گزارش برنامه بزرگداشت حماسه سیاهکل در مونترآل
روز شنبه ۶ فوریه ٢٠١۶ به کوشش فعالین سازمان فدائیان ( اقلیت )- مونترآل، مراسم چهل و پنجمین سالگرد حماسه سیاهکل در کتابخانه آتواتر برگزار شد.
در آغازاین برنامه یادی شد از مادر بهکیش که روز یکشنبه ۱۳ دی ماه ۱۳۹۴ در منزل مسکونی‌اش در تهران از میان ما رفت. مادر بهکیش از جمله مادران گرانقدری از تبار فدائیان بود که رژیم آدمکش جمهوری اسلامی ۵ فرزند دلاور و داماد برومندش را از او گرفت. وهمینطور از رفیق تراب حق شناس ، یار دیرین توده‌های ستمدیده فلسطین و یکی از بنیانگذران سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر.
پس از یک دقیقه سکوت بیاد جانفشانان حماسه سیاهکل و تمامی جان باختگان راه آزادی و سوسیا لیسم ، بیانیه سازمان فدائیان ( اقلیت ) به مناسبت چهل و پنجمین سا لگرد حماسه سیاهکل که به شکل ویدئو کلیپ تهیه شده بود به نمایش درآمد.
در بخش هنری چند ترانه و سرود انقلابی از آمریکای لاتین اجرا شد، که با استقبال گرم حضار روبرو گردید.
سپس پیام کمیته یادمان کشتار دهه شصت در ایران – مونترآل قرائت شد.پس ازآن،سخنران این برنامه، رفیق توکل بحث خود را تحت عنوان ” بحران خاورمیانه و چشم انداز تحولات منطقه ” ارائه نمود.
رفیق توکل سخنرانی خود را اینگونه آغاز نمود:
قبل ازهرچیز درود فراوان دارم خدمت رفقا و دوستانی که در مراسم نوزده بهمن، سالروز نبرد سیاهکل و بنیان گذاری سازمان چریکهای فدایی خلق ایران که ما به عنوان سازمان فدائیان (اقلیت) ادامه دهنده راه آنان هستیم، شرکت کردند. وبا یاد و بزرگداشت قهرمانان سیاهکل و تمامی رفقایی که در مبارزه علیه رژیم شاه وجمهوری اسلامی، بخاطر آزادی و سوسیایسم و رفاه توده های زحمتکش مردم ایران نبرد کردند و جان باختند.
نبرد سیاهکل نه تنها روز بنیان گذاری سازمان ماست بلکه رویدادی است مربوط به عموم مردم، نقطه عطفی است درخشان در تاریخ مبارزات مردم ایران. در یکی از سیاه ترین دوران تاریخ ایران، مبارزه و حرکتی را آغاز کرد که تاثیر گذار بود و منعکس کننده خواست عمیق توده های زحمتکش.
از همین روست که انعکاس وسیعی یافت در میان مردم ، روشنفکران، هنر و ادبیات . حتی کسانی که رابطه ای با این سازمان و مبارزاتش نداشتند.
در واقع مبارزه ای که از سیاهکل آغاز و توسط سازمان چریک های فدایی خلق ایران در شهرها ادامه یافت، پژواکی است از خشم و نارضایتی مردم ایران علیه نظم طبقاتی حاکم بر ایران و رژیم ستمگر شاه. از همین رویست که مدت زمان زیادی نگذشت که توده های مردم ایران به انقلاب روی آورده و رژیم شاه را سرنگون می کنند.
اما متاسفانه بر اثر ضرباتی که سازمان در سال های ۵۴ و ۵۵ متحمل شد که طی آن برجسته ترین کادرها ورهبری آن جان باختند، درچنان موقعیتی نبود که نگذارد این انقلاب به سرنوشت فاجعه باری دچارشود، که شد. انقلابی صورت گرفت که از درونش ارتجاعی بمراتب وحشتناک تر از رژیم شاه شکل گرفت.
درست شبیه این ماجرا را ما امروز در خاورمیانه می بینیم. پس از بحران اقتصادی جهانی در سال ٢٠٠٨ ، موجی از انقلابات خاورمیانه و شمال آفریقا را فرا می گیرد.
توده هائی که به انقلاب بر می خیزند در شعارهایشان نه خبری از اسلام و خداست نه نژاد ، ملیت و غیره .
توده ای که بپا خاسته بود یک شعار داشت ” نان، کار و آزادی” این خواست عمیق مردم بود. براستی این بحرانی که بوجود آمده بود، ناشی ازتضادهای کدام شیوه تولید است؟ این شیوه تولید و نظام سرمایه داری است که مردم را در بدترین شرایط ممکن قرارداده است. بحران اقتصادی جهانی ناشی از شیوه تولید سرمایه داری قبل از همه چیز تاثیر خود را بروی توده های کارگر زحمتکش بجای می گذارد. و از همین رو است که توده مردم به انقلاب روی می آورند. اما این انقلابات نیز بمانند انقلاب مردم ایران به ثمر نرسیدند.
انقلاب هنوز در جریان بود که جریانات اسلام گرا وارتجاعی از هر گوشه و کنار سر بر می آورند. در مصر و تونس اخوان المسلمین و در سایر کشورها ، دیگر جریانات ارتجاعی. و این روند ادامه پیدا می کند تا به امروز و ما شاهد وضعیت فاجعه باری هستیم که سراسر خاورمیانه و شمال افریقا را فرا گرفته است.
همانطور که می دانید خاور میانه، بعد از نقشه قدرت های امپریالیست که پس از جنگ جهانی اول برای این منطقه طرح ریزی کردند و کشورهای جدیدی را بوجود آوردند، همواره با بحران روبرو بوده و یک لحظه آرام نداشته است. در قرن بیستم ما شاهد انواع و اقسام بحران ها در این منطقه هستیم : کودتا ، انقلاب ، اسلام گرایی و جنگ های متعدد منطقه ای.اما واقعیت اینست که این بحران ها هیچکدام به وخامت بحران کنونی نبوده است. امروز سوریه وضعیت اش اسفبارتر از همه این هاست. صدها هزار کشته ومیلیون ها آواره که در اردوگاه های مختلف تلنبار شده اند یا بسوی اروپا در حرکتند و دراین مسیر دردریاها جان می بازند. یمن، لبنان و بحرین نیز در ابعادی دیگر دچار همین وضعیت اند. ترکیه نیز میرود تا به این بحران کشیده شود و ایران نیز نمی تواند از این وضعیت برکنار بماند.
برخی نیروهای چپ، امپریالیسم را به تنهایی مسبب و عامل این وضعیت معرفی میکنند. اما آیا این تمام واقیعت امروز خاورمیانه است؟
امپریالیسم نفش دارد ولی این تمام ماجرا نیست. برای شما مثالی میزنم که این تنها امپریالیسم نیست که نقش دارد. انقلاب ایران را در نظر بگیرید، آیا امپریالیسم میتوانست به تنهایی این انقلاب را به شکست بکشاند بدون اینکه مردم ضعف های خاص خود را داشته باشند. اخر چگونه ممکن است یک نفر( خمینی) بتواند سر یک ملتی کلاه بگذارد. لابد باید ضعفی وجود داشته باشد. قطعاً باید مردمی باشند، اسیر خرافات مذهبی و به امامی باور داشته باشند و فاجعه بارتر اینکه برخی امامشان را در ماه نیز ببیند.
وقتی این شرایط فراهم بود، یک شارلاتان بزرگ میتواند ملتی را فریب دهد. امپریالیسم نیز با اتکا به این مسئله می تواند انقلاب را سرکوب کند.
وضعیت خاورمیانه امروز نیزهمین است. نمی توان گفت که اخوان المسلمین و سایر گروه های اسلام گرا و ارتجاعی، یکدفعه از آسمان نازل شده اند. این ها در این جوامع حضور داشته ودارند ، فقط باید شرایطی بوجود بیاید تا این جریانات بتوانند خودشان را نشان دهند. وقتی انقلاب درمی گیرد این نیروها نیزسر بر می آورند و آنجاست که قدرت های امپریالیستی و منطقه ای نقش ایفا می کنند. بنابراین نتیجه می گیریم که فقط امپریالیست ها نیستند که نقش بازی می کنند.
باید بطور صریح به مردم بگوییم : از روی ضعف شماست که جریانات ارتجاعی اسلام گرا می آیند وسوار جنبش شما می شوند، امپریالیست ها هر کاری می خواهند انجام می دهند و قدرت حاکمه نیز شما را سرکوب می کند. تحت این عنوان که مردم مسلمان هستند و بایستی به اعتقادات مردم احترام گذاشت ، نمی توان به این ضعف ها اشاره ای نداشت.
این بی احترامی به اعتقادات مردم نیست، بلکه نشان دادن کاستی های آن هاست که بار دیگرکلاه سرشان نرود. تا علیرغم جانفشانی هائی که در راه انقلاب ایران می کنند، ناگهان چشم باز کنند و ببینند که ارتجاعی بمراتب هارتر از ارتجاع قبلی حاکم بر سرنوشت آنان شده.
در این قسمت سخنران برای نشان دادن ریشه های عقب ماندگی و اسلام گرائی نقبی به تاریخ زد و به گذشته برگشت. وی با تحلیل از اضمحلال امپراتوری عثمانی ( زیرا که اغلب کشورهای منطقه جزئی از امپراتوری عثمانی بوده اند) و تحولات سوریه، مصروعراق به این نتیجه رسید که مناسبات مسلط در این جوامع ، مناسبات سرمایه داری است البته با ویژگی های خاص خودش . از آنجایی که این نظام مطابق با نیازهای سرمایه داری جهانی واز بالا شکل گرفته و نه به شکل خودپو و رادیکال، ما شاهد بسیاری از بقایای نظام های فئودالی و قرون وسطایی در این کشورها هستیم که هنوز جان سختی می کنند. برغم آنکه شیوه تولید سرمایه داری است ولی مذهب و استبداد نقش بسزائی در این جوامع بازی می کنند. از همین روست که دیکتاتوری عریان تنها شکل سیاسی برای حفظ این نظام هاست. در این منطقه با این شکل ویژه تولید سرمایه داری، هنوز با اشکال قرون وسطایی و مذهب تسویه حساب نشده است. این نظام با این تضادها بایستی که داعش، طالبان، النصرت و خمینی ها را از خودش بیرون دهد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که استبداد، مذهب و امپریالیسم سه عامل مهمی هستند که مانع رشد و پیشرفت خاورمیانه اند.
وی بحث خود را اینگونه جمع بندی کرد:
چشم انداز این تحولات چیست و چه باید کرد؟
باید قدرتی وجود داشته باشد تا بتواند با مذهب و خرافات بشیوه انقلاب فرانسه واکتبربرخورد کند. باید بتواند دولت های موجود در منطقه را از بیخ و بن بر کند. هیچکدام از این دولت ها اصلاح شدنی نیستند. در این منطقه امکان شکل گیری دمکراسی پارلمانی نیست. به تاریخ صد ساله خودمان نگاه کنیم، ما هرگز آزادی را نداشته و تا بدین قراراست نخواهیم داشت. حتی اگر در لحظاتی کوتاه نیز مردم آزادی را بدست آورده اند، به زور انقلاب یا تحت شرایط خاصی بدست آورده و بعد هم آنرا از دست داده اند.
روشن است که این طبقه حاکم، طبقه ای نیست که قراربود آزادی های بورژوازی را برقرار کند. بالعکس این طبقه ای است که باید سرکوب کند.
این کدام قدرت یا طبقه ای است که میتواند بطور قاطع با آن سه عامل مانع رشدی که بر شمردیم ، مبارزه کرده و این مهم را به سرانجام برساند.
فقط طبقه کارگرمی تواند این کار را انجام دهد. طبقه کارگر می خواهد نظم موجود را دگرگون بکند، نمی تواند این نظم را دگرگون بکند مگر اینکه با دولت موجود تسویه حساب کرده و آنرا زیر و رو بکند. با مذهب به شکل رادیکال برخورد کرده و دستگاه تحمیق روحانیت را برچیند. این طبقه است که میتواند با امپریالیسم تسویه حساب قطعی بکند. این زلزله سیاسی فقط از عهده طبقه کارگر بر می آید. خارج از این چارچوب وضعیت منطقه خاورمیانه نه تنها بهتر نخواهد شد، بلکه روز بروز وخیم تر خواهد شد. بخاطر اینکه کل نظام سرمایه داری با بحران روبروست و قدرت های منطقه ای نیز با تضادهای لاینحلی روبرو هستند، همه به درون این گرداب کشیده خواهند شد. با رشد روز افزون تضادها ما بین قدرت های بزرگ و درعرصه منطقه ای، عجالتاً راه برون رفتی برای این بحران نمیبینم.
اما من هنوز امیدوارم و امید من به طبقه کارگر ایران، مصرو ترکیه، این سه کشور تاثیر گزار منطقه است.
در صورتی که طبقه کارگر در این سه کشور نقش خود را ایفا نکند، چشم انداز مثبتی برای خاورمیانه وجود نخواهد داشت.
با سپاس از رفقا و دوستانی که وقت گذاشتند و صحبت های مرا شنیدند.
در پایان سخنران، به چند پرسش حضار نیز پاسخ گفت. این برنامه که با استقبال خوبی مواجه شده بود در ساعت٣٠: ٢١ به پایان رسید.
گزارشی کوتاه از برگزاری مراسم مشترک چهل و پنجمین سالگرد حماسه سیاهکل در کپنهاک – دانمارک
این مراسم بعدازظهر روز شنبه ۱۳ فوریه در محل میزکتاب کپنهاک برگزار گردید.
این برنامه در آغازبا یک دقیقه سکوت به یاد جانفشانان حماسه سیاهکل و تمامی جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم شروع و پس از آن بیانیه سازمان فدائیان (اقلیت) به مناسبت چهل و پنجمین سالگرد حماسه سیاهکل که به شکل ویدئو کلیپ تهیه شده بود به نمایش درآمد.
سپس سخنران این برنامه، رفیق حسن بهزاد از رفقای فعال سازمان فدائیان ( اقلیت ) بحث خود را تحت عنوان ” حماسه سیاهکل و تاثیرات آن در مبارزات کنونی ” ارائه نمود.
برنامه پس از استراحت کوتاهی با بحث و تبادل نظر بین رفقای شرکت کنند و رفیق سخنران ادامه یافت.
مراسم با خواندن جمعی سرود انترناسیونال پایان یافت.
فعالین سازمان فدائیان ( اقلیت ) دانمارک
نظرات شما