آزادی موقت اسماعیل بخشی کارگر مبارز نیشکر هفت‌تپه، نماینده کارگران و عضو موثر سندیکای کارگران این شرکت و تعداد دیگری از مبارزان و متهمان پرونده هفت‌تپه، هم‌چنین آزادی موقت دو تن از متهمان پرونده روز جهانی کارگر، خوشحالی همه آزادی‌خواهان راستین و مدافعان آرمان‌های کارگری و سوسیالیستی را در پی داشت و مورد استقبال وسیع آنان قرار گرفت. شهد و شیرینی این آزادی، بر چهره خانواده‌ها و سیمای جنبش پویای طبقه کارگر، لبخند سرور و شادی نشاند.
روز شنبه ۴ آبان ۹۸، سپیده قلیان از حامیان کارگران هفت تپه با سپردن وثیقه سنگین به‌طور موقت از زندان قرچک ورامین آزاد شد. سپیده قلیان در ۳۰ دی ۹۷ بازداشت شد و پس از محاکمه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست محمد مقیسه به ۱۸ سال حبس محکوم شده است. سه متهم دیگر پرونده هفت‌تپه، ساناز اللهیاری، امیرحسین محمدی‌فرد، اعضای تحریریه نشریه اینترنتی گام با سپردن وثیقه ۸۵۰ میلیون تومانی و امیر امیرقلی عضو دیگر تحریریه این نشریه با سپردن یک وثیقه سنگین نیز همان روز از زندان اوین به‌طور موقت آزاد شدند. عسل محمدی دانشجوی داروسازی دانشگاه آزاد تهران و عضو دیگرتحریریه این نشریه که ۱۳ آذر ۹۷ بازداشت شد و مانند سایر اعضای “گام” به ۱۸ سال حبس محکوم شده است، عصر روز شنبه یازده آبان به‌طور موقت از زندان اوین آزادشد.
عاطفه رنگریز جامعه‌شناس و فعال حقوق کارگران و زنان که در تاریخ یازده اردیبهشت ۹۸ به‌خاطر شرکت در مراسم روز جهانی کارگر بازداشت و در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ۱۱ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است نیز روز ۴ آبان با سپردن وثیقه به‌طور موقت از زندان قرچک ورامین آزاد شد. همان روز مرضیه امیری روزنامه‌نگار و از متهمان پرونده روز جهانی کارگر که به ۱۰ سال و ۶ ماه حبس تعزیری و ۱۴۸ ضربه شلاق محکوم شده است، با سپردن وثیقه یک میلیارد تومانی به‌طور موقت از زندان اوین آزاد شد. ندا ناجی فعال حقوق اجتماعی که روز یازده اردیبهشت ۹۸ بازداشت شده، هم‌چنان در زندان است. مطابق آخرین خبرهای انتشار یافته توسط جمال عاملی همسر ندا ناجی، قرار است ۲۲ آبان ۹۸ نخستین جلسه دادگاه وی برگزار شود.
اسماعیل بخشی کارگر محبوب هفت‌تپه که ۳۰ دی ۹۷ بازداشت و روزهای متوالی به‌طور وحشیانه شکنجه شد، پس از محاکمه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ۱۴ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است. اسماعیل بخشی نیز باید همان روز شنبه ۴ آبان آزاد می‌شد، ولی با کارشکنی‌های مقامات و دستگاه حکومتی، آزادی وی عملا تا ۸ آبان به تأخیر افتاد. صرف‌نظر از وثیقه سنگین یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومانی که برای آزادی موقت اسماعیل بخشی تعیین شده بود و به کوشش وکیل مبارز کارگران هفت‌تپه فرزانه زیلابی به ۷۵۰ میلیون تومان تقلیل یافت، به بهانه‌ی این‌که ملک مورد وثیقه در دزفول واقع شده، تا انجام تشریفات اداری، اسماعیل بخشی را تا ۸ آبان در زندان نگاه داشتند و در این روز موقتا از زندان اوین آزاد شد. علی نجاتی کارگر بازنشسته هفت‌تپه نیز که روز ۸ آذر ۹۷ بازداشت و به زیر شکنجه برده شد، کماکان بلاتکلیف و پرونده این عضو قدیمی سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه مفتوح است.
اگرچه آزادی هر چند موقت عزیزانی که فوقاً به آن اشاره شد، غنیمت بزرگی است برای همه اعضای خانواده این مبارزان، برای همه مدافعان آزادی و سوسیالیسم و برای خانواده بزرگ طبقه کارگر، اما به دو نکته بسیار مهم در این رابطه باید توجه کرد.
نخست این‌که برخلاف آن‌چه که دارودسته‌های حکومتی و پادوان کوچک و بزرگ رژیم، آشکار یا پوشیده، مستقیم یا غیرمستقیم سعی کرده‌اند و بعد از این نیز سعی خواهند کرد چنین تصوری را دامن بزنند که گویا رأفت دستگاه حکومتی و “انسان‌گرائی” دستگاه قضایی و رئیس جلاد آن ابراهیم رئیسی، مشمول این زندانیان شده است، باید تاکید کرد که در سیاست سرکوب‌گرانه رژیم حاکم، کم‌ترین تغییری دیده نمی‌شود. احضارها و بازداشت‌های فله‌ای و حبس مخالفان و عناصر پیشرو جنبش‌های اجتماعی با قوّت تمام ادامه دارد. آزادی موقت این دلاوران، در گام نخست محصول ایستادگی، پایداری و مقاومت خود آن‌ها در برابر تمام محرومیت‌ها، محدودیت‌ها و در برابر شکنجه‌های جسمی و روانی است. ارتجاع حاکم برای در هم شکستن روحیه مبارزاتی این مبارزان راه آزادی و سوسیالیسم و واداشتن آن‌ها به تسلیم، به انواع شکنجه‌ها و دسیسه‌ها متوسل شد. شرح شکنجه‌های وحشیانه‌ای که در مورد هر یک از این دلاوران اعمال شد و شرح تمام آن‌چه که دستگاه قضایی و سرکوب بر سر خانواده‌های این عزیزان آورده است از عهده یک یا چند مقاله خارج است و آن را در کتاب یا کتاب‌هایی حجیم باید به ثبت رساند. در عین حال می‌دانیم که ترفندهای حکومتی از نوع اعتراف‌گیری‌های اجباری در زیر شکنجه و طرح‌های از پیش سوخته نیز نتایج معکوس برای رژیم ببار آورد و به زیان آن تمام شد. به‌رغم تمام این وحشی‌گری‌ها و شکنجه‌ها و فشارها، اما این زندانیان شکنجه شده، سرتسلیم فرود نیاوردند ، به آرمان‌های انسانی خود وفادار ماندند و به مبارزه ادامه دادند ولو آن‌که مکان مبارزه از بیرون، به درون زندان منتقل گردید. ارتجاع حاکم تمام تلاش خود را به‌کار بست که با شکنجه‌های وحشیانه و بریدن حبس‌های سنگین و طولانی مدت، ترس و وحشت ایجاد کند و کارگران و زحمتکشان را از روی‌آوری به مبارزه باز دارد. اما ادامه مبارزات و اعتصابات کارگری، اعتراضات مکرر معلمان و بازنشستگان و دانشجویان، نشان داد که رژیم حاکم هیچ‌گونه توفیقی در این زمینه بدست نیاورده و تیر آن یک‌سره به سنگ خورده است. در تعیین وثیقه‌های سنگین غیرمعمول میلیاردی نیز در اساس همین هدف یعنی ارعاب و درهم‌شکستن زندانی و بازدارندگی از مبارزه دنبال می‌شود. اما این سیاست نیز نتوانسته و نمی‌تواند کارگران و زحمتکشان را از مبارزه و ادامه آن بازدارد.
اما علاوه بر فاکتور مبارزه و مقاومت خود زندانیان در داخل زندان، روشن است که مجموعه مبارزات و فعالیت‌های خارج از زندان، در اعتراض به بازداشت اسماعیل بخشی و مجموعه متهمان پرونده هفت‌تپه و روز جهانی کارگر، نقش بسیار مهمی در آزادی آن‌ها، ایفا کرده است. در راس همه این تلاش‌ها و فعالیت‌ها، مبارزات کارگران هفت‌تپه قرار دارد. کارگران هفت‌تپه در اعتصابات و مبارزات مکرر خود پس از بازداشت اسماعیل بخشی، همواره خواستار آزادی وی بودند. خواست آزادی اسماعیل بخشی در اعتصاب سی و چند روزه اخیرو تجمعات روزانه کارگران، بسیار برجسته و پر رنگ بود. کارگران هفت تپه از همان روزهای نخست اعتصاب مهرماه با شعار “اسماعیل رو گرفتن – ما همه بخشی هستیم” خواهان آزادی وی شدند. کارفرمای هفت تپه و حامیان دولتی آن می‌دانستند که در هر حال یکی از خواست‌های مهم کارگران، آزادی اسماعیل بخشی و بازگشت به‌کار وی می‌باشد. بنابراین اعمال فشار کارگران اعتصابی هفت‌تپه در آزادی اسماعیل بخشی و متهمان پرونده هفت‌تپه موثر بود.
غیر از کارگران هفت‌تپه، می‌دانیم که کارگران آذرآب، هپکو، فولاد، واگن‌پارس، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، کانون نویسندگان ایران، کانون صنفی معلمان، تشکل‌های گوناگون بازنشستگان و فعالان کارگری، نیز همواره یکی از خواست‌های‌شان آزادی اسماعیل بخشی و سایر متهمان پرونده هفت‌تپه و روز جهانی کارگر بوده است. بخش رادیکال جنبش دانشجویی نیز یکی از خواست‌های عمده و محورهای اصلی فعالیت خود را دفاع از جنبش کارگری قرار داده و با شعار “از هفت‌تپه تا تهران – زحمتکشان در زندان” خواستار آزادی اسماعیل بخشی و سایر متهمان پرونده هفت‌تپه و اول ماه مه بوده است.
صرف نظر ازتلاش و پیگیری خانواده ها که بدون شک نقش بسیار مهمی درآزادی بستگان خویش داشته اند، باید به نقش سازمان‌ها و احزاب سیاسی چپ و کمونیست مدافع آزادی و سوسیالیسم و هم‌چنین ده‌ها نهاد بین‌المللی و تشکل اتحادیه‌ای در خارج از کشورنیز اشاره نمود که از همان آغاز، این بازداشت‌ها را محکوم نموده ، آکسیون‌های متعددی را سازمان داده‌اند و پیگیرانه خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط آن‌ها بوده‌اند و در این راستا فشارهای معینی را نیز بر جمهوری اسلامی وارد ساختند. اگر به مجموعه این فعالیت‌ها و اعتراضات، فعالیت‌های بسیار گسترده‌ای که در تلگرام و فیس‌بوک و سایر شبکه‌های مجازی در دفاع از اسماعیل بخشی و سایر متهمان پرونده هفت‌تپه و روز جهانی کارگر برای آزادی این زندانیان را نیز به آن اضافه کنیم، آن وقت مشاهده می‌کنیم که مجموعه فشارهای داخلی و بین‌المللی زیادی روی جمهوری اسلامی قرار داشت. رژیم جمهوری اسلامی در چنان شرایطی قرار گرفت که آزادی این عزیزان را ناگزیر می‌ساخت.
و اما نکته دوم و بسیار مهمی که حتما باید به آن توجه کرد، موقتی بودن این آزادی است. از یاد نبریم که اسماعیل بخشی و سایررفقا و عزیزانی که به‌طور موقت از زندان آزاد شده‌اند، به حبس‌های بسیار سنگینی محکوم شده‌اند. آزادی موقت، معنایش این است که هر آینه رژیم تصمیم بگیرد، آن‌ها را به دادگاه تجدیدنظر فرا می‌خواند و به بند می کشد. افزون بر این می‌دانیم که ده‌ها کارگر، معلم و دانشجوی پیشرو و آزادی‌خواه و فعال جنبش‌های اجتماعی هم اکنون در زندان هستند که به حبس‌های طولانی مدت بسیار ظالمانه و سنگین محکوم شده‌اند. همین چند روز قبل، درست در لحظاتی که اسماعیل بخشی آزاد می‌شد، به خانواده معلم مبارز زندانی محمد حبیبی که از لحظه بازداشت، پرداخت حقوق ماهانه وی قطع شده و در بیدادگاه‌های حکومتی به ۱۰ ساله و ۶ ماه حبس و شلاق محکوم شده است، اعلام شد که این معلم مبارز ممنوع‌الملاقات شده است.
پرونده علی نجاتی چنان‌که اشاره شد کماکان مفتوح است و پاپوش‌هایی که برای وی دوخته‌اند به قوت خود باقی‌ست. رضا شهابی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه را که ۶ سال در زندان‌های مخوف رژیم محبوس بوده است، به تازگی در روزهای ۲۰ و ۲۹ مهر مورد بازجویی قرار داده‌اند. بازپرس به وی اعلام کرده تمام اعضای شناخته شده سندیکا احضار و بازجویی می‌شوند. چند تن دیگر از اعضای این سندیکا از جمله رسول طالب مقدم و داود رضوی همین چند ماه پیش به دادگاه احضار و محاکمه شدند. حسن سعیدی از بازداشت شدگان روز جهانی کارگر، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری به ۵ سال حبس تعزیری و ممنوعیت استفاده از وسایل مخابراتی هوشمند مانند تلفن همراه و ممنوعیت عضویت در گروه‌ها، احزاب و دستجات سیاسی و اجتماعی به مدت دو سال محکوم شده است. عماد کثیر از کارگران هفت تپه که در جریان اعتصابات و تجمعات اخیر کارگران بازداشت و روانه زندان شد مشمول پرونده سازی های قضائی و امنیتی شده است . محمد خنیفر، یوسف بهمنی، ابراهیم عباسی و برخی دیگر از کارگران هفت‌تپه، تحت پیگردهای قضایی و امنیتی قرار دارند. جرم‌تراشی و پرونده سازی برای کارگران پیشرو و مدافعان حقوق کارگر، با حدت و شدت ادامه دارد. احضار و بازداشت و ارعاب و پرونده‌سازی در مورد ده‌ها کارگر آذرآب، ده‌ها کارگر فولاد، ده‌ها کارگر هپکو و ده‌ها کارگر هفت‌تپه هم‌چنان پابرجاست. نزدیک به ۲۰۰ کارگر پیشرو فعال اعتصاب در این واحدها با قرار وثیقه آزاد هستند. آزادی با قید وثیقه معنایش فقط این نیست که فرد آزاده شدهی وثیقه سپرده، هر آینه ممکن است دوباره بازداشت ومورد محاکمه قرار بگیرد و زندانی شود. رایج نمودن آزادی با قید وثیقه، در اساس، سرکوب متهم در خارج از زندان است. چماقی‌ست بالای سر زندانی آزاد شده. سرکوب مداوم اما آرام و بی‌سروصداست. وثیقه‌های سنگینی که نه فقط در حکم یک معضل بزرگ تحمیلی بر زندانی و خانواده زندانی‌ست که اگر قادر به تامین آن نباشد باید تا تجدید محاکمه در زندان بماند، بلکه در صورت تامین آن نیز، وثیقه در حکم طنابی‌ست که دستگاه قضایی و امنیتی رژیم آگاهانه آن را بر دست و پای زندانی آزاد شده می‌بندد تا او را از مبارزه برای آزادی و برابری و احقاق حقوق خویش و گام نهادن در صف پیکارگران راه رهایی و تحقق آرمان‌های کارگری بازدارد.
بنابراین مبارزه ادامه دارد، مبارزه تا لغو تمام احکام صادر شده و پایان پرونده سازی‌ها، لغو تمام وثیقه‌ها و آزادی بی‌قید و شرط تمام زندانیان سیاسی ادامه دارد.
آزادیِ هر چند موقت متهمان پرونده هفت‌تپه و روز جهانی کارگر، کام تمام کارگران و مبارزان راه آزادی و سوسیالیسم را شیرین ساخت. شادی و شیرینی طعم این آزادی را به انرژی فعال بدل کنیم. مبارزه برای آزادی بی‌قید و شرط و بیدرنگ کارگران، دانشجویان، معلمان و عموم زندانیان سیاسی را تشدید کنیم و گام‌های جدیدی برای بارورسازی آرمان‌های آزادی‌خواهانه و کارگری برداریم.
نظرات شما