به‌رغم تدارکات و تبلیغات گسترده سندیکاسازان دولتی و حضور و شرکت فعال و سازماندهی شده اعضای شورای اسلامی و حراست و عوامل مدیریت شرکت واحد، “مجمع عمومی” توطئه‌گران و سندیکاسازان تقلبی، با شکست مفتضحانه‌ای روبرو شد.
صحنه‌گردان‌های این نمایش قلابی که از حمایت‌ها و کمک‌های گوناگون و امکانات بی‌دریغ مدیریت شرکت واحد برخوردار بودند و محل برگزاری “مجمع عمومی”، اختصاص اتوبوس برای انتقال افراد به این محل و انتظامات رسمی شرکت واحد که توسط حراست هماهنگ شده بود در اختیار آن‌ها قرار گرفت، اما در “مجمع عمومی” قلابی خود که روز ۲۲ آبان برگزار شد، توانستند در مجموع ۴۵ نفر را در محل نمایش گرد آورند. این ۴۵ نفر شامل تمام سازماندهندگان نمایش و کاندیداها و سایر شرکت‌کنندگان در آن بود که البته بخش عمده آن‌ها اعضای شورای اسلامی و نیروهای بسیج و حراست و نگهبانان شرکت واحد بودند که به دستور مدیریت شرکت با اتوبوس به محل آورده شده در آن حضور یافته بودند. کارگران شرکت واحد، به‌طور متحد و یکپارچه، این مجمع عمومی قلابی را بایکوت کردند. افتضاح و بی‌آبرویی گردانندگان مجمع عمومی قلابی، چنان توی چشم می‌زد که توطئه‌گران به صندوق‌های رای سیار متوسل شدند. اما هر جا که این صندوق‌ها برده شد، در آن‌جا هم کارگران از شرکت در رای‌گیری امتناع کردند. صندوق‌های سیار نیز سندیکاسازان دولتی را از ناکامی و افتضاحی که ببار آورده بودند نجات نداد. برای نمونه در صندوق رایی که بازیگران اصلی نمایش در پایانه علم و صنعت مستقر کرده بودند “حتا از یک راننده هم نتوانستند رای بگیرند”.
توطئه‌گران در راستای اجرای نقشه شوم خود علیه سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و فعالان آن، برای برگزاری مجمع عمومی قلابی و جلب مشارکت کارگران به ترفندهای دیگری نیز متوسل شده بودند. از جمله این‌که افرادی را بدون اطلاع خود آن‌ها، به عنوان کاندیدای هیات مدیره و بازرسی معرفی و حتا عکس آن‌ها را نیز منتشر کرده بودند که این افراد با انتشار پیام‌هایی، هرگونه همکاری و شرکت در پروژه سندیکاسازان را تکذیب کردند. توطئه‌گرانی که پیش از آن، فراخوان تقلبی مثلا با بیش از ۵۰۰ نام و امضا برای برگزاری “مجمع عمومی” صادر کرده بودند، اکنون اما مجموعه بازیگران و کارگردان‌های این نمایش مسخره و تماشاگران آن به ۵۰ نفر هم نرسید. رانندگان و عموم کارگران شرکت واحد، از سندیکای خود به دفاع برخاستند. بساط سندیکاسازان دولتی را بر هم ریختند و پاسخ دندان شکنی به آن‌ها دادند. سندیکاسازان دولتی و عوامل اصلی این پروژه در شورای اسلامی، حراست و مدیریت شرکت واحد، پس از این شکست و افتضاح، با ادعاهای بچه‌گانه و مسخره‌ای مانند این‌که صبح روز رای‌گیری، تلفنی ناشناس و تهدیدآمیز مبنی بر لغو مجمع عمومی و این‌که حراست تعدادی از کاندیداها را احضار کرده و هشدار داده که از فعالیت سندیکایی دست بردارند و بالاخره این‌که کارگران “به دلیل سردی هوا” در “مجمع عمومی” شرکت نکرده‌اند، سعی کردند این افتضاح و ناکامی را توجیه و ماست‌مالی کنند. اما این توجیهات کودکانه تغییری در این واقعیت ایجاد نمی‌کند که تلاش‌های مذبوحانه توطئه‌گران علیه سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و فعالان این سندیکا با شکست روبرو شد. معنای دیگر این شکست، پیروزی سندیکای کارگران شرکت واحد، فعالان این سندیکا و کل کارگران شرکت واحد است. این پیروزی قبل از هر چیز محصول آگاهی کارگران شرکت واحد و تلاش و تحرک سندیکای آن‌هاست. از زمانی که پروژه سندیکاسازی قلابی در شرکت واحد کلید خورد، سندیکا و فعالان آن نیز مجدانه به مقابله با این پروژه برخاسته و آن را افشا کردند. انتشار اطلاعیه‌ها، خبرها و مطالب آگاه‌گرانه و هشدارگونه در مورد سندیکاسازی جعلی، پخش تراکت‌ها و عکس‌های گوناگون در میان رانندگان ودر شبکه‌های اجتماعی و موضع‌گیری برخی اعضای سندیکا، نقش مهمی در شکست این پروژه داشت. کارگران شرکت واحد با زدن دست رد بر سینه‌ی سندیکاسازان جعلی، از سندیکای خود دفاع کردند و نشان دادند که فعالیت سندیکا و تلاش‌های آگاه‌گرانه و طولانی مدت آن طی ۱۳ سال گذشته بی‌اثر نبوده است. دفاع تشکل‌های کارگری و فعالان کارگری، دفاع سازمان‌ها و جریان‌های سیاسی جانبدار طبقه کارگر از سندیکای کارگران شرکت واحد و افشای توطئه سندیکاسازان جعلی نیز در این پیروزی موثر بود.
این پیروزی گویای این واقعیت است که جنبش کارگری ایران به چنان مرحله‌ای از رشد خود رسیده است که بتواند در مقابل این ترفندها و توطئه‌ها بایستد و آن را خنثا کند. این ماجرا نه فقط برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران اصلی ایجاد سندیکای جعلی در شرکت واحد را رسوا و مفتضح ساخت، بلکه در عین حال پته بسیاری از حامیان ریز و درشت آن را نیز روی آب ریخت و مشت طرفداران دروغین طبقه کارگر را باز کرد، چه آن‌هایی که در اجرای این نمایش وهن‌آور سهم مستقیمی برعهده گرفته وآشکارا از پروژه ضد کارگری دست پخت نهادهای دولتی – امنیتی حمایت کردند، چه کسانی که با سکوت و به اصطلاح بی‌تفاوتی خود، عملا توطئه علیه سندیکای کارگران شرکت واحد را تایید کردند. بودند افراد و جریان‌هایی که ظاهرا در این باره موضعی نگرفتند و حرفی نزدند و حتا در مورد دعوتی که از آن‌ها برای شرکت در “مجمع عمومی” فرمایشی به‌عمل آمده بود، علنا سخنی نگفتند، اما این‌ها که بعضی‌شان در تلاش‌های سلیداریته سنتر برای تخریب سندیکا نقش داشتند، در پس پرده به فعالیت علیه سندیکای کارگران شرکت واحد و فعالان آن ادامه دادند و در هدایت این ماجرا دخیل بودند. آن‌هایی که ظاهری بی‌طرفانه به خود گرفتند و میان دو صندلی نشستند، یا تحت پوشش و بهانه دفاع کلی از مجمع عمومی، در جبهه سندیکاسازان دولتی و در برابر کارگران شرکت واحد و فعالان سندیکای آن‌ها قرار گرفتند، بیش از هر چیز ماهیت غیرکارگری و حتا ضد کارگری خودشان را به نمایش گذاشتند. اینان که می‌خواستند از این نمد برای خود کلاهی ببافند، جز ننگ و شرمساری چیزی عایدشان نشد.
از۸ تشکلی که سندیکاسازان دولتی به مجمع عمومی خود دعوت به‌عمل آورده بودند،سه تشکل(سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ، کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری) با پاسخ های کوبنده خود به سندیکاسازان دولتی و جعلی، درکنار سندیکای کارگران شرکت واحد و فعالان این سندیکا ایستادند.ازموضع رسمی سندیکای فلزکارمکانیک و انجمن صنفی برق و فلزکارکرمانشاه اطلاعی دردست نیست اما برخی افراد از سندیکای نقاشان البرز ازبرگزاری این مجمع عمومی قلابی استقبال کردند و مطابق خبرهای انتشاریافته “کانون مدافعان حقوق کارگر” به دعوت سندیکاسازان لبیک گفت و درمجمع عمومی آن ها حضور یافت و بدین ترتیب خود را ازجمع تشکل های حامی کارگران حذف نمود.
“اتحادیه آزاد کارگران ایران” (از این پس “اتحادیه”) باوجودآنکه ازشرکت درمجمع عمومی خود داری نمود اما باصدور بیانه جانبدارانه ای عملاً درکنار سندیکاسازان تقلبی ایستاد. این “تشکل” با صدور بیانیه‌ای تحت عنوان “پیرامون اختلافات در سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه” که ۲۰ آبان ۹۷ انتشار داد، روشن‌تر از گذشته جایگاه خود را در میان دوستان یا دشمنان کارگران شرکت واحد و سندیکای آن‌ها مشخص کرد. گرچه برخی اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، با این بیانه برخورد نموده و حمایت شرمگینانه آن از سندیکاسازان دولتی را افشا و برملا کرده‌اند، اما بد نیست در این‌جا به نکات محوری این بیانیه اشاره‌ای داشته باشیم.
“اتحادیه” در بیانه خود از اختلافات میان “دو جناح” در سندیکا سخن می‌گوید و از همان ابتدا تا انتها از روبرو شدن با اصل موضوع خودداری می‌کند. در حالی‌که دو سه نفری که پرچم “مجمع عمومی” را به دوش گرفته بودند، سال‌هاست در سندیکا حضور ندارند و اهم فعالیت آن‌ها در شورای اسلامی متمرکز بوده است و این را سندیکای کارگران شرکت واحد به اطلاع عموم رسانده بود، جناح‌سازی تصنعی ازاین دوسه نفر در سندیکا، چیزی جز پرده‌پوشی حقایق نبود و عملا در خدمت سندیکاسازان تقلبی بود. تردیدی دراین مساله وجود ندارد که بازی خوردگان پروژه سندیکاسازی دولتی در شرکت واحد، در نهایت در گرایش راست و پرورژیم دسته‌بندی می‌شوند. بیهوده نبود که سر و کله عناصر راست خارج از سندیکای شرکت واحد ازجمله فرد اخراجی ازسندیکای کارگران نیشکر هفت تپه نیز در این “مجمع عمومی” تقلبی پیدا شد! با این همه هر آینه به‌طور واقعی دو جناح در سندیکای کارگران شرکت واحد هم وجود می‌داشت، باز هم طرح این موضوع و هم سنگ قرار دادن این “دو جناح”، اولا تقلیل و تحریف واقعیت ها و مهم‌تر از آن چشم فروبستن عامدانه بر توطئه سندیکاسازان دولتی و به یک عبارت همراهی با آن‌هاست.
“بیانیه”، سندیکای کارگران شرکت واحد را به همسویی با خانه کارگر و مماشات با شورای اسلامی متهم می‌کند. این در حالی است که کارگران شرکت واحد شاهد بوده‌اند که یکی از عرصه‌های نبرد سندیکا، مقابله و مبارزه با شورای اسلامی در شرکت واحد و حامیان خانه کارگری آن بوده است. جالب این‌جاست که کسانی دارند این اتهامات را به سندیکای کارگران شرکت واحد می‌زنند که با شوراهای اسلامی و خانه کارگر همکاری نزدیک داشته‌اند و بعضا عضو شورای اسلامی بوده‌اند. نایب رئیس “اتحادیه” در پاسخ به مطلب حسن سعیدی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد که در انتقاد از بیانیه “اتحادیه” نوشته و همکاری “اتحادیه” با خانه کارگر در جریان جمع‌آوری ۴۰ هزار امضا را یادآوری کرده بود، اعتراف کرد “آن موقع که عضو شورای اسلامی کارخانه” بوده، “با توجه به روابط خود در میان بدنه کارگری شوراهای اسلامی در کارخانجات مختلف” ۸ هزار امضا جمع‌آوری کرده است!
این اعتراف ما را از بحث بیشتر پیرامون این‌که چه کسی به شوراهای اسلامی و خانه کارگر نزدیک بوده و یا با آن همکاری داشته بی‌نیاز می‌سازد.
نایب رئیس “اتحادیه” در حالی‌که از نفوذ “اتحادیه” در مراکز کارگری سخن می‌گوید، خطاب به سندیکای کارگران شرکت واحد و به قصد تحقیرآن می‌نویسد “سندیکایی در محل کار وجود ندارد” ، به سندیکا ایراد می‌گیرد که در میان کارگران شرکت واحد نفوذ ندارد به نحوی که برای خواست مسکن “تجمعات چند نفره” برگزار نموده است!
البته سندیکای کارگران شرکت واحد در صورت لزوم بهتر می‌تواند پاسخ این یاوه‌گویی را کف دست “اتحادیه” بگذارد. صرف‌نظر از این‌که معلوم نیست خود این به اصطلاح اتحادیه، کدام کارگران، در کدام بخش و رشته و کارخانه را متشکل ساخته یا آن را نمایندگی می‌کند و اساسا “اتحادیه” کدام کارگران است و در کدام “محل کار” قرار دارد، اما این شیوه برخورد نایب رئیس “اتحادیه” و این قبیل اظهارنظرها نیز همگی تحریف حقایق، آلوده به غرض‌های شخصی و منبعث از حسادت‌ها و رقابت‌های تخریب‌گرانه و فوق‌العاده ناسالم است.
تردیدی در این مساله وجود ندارد که سرکوب‌های خشن و مستمر رژیم مستبد حاکم، مانع از آن شده است که سندیکای کارگران شرکت واحد، نقش خود را به عنوان یک تشکل توده‌ای بطور کامل ایفا کند، اما این سندیکا به‌رغم این سرکوب‌ها و به‌رغم ضعف‌ها و کمبودهایی که داشته است در حد توان خود علیه این محدودیت‌ها تلاش و مبارزه نموده و برای سازماندهی و بسیج کارگران شرکت واحد نیز تلاش کرده است. سندیکای کارگران شرکت واحد دو اعتصاب بزرگ چند هزار نفره را سازمان داده است. این سندیکا چندین تجمع چند صد نفره در برابر شورای شهر و شهرداری تهران و اداره کار و اماکن دیگر برگزار نموده است و اعتراض سمبلیک رانندگی با سرعت پایین و چراغ روشن درمقیاس تمام رانندگان شرکت واحد در سطح تهران را سازمان داده است که در آن صدها راننده شرکت واحد به فراخوان سندیکا پاسخ مثبت داده‌اند. گردانندگان این به‌اصطلاح اتحادیه که منتقد سندیکای کارگران شرکت واحد شده‌اند آیا خود می‌توانند به‌غیر از افراد وابسته به فامیل و قوم و خویش‌های خود ۲۰ کارگر را بسیج کنند؟ آیا این “اتحادیه” در محل کار کارگران تشکیل شده است؟ می‌بینیم آن‌که به ابزار تحقیر متوسل شده، حقارت خودش را در معرض دید عموم کارگران قرار داده است. بنابراین توجیه تراشی برای اتخاذ موضعی که تقویت جبهه توطئه‌گران سندیکاسازی دولتی است، بی‌فایده است و نه فقط بی‌فایده است بلکه استدلال‌های مطرح شده در دفاع از این موضع‌گیری کار را خراب‌تر می‌کند وگرنه هر آدم نیمه عاقلی این را می‌فهمد، کسی که خود در خانه‌ی شیشه‌ای نشسته است به سوی دیگران سنگ پرتاب نمی‌کند!
“اتحادیه” با موضع‌گیری به‌غایت فرصت‌طلبانه و تحریف‌گرانه و مخدوش ساختن واقعیت‌ها، به تخریب سندیکای کارگران شرکت واحد و فعالان آن پرداخت. این تشکل که حرف از کارگران می‌زند، به جبهه مقابل کارگران پیوست و عامدانه چشم بر پروژه ضد کارگری سندیکاسازی دولت فرو بست. “اتحادیه” توطئه علیه سندیکای کارگران شرکت واحد را انکار و در بهترین حالت آن را تطهیر کرد و با این کار خود، در کنار نهادهای دولتی – امنیتی و مقابل کارگران ایستاد.
سندیکاسازان دولتی بر این خیال بودند که با سرهم‌بندی کردن یک “مجمع عمومی” فرمایشی و ایجاد یک سندیکای دست‌ساز و تقلبی می‌توانند سندیکای کارگران شرکت واحد را از صحنه خارج و مبارزات کارگران این شرکت را خاموش سازند. کارگران آگاه شرکت واحد و سندیکای مبارز آن‌ها این پروژه ضد کارگری را با شکست و ناکامی روبرو ساخت. نکته‌ای را که باید به آن توجه داشت این است که شکست این پروژه، به‌معنای آن نیست که توطئه‌گران از تلاش‌های خود دست برداشته‌اند. این تلاش‌ها هم اکنون ادامه دارد وبعد ازاین هم ادامه خواهد داشت. پروژه سندیکاسازی دولتی منحصر به شرکت واحد نیست. سندیکاسازی پروژه عمومی‌تری است که به سایر مراکز و بخش‌های کارگری تعمیم خواهد یافت. جنبش کارگری و کارگران آگاه باید مراقب این توطئه گسترده باشند ، با تمام توان در مقابل آن بایستند ، با آن مبارزه کنند و این نقشه شوم را همه جا با شکست و ناکامی روبرو سازند. کارگران امروز به این سطح از آگاهی سیاسی دست یافته‌اند که بدانند هر تشکل واقعی کارگری و هر سندیکای واقعی کارگری باید متکی به نیروی خود کارگران و مستقل از کارفرما و دولت باشد از نوع سندیکای کارگران هفت‌تپه و سندیکای کارگران شرکت واحد. سندیکاسازان دولتی با تلاش‌های مذبوحانه اخیر خود، بدون آن‌که خود بخواهند، بر اعتبار سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد افزودند و پیروزی دیگری را نصیب آن کردند. مطابق خبری که روز جمعه ۲۵ آبان ۹۷ در کانال تلگرام سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه انتشار یافت، در نشست سندیکا در این روز، کارگران ضمن ابراز انزجار از توطئه سندیکاسازی دولتی، راه‌کارها برای برگزاری دومین مجمع عمومی مستقل سندیکای کارگران شرکت واحد را مورد بررسی قرار دادند تا با برگزاری مجمع عمومی، پیروزی اخیر خود را با پیروزی دیگری تکمیل کنند.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۹۸ در فرمت پی دی اف
نظرات شما