اول ماه مه روز جهانی کارگر همواره یکی از عرصه‌های مهم مبارزه طبقه کارگر علیه طبقه سرمایه‌دار و دولت این طبقه بوده است. در تمام دوران چهل ساله حاکمیت جمهوری اسلامی، به‌رغم فضای سرکوب و خفقان حاکم بر جامعه و به‌رغم محدودیت‌ها، محرومیت‌ها و ممنوعیت‌های متعدد تحمیلی طبقه سرمایه‌دار حاکم بر طبقه کارگر، کارگران ایران روز اول ماه مه را در اشکال گوناگون و متنوعی برگزار نموده و همبستگی طبقاتی خود را با کارگران سراسر جهان اعلام کرده‌اند. اول ماه مه البته بسته به توازن قوا و شرایط سیاسی جامعه و هم‌چنین میزان آگاهی و تشکل کارگران، در اشکال علنی، نیمه مخفی یا مخفی و در ابعاد گسترده، کم‌تر گسترده یا محدود برگزار شده است. از برگزاری مراسم اول ماه مه درجمع‌های کم‌شمار و محدود در خانه‌ها، سالن‌ها، پارک‌ها و محیط‌های خارج از شهر گرفته تا برگزاری مراسم با جمع‌های وسیع و پرشمار علنی در شکل تجمع و تظاهرات خیابانی. اول ماه مه در اساس روز تظاهرات و اعتراضات خیابانی و نمایش قدرت طبقه کارگر است که معمولا کارگران آگاه و فعالان سوسیالیست و بخش پیشروتر طبقه کارگر در سازماندهی، تدارک و برگزاری آن پیشگام و پیشقدم بوده و ابتکار عمل را در دست داشته‌اند.
مراسم اول ماه مه امسال درتهران که با شور وشوق فراوانی تدارک دیده و برگزار شد و شور و شوق فراوان‌تری در جنبش کارگری آفرید، اساسا به ابتکار سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران برنامه‌ریزی و برگزار شد. فراخوانی که سندیکای کارگران شرکت واحد در ۴ اردیبهشت برای برگزاری مراسم اول ماه مه و تجمع در روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ۹۸ (اول ماه مه) در مقابل مجلس، رو به کارگران و رو به تمام جامعه انتشار داد، در سطح گسترده‌ای مورد استقبال کارگران، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان، زنان و دیگر گروه‌های اجتماعی قرار گرفت. تقریبا تمام تشکل‌های کارگری و تشکل‌های فعالان کارگری ضمن حمایت از این فراخوان، آمادگی برای شرکت در آن را اعلام نموده و به سهم خود از دیگران نیز برای شرکت در مراسم اول ماه مه دعوت به عمل آوردند. سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد البته پیش از این نیز تجمعاتی را در اول ماه مه سازمان داده مراسم‌هایی به همین مناسبت برگزار نموده بود.صرف نظر ازمراسم های مشترک اول ماه مه باسایرتشکلها، ازجمله مراسم مشترک پارک لاله درسال ۸۸ که مورد سرکوب خشونتبار رژیم قرارگرفت،مراسمهائی را نیز مستقلاً برگزارنموده است. به‌عنوان نمونه این سندیکا در سال‌های گذشته به مناسبت اول ماه تجمعاتی در برابر دفتر مرکزی شرکت واحد سازمان داده یا با حضور فعالان سندیکا در پایانه‌های اتوبوس و باحمل پلاکارد بزرگ ویژه گرامی‌داشت اول ماه مه و سردادن شعار و پخش شیرینی و کارت تبریک، اول ماه مه را گرامی داشته است. اما هیچ یک از این مراسم‌ها با مراسمی که امسال (۹۸) در برابر مجلس برگزار شد قابل مقایسه نیستند.
ابتکار عمل و جسارت سندیکای کارگران شرکت واحد، آگاهی و موقعیت شناسی فعالان این سندیکا، توانایی جلب حمایت کارگران و دیگر زحمتکشان اول ماه مه متفاوتی را رقم زد. اول ماه مه نه فقط توانست دوباره حضور فعال طبقه کارگر در فضای سیاسی جامعه را مطرح و این فضا را تسخیر کند، بلکه هم‌چنین توانست یک حرکت جمعی متشکل از کارگران، دانشجویان، زنان، بازنشستگان و سایر اقشارزحمتکش و تهیدست جامعه را بر محوریت طبقه کارگر رقم زند. در اول ماه مه، جنبش طبقه کارگر بار دیگر در مقیاس سراسری و در مقیاس تمام جامعه ابراز وجود کرد.
ارتجاع حاکم بر این خیال بود که با تشدید سرکوب و وحشی‌گری علیه کارگران، با احضار فله‌ای کارگران پیشرو فولاد و هفت‌تپه و شرکت واحد به مراکز امنیتی و قضایی، بازداشت‌های گسترده، ارعاب و بازجویی‌های فرسایشی و با شکنجه وحشیانه اسماعیل بخشی، علی نجاتی، سپیده قلیان و بالاخره با بریدن حبس‌های بی‌حساب و کتاب طولانی مدت برای فعالان سندیکای کارگران شرکت واحد، می‌تواند کاری کند که پرچم مبارزه مستقل طبقه کارگر که در هفت‌تپه به اهتزاز درآمد و کل جامعه را حول خود بسیج کرد، بر زمین افتد و کارگران، بویژه بخش پیشرو طبقه کارگر را لااقل برای یک دوره خاموش سازد و از عرصه سیاسی جامعه کنار زند. اول ماه مه نشان داد که طبقه کارگر و بخش پیشرو آن نه فقط مطلقا چنین تصمیمی ندارد، بلکه آرام آرام دارد نقش پیشگامی و پیشتازی خود در مبارزه علیه نظم موجود و رسالتی را که بر عهده اوست، به گوش آحاد مردم می‌رساند به نحوی که این باور و این نقش بی‌بدیل و مهم طبقه کارگر، بطور کامل و همه جانبه در ذهنیت تمام جامعه بنشیند و بیش از پیش مشوق اعتراض خیابانی اقشار زحمتکش و تهیدست علیه نظم موجود شود.
در مراسم اول ماه مه امسال در تهران که مورد یورش وحشیانه ارتجاع هار حاکم قرار گرفت، صدها تن از کارگران، دانشجویان، معلمان، بازنشستگان، زنان و دیگر اقشار زحمتکش و فرودست جامعه شرکت جستند و با شعارها و پارچه نوشته‌هایی که بیان خواست‌های تجمع‌کنندگان بود، بویژه با پلاکارهای بزرگی در گرامی‌داشت اول ماه مه، روز کارگر، روز اتحاد و همبستگی بین‌المللی کارگران علیه سرمایه‌داران را برگزار نمودند.
از جمله خواست‌های تجمع اول ماه مه، می‌توان به آزادی تشکل، تحزب، اعتصاب، راهپیمایی، بیان، عقیده، آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی، به رسمیت شناخته شدن اول ماه مه به عنوان یک روز تعطیل رسمی، آزادی برگزاری مراسم اول ماه مه، افزایش حداقل دستمزد به بالای خط فقر، لغو قراردادهای سفید امضاء و خواست‌های دیگری نام برد که در ۱۴ بند قطعنامه مشترک اول ماه مه سندیکای کارگران شرکت واحد، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، گروه اتحاد بازنشستگان و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری منعکس شده است.
در تجمع اول ماه مه، کارگران و سایر اعتراض‌کنندگان در مقابل مجلس با سر دادن شعارهایی چون “نان کار آزادی حق مسلم ماست”، “تشکل تجمع حق مسلم ماست”، “کارگر، معلم، دانشجو اتحاد”، “بیکاری، استثمار، منطق سرمایه‌دار”، “گرانی تورم بلای جان مردم”، “ما همه همبسته‌ایم، از وعده‌ها خسته‌ایم” و شعارهای دیگر از جمله شعارهایی علیه دولت، در برابر یورش نیروهای سرکوب، دست به مقاومت زدند. اما نیروهای انتظامی و لباس شخصی‌های مزدور حکومت، با یورش وحشیانه به صفوف تجمع کنندگان، ضمن ضرب و شتم و ضربات مشت و لگد و باتوم، دست کم ۳۵ نفر را دستگیر کردند. دستگیر شدگان نخست به بازداشتگاه گیشا، سپس بازداشتگاه وزرا و در نهایت به زندان اوین و زندان قرچک منتقل شدند. رضا شهابی و حسن سعیدی از اعضای هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند. توحش مزدوران سرمایه علیه کارگران و شدت سرکوب و جراحات وارده به وحید فریدونی عضو سندیکای کارگران شرکت واحد به حدی بوده که نام برده به یکی از مراکز درمانی منتقل و در آن بستری می‌شود. پنج تن دیگر از اعضای سندیکا، ۹ دانشجو، دو عضو کانون نویسندگان ایران، چند فعال کارگری و چندین نفر دیگر از جمله چند تن از زنان مبارز و فعال حقوق اجتماعی در میان بازداشت شدگان هستند. زنان بازداشتی به زندان قرچک و مردان به زندان اوین منتقل شدند.
تجمعات اعتراضی و مراجعه خانواده دستگیرشده‌ها در روزهای بعد برای کسب اطلاع از بستگان خود نیز مورد یورش قرار گرفته و شمار دیگری بازداشتی در پی داشت. تمام پاسخ‌های مقامات حکومتی و زندان، سربالا و معطوف به سردواندن خانواده‌ها بوده است. برای برخی از دستگیرشدگان ۳۰ روز بازداشت موقت و برخی دیگر از ۵۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان قرار کفالت صادر شده است.درحالیکه سندیکای کارگران شرکت واحد، سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه و سایر تشکلها دستگیری ده‌ها تن از تجمع کنندگان اول ماه مه را محکوم نموده و خواستارآزادی آن ها شده اند و درحالیکه برخی اتحادیه های کارگری کشورهای اروپائی ازجمله کنفدراسیون اتحادیه های کارگری نروژ، پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد-ایران و اتحادیه معلمان انگلستان نیز درموضع گیری ها و ارسال نامه به خامنه ای وروحانی، خواستارآزادی دستگیر شدگان اول ماه مه شده اند، اما تا امروز یکشنبه ۱۵ اردیبهشت، جزتعدادی که بطور موقت آزاد شده اند، اغلب دستگیرشدگان هم‌چنان در بازداشت بسر می‌برند.
اما به‌رغم همه این سرکوب‌ها و وحشی‌گری‌ها، اول ماه مه تهران با فراخوان مستقل سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، با موفقیت برگزار شد و تاثیرات خود را نیز بر جنبش کارگری و کل جنبش‌های اعتراضی بر جای گذاشت. طبقه کارگر حضور خود در اول ماه مه را با حضور خیابانی و متشکل و فشرده بخش پیشرو طبقه کارگر اعلام کرد. در اول ماه مه یکبار دیگر اتحاد شورانگیزی از کارگران و زحمتکشان همراه و حامی طبقه کارگر رقم خورد. طبقه حاکم که همیشه از اعتراضات کارگری و توده‌ای بویژه از نوع خیابانی آن وحشت داشته است و در اعتصابات و اعتراضات خیابانی فولاد و هفت‌تپه، بویژه گردآمدن سایر زحمتکشان حول شعارهای کارگران این واحدها و پرچم شوراها که در هفت‌تپه به اهتزاز درآمد، زخم بسیار عمیقی برداشته است، با خشونت و وحشی‌گری فزون از حدی به سرکوب اول ماه مه پرداخت. اما مراسم برجسته اول ماه مه تهران تاثیرات خود را بر جای گذاشت.
اگر چه برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین مراسم اول ماه مه امسال، مراسم تهران در شکل تجمع در مقابل مجلس بود، اما هم در تهران و هم در برخی استان‌ها و شهرهای دیگر از جمله گیلان، مریوان، سقز و سنندج نیز مراسم اول ماه مه در اشکالی گوناگون برگزار گردید.
در سنندج روز دهم اردیبهشت، تعداد قابل توجهی از کارگران و فعالان کارگری و اجتماعی با پرچم‌ها و پلاکاردهای سرخ وارد خیابان‌ها شدند. در مراسم اول ماه مه سنندج دو پلاکارد بزرگ با عنوان “کارگر زندانی آزاد باید گردد” و “کار، نان، آزادی” حمل می‌شد و اعتراض کنندگان با سردادن شعار “کارگر کارگر اتحاد اتحاد” و راهپیمایی خیابانی روز جهانی کارگر را گرامی داشتند.
جمعبندی
به دنبال رشد آگاهی و سازمان‌یابی در صفوف کارگران و پیشرفت‌های چشمگیر جنبش طبقاتی کارگران در سال گذشته که بطور عمده در مبارزات و اعتراضات خیابانی کارگران هپکو، فولاد و هفت‌تپه تجلی یافت، طبقه حاکم و رژیم سیاسی پاسدار منافع آن در هراس از اعتلاء روزافزون جنبش طبقه کارگر، سرکوب خشونت‌آمیز علیه کارگران و فعالان این واحدها را تشدید کرد. احضار و بازداشت و ضرب و شتم و بازجویی و ارعاب ده‌ها کارگر پیشرو در این واحدها، شکنجه وحشیانه اسماعیل بخشی نماینده کارگران هفت‌تپه، آن‌گاه توسل به اعتراف‌گیری‌های اجباری در زیر شکنجه و مستندسازی‌های قلابی و ساختگی، همه بدین منظور بود که فضای وحشت‌آمیز توام با انفعالی را بر محیط‌ها و بر جنبش کارگری مسلط سازد و جنبش طبقه کارگر را به عقب بازگرداند.
اول ماه مه اما تمام این تلاش‌های مذبوحانه را خنثا و نقشه شوم طبقه حاکم را نقش بر آب ساخت. نقش مهم و غیرقابل انکار سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و کارگران این شرکت به عنوان یکی از بخش‌های پیشرو طبقه کارگر در برافراشتن پرچم اول ماه مه و در هم ریختن و فروپاشاندن کاخ‌های خیالی طبقه حاکم را هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند. سندیکای کارگران شرکت واحد، نه فقط در انتشار فراخوان و تدارک و سازماندهی اول ماه مه و برگزاری آن نقش مهم و منحصر به فردی ایفا کرد، بلکه در وقایع بعد از آن و اطلاع‌رسانی و پیگیری جریان دستگیری‌ها نیز نقش فعالی ایفا کرد.
اقدام و ابتکار جالب سندیکای کارگران شرکت واحد در فراخوان برگزاری علنی و خیابانی مراسم اول ماه مه، حمایت و پشتیبانی وسیع کارگران و زحمتکشان از این ابتکار عمل، بار دیگر نشان داد که نیازهای لحظه فعلی مبارزه تا چه حد کارگران و زحمتکشان را به هم نزدیک ساخته است. پرچمی که در اول ماه مه به اهتزاز درآمد نشان داد هر آینه طبقه کارگر درفش مبارزه را برافرازد، سایر زحمتکشان از آن استقبال نموده و با ذوق شوق و امید، برگرد آن حلقه خواهند زد و این چیزی نیست مگر مُحرز بودن جایگاه طبقه کارگر در رهبری انقلاب.
نظرات شما