غُرش شجاعانه و آگاه‌گرانه ای که در دانشگاه طنین‌انداز شد، ۱۶ آذر امسال را باشوروحال و کیفیتی متفاوت و ویژگی‌های منحصربه‌فردی همراه ساخت. از دو روز قبل از شانزده آذر تا چند روز بعدازآن، بسیاری از دانشگاه‌های کشور، ازجمله دانشگاه تهران، دانشگاه هنر، علامه طباطبائی، پلی‌تکنیک، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه نوشیروانی بابل، دانشگاه مشهد، اصفهان، نجف‌آباد، نیشابور، کردستان و برخی دانشگاه‌های دیگر، با شور و شوق بسیار به استقبال روز دانشجو شتافتند. مراسم‌ها، تجمعات، سخن‌رانی‌ها، میتینگ‌ها و راه‌پیمایی‌هایی که به مناسبت روز دانشجو برگزار شد، بیانیه‌هایی که صادر شد، خواست‌ها و شعارهایی که مطرح شد همه و همه حاکی از عروج گرایش چپ رادیکال و سوسیالیستی و تحکیم موقعیت آن در دانشگاه است. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی گرچه به مناسبت ۱۶ آذر و گرامی‌داشت روز دانشجو که یکی از عرصه‌های فعالیت و مبارزهٔ دانشجوئی ست به صحنه آمد و بار دیگر باسیاست‌های دولت به‌ویژه سیاست پولی سازی تحصیل و دانشگاه به مخالفت برخاست، اما نشان داد که آمال و افق‌های آن بسیار فراتر از افق‌های صرفاً صنفی دانشجوئی ست. این جنبش درست بر متن شرایطی گردن برافراشت که ده‌ها دانشجو در جریان قیام آبان ماه و روزهای قبل و بعد آن، بازداشت و زندانی‌شده‌اند. ده‌ها تن دیگر در معرض تهدیدات و محدودیت‌های گوناگون قرارگرفته، ستاره‌دار و از تحصیل محروم شده‌اند. ده‌ها تن دیگر تحت عنوان “اقدامات پیش‌گیرانه” بازداشت‌شده یا تحت تعقیب و پی‌گرد دستگاه قضائی و امنیتی قرارگرفته‌اند. هنوز سرکوب خونین و بازداشت قیام‌کنندگان ادامه داشت و هنوز خون سرخ جان‌باختگان روزهای قیام بر سنگفرش خیابان‌ها و گذرگاه‌ها خشک نشده بود، که پرچم مبارزه و دفاع بی‌باکانه از قیام و اهداف و شعارهای آن، این بار در دانشگاه به اهتزاز درآمد. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی نه‌فقط با شجاعت و صراحت کم‌نظیری از قیام آبان به دفاع برخاست و در برابر سرکوب کنندگان آن توفنده ظاهر شد، بلکه بر تداوم اعتراض و مبارزه علی‌رغم سرکوب و ارعاب تأکید کرد. جنبش دانشجویی با صدای بلند اعلام کرد “آبان ادامه دارد، حتی اگر شب و روز، برما گلوله بارد”. دانشگاه با طرح شعارهای متعدد دیگری به این مضمون که به‌رغم خون‌ریزی‌ها، مبارزه متوقف نخواهد شد، حمایت و همراهی خود را با مردم زحمتکش و تهیدست جامعه و عموم گرسنگان و فرودستانی که علیه نظم موجود به قیام برخاسته بودند نشان داد و علیه سرکوب کنندگان قیام و حافظان نظم حاکم قیام کرد.
دفاع از قیام آبان و اهداف آن، و قیام علیه سرکوب کنندگان توده‌های به‌پاخاسته، تنها یکی از مختصات روز دانشجوی امسال و یکی از نشانه‌های عروج گرایش چپ رادیکال و سوسیالیست و سیطرهٔ آن بر کل جنبش دانشجوئی ست. جهت‌گیری بیشتر و متمرکزتر جنبش دانشجوئی به سمت جنبش طبقه کارگر، دفاع و حمایت جانانه از خواست‌های کارگری، تأکید بر همبستگی جنبش دانشجوئی با جنبش کارگری که بعد از ضدانقلاب فرهنگی ارتجاع حاکم و بستن دانشگاه‌ها تاکنون کم‌سابقه بود، از مختصات دیگر مراسم روز دانشجو بود که نقطه عطف جدیدی را در جنبش دانشجوئی رقم زد. دانشجویان چپ رادیکال و سوسیالیست در شعارها و پلاکاردهای خود ضمن تأکید بر اتحاد کارگر و دانشجو و سردادن شعارهایی چون”دانشجو آگاه است- با کارگر همراه است”، “دانشجو، کارگر، اتحاد اتحاد”، “ایستاده‌ایم در سنگر – دانشجو و کارگر” از عموم کارگران منجمله کارگران زندانی و کارگرانی که حکم زندان گرفته‌اند و عموم زندانیان سیاسی به دفاع برخاستند. دانشجویان با سردادن شعارهایی علیه سیاست خصوصی‌سازی، زبان حال و زبان گویای کارگران هفت‌تپه، کارگران فولاد، آذر آب، هپکو، کنتورسازی و کارگران ده‌ها واحد دیگری شدند که پس از واگذاری آن‌ها، تعطیل‌شده یا در معرض تعطیلی و کارگران آن نیز دریک قدمی اخراج قرارگرفته‌اند. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی در روز دانشجو از حق کارگران برای ایجاد تشکل مستقل و سندیکاهای مستقل کارگری دفاع کرد و ضمن دعوت از کارگران به اتحاد و اعتصاب، شعار پیشین خود؛ فرزند کارگرانیم- کنارشان می‌مانیم” را تکرار و در عمل آن را اثبات کرد.
صرف‌نظر از شعارهای دانشجویان در دفاع از خواست‌های دموکراتیک و آزادی‌خواهانه و نیز شعارهایی علیه نولیبرالیسم اقتصادی و شعارهای مقابله‌جویانه با فقر و ستم و سرکوب و شعارهای دیگری در حمایت و همبستگی با خیزش‌های توده‌ای در عراق و لبنان و شیلی و فرانسه اما ویژگی بسیار مهم دیگر جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی، جهت‌گیری ضد سرمایه‌داری و دفاع انترناسیونالیستی از استثمارشدگان است. حمل پرچم‌ها و پلاکاردهایی با خواست نابودی امپریالیسم و دفاع و طرفداری از سوسیالیسم و نیز شعارهایی مانند” ثروت که در جهان است- از رنج کارگران است”، ” از هفت‌تپه تا پاریس- ای کارگر به‌پاخیز” و بالاخره تأکید بر آخرین کلام مانیفست مارکس و انگلس” کارگران جهان متحد شوید” تماماً نشانه‌های آشکاری از آرمان‌های والا و انگیزه‌های ضد سرمایه‌دارانه جنبش دانشجویی‌ست که در آذر ۹۸ چندین سروگردن خود را بالا کشید و در جایگاه یک جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی اظهار وجود کرد.
از ویژگی‌های فوق‌العاده مهم جنبش دانشجوئی، موضع‌گیری قاطع و اعلان‌جنگ علیه نظام سرمایه‌داری و مرزبندی قاطع و روشن با کل جناح‌ها و جریان‌های بورژوائی‌ست. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی، با برافراشتن پرچم دفاع از استثمارشدگان و تهیدستان و عموم کارگران و زحمت‌کشان و فرودستان جامعه، نه تنها علیه بورژوازی حاکم به مبارزه برخاست، بلکه با تمام جریان‌ها و گرایش‌های بورژوائی اپوزیسیون چه در داخل و چه در خارج کشور که در راستای ابقاء ستم و استثمار و حفظ نظام سرمایه‌داری تلاش می‌کنند و تمام سعی‌شان این است که افکار عمومی را فریب دهند، مرزبندی نمود و ماهیت آن‌ها را افشاء و برملا ساخت. دانشجویان آگاه و مبارز که پیش‌ازاین با شعار آگاه‌گرانه “اصلاح‌طلب اصول‌گرا- دیگه تمومه ماجرا” سمت‌وسوی رادیکال به خود گرفته، بر استقلال خویش از جناح‌های حکومتی پای فشرده و پایان عمر عوام‌فریبان موسوم به اصلاح‌طلب را اعلام کرده بود، این بار رادیکالیسم و آگاه‌گری خود را به تمام گروه‌بندی‌های رنگارنگ بورژوائی از”لیبرال‌ها”، “ملی مذهبی‌ها” ” جمهوری‌خواهان” و “سکولارها” گرفته تا اقسام گروه‌های ناسیونالیست، فاشیست، سلطنت‌طلب و مجاهدین تعمیم داد. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی نوک‌تیز حمله خود را متوجه نظام سرمایه‌داری ساخت، خواه سرمایه‌داری سلطنتی باشد یا سرمایه‌داری مذهبی یا خود را”محور مقاومت” بخواند. جنبش دانشجوئی با این مرزبندی آشکار درواقع بی‌اعتباری و تا حد زیادی بی‌پایگاهی این جریان‌ها در میان توده‌های زحمتکش مردم، به‌ویژه بخش آگاه‌تر جامعه را عیان کرد. اشارات جنبش دانشجوئی در شعارها و بیانیه‌های ویژهٔ ۱۶ آذر به نظم منحط شاهنشاهی و خون‌هایی که رژیم سلطنتی بر زمین ریخت به‌ویژه طرح شعار ” مجاهد و پهلوی- دو دشمن آزادی” درواقع یک‌بار دیگر پتهٔ این جریان‌های بورژوائی را روی آب ریخت و هوشیاری دانشجویان آگاه که درواقع خواست‌ها و شناخت کلی و عمومی توده‌های زحمتکش مردم را به نحو فرموله بیان می‌کنند، نشان داد. دانشگاه در یک کلمه بر سینه تمام لایه‌ها و گرایش‌های بورژوازی دست رد زد.
بیهوده نبود و بیهوده نیست که علاوه بر بورژوازی حاکم، سلطنت خواهان و مجاهدین و تمام انواع گرایش‌ها و لایه‌های بورژوازی اپوزیسیون، علیه دانشجویان چپ رادیکال و سوسیالیست و موضع‌گیری‌ها و شعارهای‌شان برآشفته و عصبانی شده‌اند. جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی چنان‌که جایگاه و تکلیف ” اصلاح‌طلبان” را مشخص و یکسره کرده بود، جایگاه و تکلیف این گروهبندی‌ها را نیز یکسره ساخت و عمر این گرایشات، به نحوی پایان‌یافته اعلام شد.
جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی درعین‌حال سخت‌ترین ضربات کاری را بر توهمات و خیال‌پردازی‌های “همه باهم” و “جنبش همه‌چیز و هدف هیچ‌چیز” وارد ساخت و به نحو غیرقابل‌انکاری این طرز فکر درست را اشاعه داد که آنچه در سال ۵۷ پدید آمد، دیگر نمی‌تواند و نباید تکرار شود. شعار نان کار آزادی که توسط دانشجویان آگاه مطرح و تا اعماق جامعه گسترانده شد در ادامه و در جریان رشد مبارزه، با شعار “اداره شورائی” تکمیل گردید. “نان کار آزادی- اداره شورائی” بر پرچم کارگران هفت‌تپه نقش‌بست. جنبش دانشجوئی امسال در روز دانشجو، پرچمی را که در هفت‌تپه به اهتزاز درآمد در سنگر دانشگاه برافراشت. برافراشته شدن این پرچم در دانشگاه تأکید چندباره‌ای بود بر این واقعیت که جنبش زیرورو کننده‌ای که در پیش است، به کم‌تر از سرنگونی تمام نظم موجود و استقرار یک نظام شورائی و کارگری رضایت نخواهد داد.
پیوند جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی با جنبش طبقه کارگر که با توده‌ای شدن شعارهای ابتکاری دانشجویان آگاه پیوسته تعمیق یافته و محکم‌تر می‌شود، پدیدهٔ مبارکی‌ست که رژیم جمهوری اسلامی و کل طبقه حاکم را سخت هراسان ساخته است. این پیوند و هماهنگی و همبستگی، مورد استقبال و توجه هردوی این جنبش‌ها قرارگرفته و تلاش‌های دوجانبه‌ای را نیز در همین راستا در پی داشته است. حمایت‌های مکرر دانشجویان از اعتصابات کارگری و فعالان اعتصاب و تشکل‌های مستقل کارگری از یک‌سو و استقبال شایان توجه سندیکای کارگران نی‌شکر هفت‌تپه و سندیکای کارگران شرکت واحد و سایر تشکل‌ها و فعالان کارگری از دانشجویان و روز دانشجو، پیام‌ها و بیانیه‌های پرشور حمایت‌آمیز این تشکل‌ها از جنبش اعتراضی دانشجویان و بالاخره تأثیرات تقویت‌کننده و تعالی‌بخش متقابل این جنبش‌ها بر یکدیگر، حائز اهمیت جدی درروند پیشرفت جنبش اعتراضی توده‌ای علیه تمامیت نظم موجود است. گره خوردن جنبش‌های اجتماعی و اعتراضی به هم‌دیگر به‌ویژه اگر طبقه کارگر در محور آن باشد – چنان‌که در پائیز سال ۹۷ شاهد آن بودیم – رژیم مستأصل و ارتجاعی جمهوری اسلامی و کل طبقه حاکم را شدیداً به وحشت می‌اندازد. تأثیرات تهدیدکننده شعارها و فعالیت دانشجویان چپ رادیکال و سوسیالیست، فقط این نیست که کل جنبش توده‌ای برای سرنگونی نظم موجود را رادیکال‌تر و آگاه‌تر می‌سازد، این تأثیر فقط این هم نیست که جنبش دانشجویی صیقل می‌خورد و پیوسته خس و خاشاک و حشو و زوائد آن را از تن پویا و پرتحرک خود می‌تکاند و به دور می‌ریزد بلکه موضوع بسیار مهم این است که جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی با طرح یک‌رشته شعارها و خواست‌ها که از متن جامعه برخاسته و بیان فشرده خواست‌های توده‌های کارگر و زحمتکش است، به‌سرعت موردتوجه و پذیرش توده‌های کارگر و زحمتکش قرار می‌گیرد و توده‌های کارگر و زحمتکش و تهیدست جامعه این شعارها را در مقیاس توده‌ای به شعار عمل خویش تبدیل می‌کنند. چنین بود شعار نان کار آزادی (و اداره شورائی) در سال ۹۷ و چنین است شعارهای دانشجویان در آذر سال ۹۸ به مناسبت روز دانشجو.
تردیدی در این واقعیت وجود ندارد که برآیند همبستگی جنبش طبقه کارگر و جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی، انسجام بیشتر و ارتقاء بیشتر سطح مبارزات کنونی توده‌ای در راستای براندازی نظم موجود و استقرار یک نظام شورایی و کارگری‌ست. بازداشت‌های مکرر و مستمر دانشجویان آگاه و پیشرو، تلاش‌های موذیانه و خراب‌کارانه به‌منظور خدشه‌دار ساختن استقلال جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی راه به‌جایی نخواهد برد. بُخل و حسادت و خصومت گرایش‌ها و جریان‌های راست و فاشیست داخلی و خارجی نیز ذره‌ای از اهمیت جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی و این‌که این جنبش سرافرازانه از طبقه کارگر به دفاع برخاست و شجاعانه در برابر حکومت ایستاد و تمام دانشگاه‌ها را به تسخیر خود درآورد، نخواهد کاست. از جنبش اعتراض دانشجویی، از جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویان که با شجاعت و روحیه‌ای رادیکال و اعتراضی، دریک مبارزه تمام‌عیار سیاسی در مسیری بالنده و بی‌بازگشت گام نهاده است با تمام توان باید حمایت کرد و تمام دشمنان و مخالفان ریزودرشت آن از هر قماشی را بایستی افشاء و مفتضح ساخت.
نفس برآمد جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجویی که چنین بی‌باک عرض‌اندام نمود، در دوره انقلابی و بر زمینه قیام سراسری آبان ماه که مبارزات اعتراضی و خیزش توده‌ای را وارد مرحله کیفی نوینی ساخت، همچنین نفس مبارزات دانشجویی، شعارها، جهت‌گیری‌ها و تقویت همبستگی با جنبش طبقه کارگر، درعین‌حال گویای جامعه متلاطمی‌ست که حتی سرکوب خشن و خونین آن را از تلاطم نمی‌اندازد. صد افتخار به جنبش چپ رادیکال و سوسیالیستی دانشجوئی و موج‌بلند اعتراضات آذرماه. امواج توفندهٔ مبارزه، سرِ بازایستادن ندارند. موج برخاستهٔ پیشین هنوز فروننشسته است که موج دیگری از راه می‌رسد. رژیم جمهوری اسلامی گرفتار آمده در میان این امواج توفنده، راهی برای فرار از چنگ آن ندارد.
نظرات شما