گروه کثیری از دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور در طول چند ماه اخیر توسط ارگان‌های امنیتی و نظامی رژیم دستگیر و به بند کشیده شده‌اند. این موج بازداشت دانشجویان، اعتراضاتی را در دانشگاه‌ها در پی داشته است. این اعتراضات به بازداشت و صدور احکام سنگین برای دانشجویانی که در جریان جنبش انقلابی دی‌ماه و پس‌ازآن توسط وزارت اطلاعات و دیگر ارگان‌های سرکوب رژیم بازداشت شده‌اند، همچنان ادامه دارد. از تعداد دانشجویانی که در این چند ماه دستگیر و محکوم‌شده‌اند، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. اما چندی پیش رئیس فراکسیون زنان مجلس ارتجاع اسلامی از تهیه فهرست بیش از ١۵٠ تن از دستگیرشدگان چند دانشگاه خبر داد که دستگاه قضائی برای ١٧ تن از آن‌ها حکم حبس، شلاق، جزای نقدی یا ممنوع‌الخروجی و محرومیت از برخی حقوق اجتماعی صادر کرده است.
تردی نیست که تعداد دانشجویانی که در سراسر ایران بازداشت‌شده‌اند، بسیار فراتر از رقمی است که به آن اشاره شد. تنها در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، حدود ده تن از دانشجویان دستگیر و به محاکمه کشیده شده‌اند.
این عضو مجلس ارتجاع اسلامی، به نقش وزارت اطلاعات کابینه روحانی در پرونده‌های دانشجویان بازداشت‌شده، اشاره کرد و گفت: “وزارت اطلاعات، در پرونده قضایی برخی دانشجویان نقش دارد، بنابراین دولت و وزارت اطلاعات باید در این مورد توضیح دهند. ”
در اواخر خردادماه، دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در اعتراض به احکام قضایی دانشجویان این دانشکده، طی چندین روز ، تجمعات اعتراضی برگزار نمودند، از شرکت در امتحانات خودداری کردند و خواستار آزادی دانشجویان شدند. بر روی شعارنوشته‌هایی که آن‌ها در دست داشتند، ازجمله آمده بود: “دانشگاه پادگان نیست”، “برخورد امنیتی محکوم است” ‘” سرکوب دانشجویان را متوقف کنید”.
در واکنش به این اعتراضات، معاون فرهنگی وزیر علوم از تشکیل کمیته پیگیری احکام قضایی دانشجویان در این وزارتخانه خبر داد و گفت: “این موضوع با جدیت از سوی وزارت علوم پیگیری می‌شود و دانشجویان خواسته‌های خود را در فضای آرام مطرح کنند و با تحریم امتحانات شرایط را به سمتی سوق ندهند که حل آن نیز زمان‌بر و مشکل‌آفرین است.”
اما این وعده معاون فرهنگی وزیر علوم، همانند وعده‌های دیگر مقامات رژیم، توخالی ازکاردرآمد. دانشجویان همچنان در زندان‌های رژیم باقی‌مانده و برخی از آن‌ها به حبس تا ٨ سال محکوم‌شده‌اند. درنتیجه همین فشارها و اعتراضات دانشجویان، روز ٢۵ تیرماه، نیز ١٢۵ تن از استادان دانشگاه به حسن روحانی نامه نوشتند و خواستار توقف روند قضایی پرونده‌های دانشجویان شدند. آن‌ها در نامه خود نوشتند:
“با توجه به این‌که نهاد بازداشت کننده بسیاری از دانشجویان، وزارت اطلاعات دولت شماست و عطف به مسئولیت جنابعالی در شورای عالی امنیت ملی، از شما می‌خواهیم که بدون فوت وقت دستور فرمایید که روند قضایی پرونده‌های دانشجویان به‌طور کامل متوقف شود.” بااین‌همه بازداشت و ادامه صدور احکام سنگین برای دانشجویان ادامه دارد.
اقدام وزارت اطلاعات کابینه روحانی در دستگیری، بازجوئی و پرونده‌سازی برای محکومیت این دانشجویان، نشانه هراس رژیم از بیداری مجدد دانشجویان و رشد جنبش نوین و رادیکال دانشجویی در شرایطی است که جنبش توده‌های کارگر و زحمتکش ایران به دوران جدیدی از اعتلا گام نهاده و جنبش دانشجویی تحت تأثیر آن، تحرک جدیدی را آغاز کرده است.
نهادها و ارگان‌های سرکوبگر رژیم که به دستگیری و حبس گروه کثیری از دانشجویان متوسل شده‌اند، نگران تحولات درون دانشگاه‌ها هستند. چراکه اکنون تمام گرایش‌های وابسته به جناح‌های حکومتی در میان دانشجویان بی‌اعتبار شده‌اند و به‌ویژه با رسوا شدن جریان موسوم به اصلاح‌طلب، این جریان دیگر قادر به تأثیرگذاری و مهار اعتراضات دانشجویی نیست. آنچه که پی آمد این تحولات در دانشگاه‌ها بوده است، رشد و تقویت گرایش چپ و رادیکال دانشجوئی و جنبشی نوین در دانشگاه‌هاست.
جنبش نوین دانشجوئی که از درون جنبش انقلابی توده‌ای دی‌ماه سر برآورد، یک جنبش مستقل، چپ و رادیکال است. به هیچ جناحی از حکومت وابسته نیست و از مطالبات انقلابی توده‌های کارگر و زحمتکش دفاع و حمایت می‌کند. خصلت رادیکال و انقلابی این جنبش از این واقعیت نیز کاملاً آشکار است که در جریان اعتراضات توده‌ای دی‌ماه، شعارهای “کار- نان- آزادی” و “اصلاح‌طلب، اصول‌گرا دیگر تمومه ماجرا” را سر داد و به میان توده‌ها برد. این جنبش هنوز ضعیف است، اما تمام شرایط نویدبخش رشد و اعتلای آن است.
اعتراضات دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی به دستگیری و محاکمه رفقای دانشجوی خود، نشانه دیگری است از رشد و اعتلای این جنبش رادیکال. گرچه اعتراضات دانشجویان علوم اجتماعی برجسته‌ترین اعتراض دانشجوئی چند ماه اخیر بوده است، اما تنها مورد نیست. از اوایل سال جاری، اعتراضات متعدد دیگری نیز در دانشگاه‌ها رخ‌داده است.
اعتصاب و تجمعات اردیبهشت‌ماه دانشجویان دانشگاه بهشتی در اعتراض به پولی سازی دانشگاه، قانون جدید سنوات و نداشتن تشکل صنفی، تجمعات اعتراضی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز در اردیبهشت‌ماه، علیه سیاست کالایی سازی آموزش ، پولی شدن دانشگاه‌ها و کاهش سنوات دانشجویی، اعتصاب یک‌ماهه دانشجویان دانشکده فنی مهندسی رازی اسلام‌آباد غرب در خردادماه که علاوه بر مطالبات صنفی به جو پلیسی و نبود آزادی در دانشگاه اعتراض داشتند، در زمره مهم‌ترین این اعتراضات بودند.
این نمونه‌ها از مبارزات دانشجوئی و مطالبات رادیکال آن‌ها تأیید دیگری است، بر رشد و اعتلای جنبشی نوین در میان دانشجویان که دیگر دنبالچه این یا آن جناح رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی نیست، بلکه همگام با عموم توده‌های کارگر و زحمتکش ایران برای سرنگونی رژیم پا گرفته است. بنابراین روشن است که چرا جمهوری اسلامی به تشدید جو پلیسی- امنیتی و سرکوب در دانشگاه‌ها روی آورده و ارگان‌های سرکوب این رژیم در سطحی گسترده، دانشجویان مبارز را دستگیر و به حبس‌های سنگین محکوم کرده‌اند.
اما ارگان‌های سرکوب رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی هرگز قادر نخواهند بود با دستگیری، محاکمه و محکوم کردن دانشجویان مبارز به حبس، شلاق و محرومیت از تحصیل و حقوق اجتماعی، رشد جنبش نوین رادیکال و انقلابی دانشجویی را سد کنند، همان‌گونه که نتوانسته‌اند، مانع از رادیکال شدن و اعتلای روزافزون جنبش انقلابی کارگران و زحمتکشان گردند. تردیدی نیست، در دورانی که توده‌های کارگر و زحمتکش به مبارزه‌ای آشکار برای سرنگونی رژیم ستمگر جمهوری اسلامی روی آورده‌اند، جنبش چپ و رادیکال دانشجویی نیز مدام تقویت خواهد شد و به‌جای هر دانشجوئی که در زندان‌های رژیم به بند کشیده می‌شود، صدها و هزاران دانشجوی رادیکال به پا می‌خیزند.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۸۲ در فرمت پی دی اف
نظرات شما