت:”اگر شما از من می خواهید که استفاده از M51 یا موشک ASMP را متوقف کنم، من نمی توانم به شما قول بدهم که هرگز از آن ها استفاده نخواهد شد. من نمی توانم قول بدهم که هرگز از یک سلاح اتمی استفاده نخواهم کرد، چرا که این بر خلاف تعهدات من برای دفاع از صلح است”!

آری این چنین است که اکنون بیش از همیشه دفاع از صلح هم با سرنگونی بی قید و شرط کلیت نظام سرمایه داری گره خورده است و دیگر نمی شود به چپ های قلابی رنگارنگ اعتمادی نمود. مردم برتانی روز ۵ مه از فاجعه ای بالقوه بس عظیم جان سالم به در بردند. اما همیشه چنین نخواهد بود چرا که سرمایه داری و جنگ همزاد و هم سرنوشتند. برای برطرف کردن خطر جنگ باید ریشه اش را زد، این ریشه نظام سرمایه داری جهانی نام دارد.

نشریه کار شماره ۶۴۶ در فرمت پی دی اف

POST A COMMENT.