به‌رغم تلاش همه‌جانبه رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی برای کنترل و مهار جنبش اعتراضی کارگران و زحمتکشان علیه نظم موجود، توقفی در ادامه مبارزات نیست. کمتر روزی بدون اعتصابات ، تظاهرات و تجمعات اعتراضی در ایران می‌گذرد. در شرایطی که جامعه ایران با یک بحران سیاسی مواجه است، توده‌های مردم ایران از مدت‌ها پیش آشکارا نشان داده‌اند که دیگر نمی‌خواهند وضع موجود را تحمل کنند، طبقه حاکم نیز نمی‌تواند به شیوه گذشته حکومت کند، روشن است که هر تلاش جمهوری اسلامی برای مهار مبارزات کارگران و زحمتکشان، به شکست خواهد انجامید. تمام سیاست‌های طبقه حاکم و جناح‌های آن به شکست انجامیده و در میان توده‌های مردم ایران رسوا و بی‌اعتبار شده‌اند. بحران‌های متعددی تمام ارکان رژیم را فراگرفته است. فساد درونی دستگاه دولتی دیگر بر کسی پوشیده نیست. درحالی‌که طبقه حاکم در بن‌بست همه جانبه‌ای گرفتارشده است، تشدید منازعه جمهوری اسلامی با دولت آمریکا و تحریم‌های اقتصادی بر وخامت بحرانی که جمهوری اسلامی با آن مواجه است، افزوده است. در یک چنین شرایطی، رژیم که می‌داند دیگر با تکیه‌بر خرافات اسلامی نمی‌تواند توده‌های مردم را فریب دهد و به جانب‌داری از خود وادارد، بر این پندار خام بود که با دستاویز قرار دادن تشدید این مخاصمات، می‌تواند با برانگیختن احساسات ناسیونالیستی در میان توده ناآگاه و انحراف توجه آن‌ها از معضلات داخلی به خارج از مرزها، بر بحران موجود غلبه کند و خود را نجات دهد. اما نتیجه‌ای از این تاکتیک نیز نگرفت. کارگران و زحمتکشان در اعتراضات خیابانی خود، با شعار دشمن ما همین‌جاست، پاسخ کوبنده‌ای به رژیم دادند. آن‌ها پی برده‌اند که وظیفه فوری و مقدم آن‌ها برانداختن طبقه حاکم بر ایران است که در طول چهل سال گذشته جز فاجعه و بدبختی ارمغانی برای توده‌های زحمتکش مردم ایران نداشته است. جمهوری اسلامی که دریافته این تلاشش نیز به شکست انجامیده است، باهدف مرعوب ساختن کارگران و زحمتکشان به‌ویژه از اوایل سال جاری، بر دامنه و ابعاد سرکوب علیه کارگران، معلمان، دانشجویان، نویسندگان و هنرمندان افزود. در اول ماه مه و روز معلم با یورش به تجمعات اعتراضی کارگران و معلمان، تعدادی را بازداشت کرد. در پی اعتصاب ١٩ اردیبهشت کارگران نیشکر هفت‌تپه در اعتراض به تحقق نیافتن مطالبات خود و نقش ارتجاعی تشکل دولتی شورای اسلامی، حدود ٢٠ تن از کارگران توسط پلیس اطلاعات و امنیت بازداشت و روانه زندان شدند. از اوایل سال جاری تاکنون، ده‌ها تن از کارگران، معلمان، دانشجویان وزنان بازداشت‌شده‌اند. گروهی از بازداشت‌شدگان با سپردن وثیقه‌های سنگین فعلاً آزادشده‌اند، اما تعدادی همچنان در زندان به سر می‌برند. دستگاه قضائی رژیم تاکنون برای تعدادی از کارگران و نویسندگان احکام حبس صادر کرده است.
اما این وحشی‌گری و سرکوب نیز نمی‌توانست کارگران و زحمتکشان را از ادامه مبارزه بازدارد. در هفته گذشته، تنها در یک روز، ٣١ اردیبهشت، هم‌زمان چندین اعتصاب، تجمع و تظاهرات در سراسر ایران برپا گردید. کارگران صنایع آذرآب، در اعتراض به پرداخت نشدن سه ماه دستمزد به اعتصاب و تظاهرات خیابانی روی آوردند. اقدام مبارزاتی کارگران این واحد صنعتی که سوابق درخشانی از مبارزه در سال‌های گذشته دارند، رژیم را چنان هراسناک کرد که فرماندار اراک دستور داد به‌فوریت دستمزد‌های معوقه اسفند پرداخت شود و قول داد که ظرف ٢۴ ساعت دستمزد فروردین‌ماه نیز پرداخت خواهد شد.
در همین روز، کارگران پالایشگاه بیدبلند بهبهان به اعتصاب و تجمع روی آوردند. آن‌ها به اخراج و نا اطمینانی نسبت به آینده شغلی‌شان اعتراض کردند و خواستار روشن شدن وضعیت استخدامی خود شدند.
کارگران شرکت مترو نیز در برابر ساختمان این شرکت، تجمع اعتراضی برپا کردند و به تنزل وضعیت استخدامی خود از رسمی به پیمانی اعتراض کردند.
جمعی از کارگران شهرداری منطقه سه تبریز در اعتراض به عدم تبدیل قراردادهای موقت و نداشتن بیمه، در مقابل ساختمان مرکزی شهرداری تجمع برپا کردند.
کارگران سازمان پسماند شهرداری کرج نیز نسبت به عملکرد پیمانکاران و ناظرین تجمع اعتراضی دیگری برپا کردند
همچنین روز ٣١ اردیبهشت فرهنگیان بازنشسته در مقابل وزارت آموزش‌وپرورش تجمع کردند و به عدم پرداخت پاداش سال گذشته اعتراض کردند. آن‌ها شعار سر‌دادند: “ما همه همبسته‌ایم، از وعده‌ها خسته‌ایم”، “پاداش ما ریالیه، هزینه‌ها دلاریه”، ” پاداش فرهنگیان پرداخت باید گردد”، یه اختلاس کم بشه ،پاداش ما حل میشه”
کارمندان و پرستارانِ بیمارستانِ خمینی کرج نیز در همین روز، یک تجمع اعتراضی در مقابل این بیمارستان برپا کردند و خواستار تحقق مطالبات خود ، ازجمله پرداخت حقوق و دستمزد معوقه خود شدند. در این تجمع اعتراضی
کارمندان و پرستاران شعار می‌دادند: نه استاندار نه شهردار، نیستن به فکر درمان.
علاوه بر این، در همین روز تجمعات اعتراضی دیگری نیز بر پاگردید. ازجمله صبح روز سه‌شنبه۳۱اردیبهشت،جمعی از جنگلبانان شمال در اعتراض به نداشتن امنیت شغلی به دنبال تغییر پیمانکار در مقابل فرمانداری شهرستان نور تجمع کردند.
سپرده‌گذاران کاسپین نیز در ادامه اعتراضات خود در مقابل دفتر ریاست جمهوری تجمع کردند و شعار سر دادند.
یک روز بعد نیز بار دیگر کارگران فصلی نی‌بر شرکت نیشکر هفت‌تپه به پرداخت نشدن دستمزد کامل فروردین‌ماه اعتراض کردند. کارفرما به بهانه به حداقل رسیدن میزان کارکرد هر یک از کارگران فصلی در فروردین‌ماه ، که نتیجه بارندگی و سیلاب بود، از پرداخت کامل دستمزد کارگران خودداری کرده است.
تعدادی از کارگران و کارکنان صنعت نفت ماهشهر نیز در همین روز در اعتراض به خصوصی‌سازی خدمات درمانی شرکت نفت تجمع اعتراضی برپا کردند.
“به گفته معترضان، وزارت نفت قبل از انتخابات ریاست جمهوری به‌طور رسمی اعلام کرده بود که برنامه‌ای برای خصوصی‌سازی بهداشت و درمان صنعت نفت ندارد، اما امسال این خصوصی‌سازی در ماهشهر آغاز شد و کارگران باید برای معاینات کاری مبالغ زیادی را خود پرداخت کنند. آن‌ها افزودند بدون داشتن برگه معاینه از استخدام آن‌ها و تمدید قراردادهایشان جلوگیری می‌شود.” پیش‌ازاین، کارکنان بیمارستان صنعت نفت ماهشهر نیز در اعتراض به واگذاری این بیمارستان به بخش خصوصی به اعتصاب روی آوردند و خواستار شدند که کمافی السابق بیمارستان صنعت نفت ماهشهر به‌صورت دولتی و با نظارت سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت، باقی بماند.
این تعداد از اعتراضات کارگران و زحمتکشان در طی دو روز، آشکارا نشان می‌دهد که تاکتیک تشدید سرکوب، بازداشت و زندان به‌منظور مرعوب ساختن توده‌های مردم ایران و بازداشتن آن‌ها از مبارزه نیز، با شکست مفتضحانه‌ای مواجه شده است.
هیچ مانعی دیگر قادر نیست کارگران و زحمتکشانی را که در وخیم‌ترین وضعیت معیشتی به سر می‌برند و روزبه‌روز شرایط زندگی‌شان تحمل‌ناپذیرتر شده است و در همان حال هیچ چشم‌انداز و توهمی نسبت به بهبود اوضاع در محدوده نظم موجود ندارند از مبارزه بازدارد. گرچه این مبارزات هنوز منفردند، اما تعدد و گستردگی این اشکال مبارزه، نشان می‌دهد که از درون همین مبارزات است که سرانجام جنبشی سرا سری علیه نظم موجود شکل خواهد گرفت و به انقلاب و دگرگونی تمام نظم ستمگرانه حاکم بر ایران خواهد انجامید.
نظرات شما