تشدید بحران اقتصادی و سیاست اقتصادی به غایت ارتجاعی و ضد کارگری رژیم جمهوری اسلامی، شرایط کار و زندگی کارگران را بیش از هر زمان دیگر دشوار کرده است. با عمیق تر شدن بحران، سرمایه داران گروه گروه کارگران را اخراج می‌کنند. دستمزد و مزایای کارگری را مدام به تعویق می‌اندازند. با واگذاری هر چه بیشتر موسسات دولتی به سرمایه‌داران بخش خصوصی و نهادهای وابسته به حکومت، این موسسات تحت عنوان تعدیل نیرو بخش بزرگی از کارگران را اخراج و تعدادی کارگر قراردادی محروم از هرگونه حق و حقوق به کار وامیدارند. این همه در شرایطی ست که در نتیجه تورم ، حذف به اصطلاح یارانه‌ها و آزاد سازی قیمت‌ها، بهای کالاها در حال افزایش است، دستمزد واقعی کارگران مدام کاهش پیدا می‌کند و سطح زندگی آنها پیوسته تنزل می‌یابد.
اعتراضات کارگران به این شرایط غیر قابل تحمل، روز به روز وسعت بیشتری می‌گیرد. کمتر روزی بدون اعتراضات علنی و مستقیم کارگران می‌گذرد. در کمتر از یک هفته، کارگران چندین کارخانه با روی آوری به راهپیمائی، تظاهرات خیابانی، تجمعات اعتراضی در مقابل نهادهای دولتی، مسدود کردن خیابان‌ها و جاده‌ها، اعتراض خود را به این شرایط اسف‌بار ابراز نمودند و خواهان تحقق مطالبات خود شدند.
کارگران کارخانه‌ی لوله سازی اهواز که در چندین ماه گذشته در برابر اخراج مقاومت کرده و برای دریافت حقوق و مزایای معوقه خود، در گیر مبارزه‌ای پیگیر بوده‌اند، از روز چهار شنبه تا به امروز شنبه ٢ آبان ماه، همه روزه در اعتراض به عدم پرداخت ١٣ ماه حقوق و مزایای معوقه خود، با تظاهرات در خیابان‌های نادری، طالقانی، ۳۰ متری و تجمع در مقابل استانداری و دفتر مدیرعامل این شرکت، خواستار تحقق مطالبات خود شده‌اند. اعتراضات کارگران که از جمله شعار می‌دهند ” زندگی حق مسلم ماست” “یا مرگ یا عدالت” از حمایت توده زحمتکش مردم اهواز بر خوردار است که با پیوستن به مبارزات کارگران، آنها را در این مبارزه یاری می‌رسانند.
در همین حال، کارگران چینی البرز که تاکنون وعده پرداخت ۴ ماه مطالبات معوقه آنها تحقق نیافته، آنها نیز با مسدود کردن جاده اصلی شهر صنعتی البرز به مبارزات خود ادامه دادند.
روز چهارشنبه ٢٩ مهر ماه ، کارگران پر ریس سنندج نیز در اعتراض به حکم جدید اخراج گروهی از کارگران از طرف کارفرما در مقابل اداره کار سنندج و استانداری تجمع کردند.
در همین روز، كارگران كارخانه مهیا مان اصفهان در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق و مزایای ١٠ ماه گذشته در مقابل استانداری اصفهان تجمع اعتراضی بر پا کردند و خواستار تحقق مطالبات خود شدند.
این اعتراضات تنها نمونه هائی از اعتراضات ده ها و صدها هزار کارگر در سراسر ایران است که با مطالبات و شرایط مشابهی رو به رو هستند.
با توجه به چشم انداز عمیق‌تر شدن بحران اقتصادی، سیاست دولت در تشدید و گسترش خصوصی سازی‌ها و آزاد سازی تمام قیمت‌ها که اکنون مجلس ارتجاع اسلامی آن را تصویب کرده و در آینده نزدیک به مرحله اجرا درخواهد آمد، وضعیت اسف‌باری که نظام سرمایه‌داری حاکم بر ایران و سیاست‌های اقتصادی رژیم جمهوری اسلامی برای کارگران پدید آورده است، وخیم‌تر از امروز خواهد شد.
کارگران برای مقابله با این اوضاع، راه دیگری جز تشدید مبارزه و مقاومت در برابر سرمایه‌داران و دولت آنها در پیش ندارند. کارگران نباید اجازه دهند سرمایه‌دارن و دولت آنها که سالها با سرقت حاصل دسترنج کارگر، سودهای هنگفتی به جیب زده‌اند، به بهانه بحران، تعدیل نیرو، خصوصی سازی و غیره دست به اخراج بزنند یا از پرداخت حقوق و مزایا سر باز زنند و آن را به تعویق اندازند. اتحاد کارگران در این مبارزه نقش اصلی را در پیروزی خواهد داشت. کارگران باید از تمام شیوه‌های مبارزه، از جمله اعتصاب، راهپیمائی‌ها و تظاهرات خیابانی، تجمعات اعتراضی، بستن جاده‌ها، اشغال کارخانه، بسته به موقعیتی که کارخانه در آن قرار دارد و نوع مطالبات خود، استفاده کنند. اگر سرمایه‌داران می‌خواهند کارخانه را تعطیل و کارگران را اخراج کنند ، راهپیمائی و تظاهرات، برپائی تجمعات اعتراضی در مراکز پر رفت و آمد شهر‌ها، اشغال کارخانه و بستن جاده‌ها موثر‌ترین شیوه‌های مبارزه خواهد بود. در مواردی که کارخانه دائر است اما سرمایه‌دار، حقوق و مزایای کارگران را به تعویق می‌اندازد، اعتصاب نیز میتواند شیوه موثر مبارزه باشد. اعتصاب به ویژه در مواردی که کارگران خواهان افزایش دستمزد و یا دیگر مطالبات رفاهی و معیشتی خود هستند، کارآئی بیشتری خواهد داشت. کارگران در جریان مبارزات خود آموخته‌اند که باید در هر مورد با ارزیابی از وضعیت، مناسب‌ترین روش‌های مبارزه را اتخاذ کنند. مسئله مهم به ویژه امروز که وضعیت بسیاری از کارخانه‌‌ها و مطالبات کارگران شبیه یکدیگر است، و نیز با توجه به وخیم‌تر شدن اوضاع اقتصادی، تشدید رکود و تورم در نتیجه اجرای سیاست موسوم به “هدفمند سازی یارانه‌ها” ، برقراری رابطه نزدیک میان کارگران کارخانه‌های یک شهر و منطقه و سرانجام سراسر کشور، برای سازماندهی و پیشبرد مبارزه‌ای هماهنگ و موثرتر، حائز اهمیت جدی است. تنها، اتحاد، مبارزه و مقاومت میتواند کارگران را از فجایعی که نظام سرمایه‌داری و رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی به بار آورده‌اند، نجات دهد.
سرنگون باد رژيم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورائی
زنده بادآزادی- زنده باد سوسياليسم
سازمان فدائیان(اقلیت)
٢ آبان ماه ١٣٨٨
کار – نان – آزادی – حکومت شورائی
نظرات شما