“عزاداری در همه جا، چه در شهر و چه در روستا، چه در جایی که قرمز است یا سفید است” باید به طرز “باشکوه”برگزار شود.”امسال در کنار شکوه عزاداری، ماسک داشتن هم جزء شکوه است”. جملات فوق، چکیده سخنان حسن روحانی در جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا در روز شنبه چهارم مرداد ۱۳۹۹ بود. دستورالعمل روحانی برای هرچه “باشکوه تر” برگزار کردن مراسم عزاداری محرم در شرایطی صادر شده است که در روزها و هفته های اخیر، میزان روزانه مبتلایان و جان باختگان ویروس کرونا به شکل فاجعه باری افزایش یافته است. تکرار آمار جانباختگان بالای ۲۰۰ تا ۲۳۵ نفر در روز، به امری کاملا عادی تبدیل شده است. طبق اعلام رسمی وزارت بهداشت، آمار جانباختگان تا روز یکشنبه ۱۲ مرداد، به ۱۷ هزار و ۱۹۰ نفر و آمار مبتلایان به ۳۰۹ هزار و ۴۳۷ نفر رسیده است. این آمارهای جعلی روزانه در شرایطی اعلام می شوند که طبق اسناد محرمانه تایید شده ای که اخیرا از درون حاکمیت به بیرون درز پیدا کرده است، فقط میزان جانباختگان مراکز درمانی ایران تا پایان تیرماه امسال، ۴۲ هزار نفر و میزان مبتلایان ثبت شده نیز به ۴۵۰ هزار نفر رسیده است.
اپیدمی کرونا، اکنون به شکل فاجعه باری سراسر ایران را فرا گرفته است. کابوس مرگ بر بام هر خانه ای نشسته است. شیوع ویروس کرونا، آنچنان گسترده و عمومی شده که دیگر حتا مسئولان وزارت بهداشت جمهوری اسلامی نیز کمترین اِبایی در بیان گستردگی کووید ۱۹ و افزایش چشمگیر مرگ و میر ناشی از آن در جای جای ایران ندارند. علیرضا زالی، فرمانده عملیات مدیریت کرونا در تهران، روز یکشنبه ۱۲ مرداد، از دو برابر شدن ابتلای کادر درمانی به کرونا سخن گفته است. او از خستگی کادر درمانی، عدم پرداخت حقوق و “فرسودگی” مفرط آنان سخن گفته و هشدار داده است: “کرونا قطعا امواج چندین باره خواهد داشت”. حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت جمهوری اسلامی نیز روز پنجشنبه ۹ مرداد، از وضعیت “قرمز یا در حال هشدار در۲۶ استان کشور” خبر داد. ۲۶ استانی که به گفته او، ۷۲ میلیون جمعیت کشور در این مناطق سکونت دارند. معاون کل وزارت بهداشت، با تاکید بر وضعیت فاجعه بار تهران اعلام کرد: “موارد بستری در تهران اوج گرفته که خیلی خطرناک است”. او، با بیان اینکه “از هر ۱۴ نفر بیمار کرونایی بستری شده در تهران، یک نفر فوت می کند”، هشدار داد، این شهر “منشاء آلودگی برای شهرهای دیگر” بوده است.
اعتراف صریح حریرچی، مبنی بر اینکه از هر ۱۴ نفر بیمار کرونایی در تهران، یک نفر فوت می کند، بدون هیچ توضیحی بیانگر عمق جنایات جمهوری اسلامی در به هیچ گرفتن جان و سلامت توده های مردم ایران است. بر طبق نظریه علمی و تحقیقی سازمان بهداشت جهانی، در وضعیت نرمال شیوع ویروس کرونا، از هر ۱۰۰ نفر مبتلا به این ویروس فقط یک تا دو نفر به مرحله فوت می رسند. جان باختن یک نفر از هر ۱۴ نفر مبتلا به کرونا در تهران به روشنی نشان می دهد که دولت جمهوری اسلامی چه فاجعه مرگباری را بر سر مردم ایران آوار کرده است.
آوار شدن چنین حجم سنگینی از کشتار و مرگ روزانه بر سر توده های مردم ایران، تماما ناشی از پافشاری دولت جمهوری اسلامی در اعمال سیاست ایمن سازی جمعی به جای قرنطینه کردن شهرها و مناطق آلوده به ویروس کرونا است. سیاست مرگباری که به رغم اجرای عملی آن، دست کم تا دوهفته پیش همواره از طرف روحانی و دیگر مسئولان حکومتی انکار می شد. اما سرانجام حسن روحانی، با سخنانی در روز ۲۸ تیر ماه ۹۹، همه پرده ها را درید و به سیاست “ایمن سازی گله ای” در ایران اعتراف کرد. روحانی در جلسه ستاد ملی مبارزه با کرونا با استناد به گزارش معاونت تحقیقات وزارت بهداشت اعلام کرد: “تاکنون ۲۵ میلیون ایرانی به این ویروس مبتلا شده اند و باید این احتمال را بدهیم که ۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر دیگر نیز در آینده در معرض ابتلا خواهند بود”. او همچنین گفت: “اگر این گزارش را امروز مبنا قرار دهیم، ۲۵ میلیون نفر در کشورمان از این بیماری عبور کرده و بقیه جمعیت، حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر احتمالا در معرض این ابتلا در ماه های آینده خواهند بود“. (تاکیدها از ما است).
این اعتراف صریح حسن روحانی، همه پرده ها را کنار زد و به طرز آشکاری اجرای سیاست دولت در کشتار عمومی مردم را برای همگان آشکار ساخت. روحانی، که تا پیش از این در جلسات قبلی ستاد ملی مبارزه با کرونا، با دستوالعمل های ظاهری تعطیلی هرگونه مراسم عزا، عروسی، شادمانی و جشن را اعلام کرده بود، اینبار پس از رونمایی گزارش معاومت تحقیقات وزارت بهداشت، آن را فرصتی مغتنم برای سرعت بخشیدن به اجرای ایمنی جمعی مورد نظر دولت دید. به زعم حسن روحانی، حال که قرار است طبق گزارش معاونت تحقیقات وزارت بهداشت، حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر دیگر در ماه های آینده به ویروس کرونا مبتلا شوند، پس چه فرصتی بهتر از دین و تکیه بر روزهای عزاداری محرم.
تاکید دولت به برگزاری هرچه “باشکوه تر” عزاداری محرم، آنهم در شرایطی که هیچ نقطه ای از ایران سفید نیست و به گفته معاون کل وزارت بهداشت، ۲۶ استان کشور به لحاظ شیوع کرونا در وضعیت قرمز و هشدار قرار دارند، البته چندان هم برای دولت بی درد و سر نیست و نخواهد بود. چرا که عملکرد جنایتکارانه دولت جمهوری اسلامی در به هیچ گرفتن جان مردم، کابینه حسن روحانی را با انتقادهای شدیدی از درون و بیرون حاکمیت مواجه کرده است.
در روزهای گذشته، وزارت بهداشت مخالفت خود را با برگزاری “مراسم پر جمعیت” عزاداری در محیط های سربسته ابراز کرده است. علی ربیعی، سخنگوی دولت، در یادداشتی که روز شنبه ۱۱ مرداد برای رونامه ایران نوشت، گفته است، فشار برای انجام مراسم عزاداری محرم “به روش همیشگی” در صورتی که با “عواقب وخیمی” همراه شود، یک “ضربه تاریخی” به این مراسم و مشارکت مردم خواهد زد. مجمع انجمن های گروه پزشکی نیز پیش از این در نامه ای به حسن روحانی، در باره خطر تجمعاتی مانند عزاداری محرم و برگزاری کنکور هشدار داده بودند. علیرضا زالی، فرمانده ستاد مقابله با کرونا در استان تهران، روز یکشنبه ۱۲ مرداد، با بیان اینکه “ما به شدت از نظر علمی با ایمنی جمعی مخالفیم و این حرف بسیار خطرناک است”، گفت: “باید زنجیره انتقال ویروس را در هم بشکنیم. تنها راه فائق آمدن بر این ویروس همین است.
در کنار اینگونه مخالفت های به ظاهر جدی با برگزاری عزاداری محرم “به روش همیشگی”، کسانی هم مثل علم الهدی، مکارم شیرازی، مداحان تیغ بدست خامنه ای و دیگر روحانیون متنفذ حکومتی هستند که به برگزاری “باشکوه” عزاداری محرم پافشاری دارند و توقف مراسم عزاداری را اقدامی “سکولار” در جهت مقابله با “دین” و “ائمه” خوانده اند.
براستی این همه تناقض و دستورالعمل های به ظاهر ضد و نقیض دولت در مواجهه با ویروس کرونا برای چیست؟ مردم در مواجهه با این دوگانگی ها از خود می پرسند، چرا باید از برگزاری عروسی ها پرهیز کرد؟ اما در همان حال کنکور ۱۷۵ هزار نفره برگزار کرد. چرا حضور در میهمانی های جمعی ممنوع می شود؟ اما در همان حال، برگزاری “هرچه باشکوه تر” مراسم عزاداری محرم حتا در مناطق قرمز کرونایی به همگان توصیه می شود؟. چرا دولت نسبت به اجتماع کوچک مردم در محله و خیابان و میدان های شهر هشدار می دهد، اما برای اینکه منافع اقتصادی دولت و مشتی سرمایه دار استثمارگر تامین شود، کارگران را بدون برخورداری از حداقل های امکانات بهداشتی، در کارخانه ها، معادن و دیگر مراکز تولیدی به صورت فشرده در کنار هم به کار و فعالیت وا می دارد؟ همان کارگران زحمتکشی که به سختی کار می کنند، بشدت استثمار می شوند و با حضور در محیط های جمعی کارخانه ها، خود و خانواده هایشان در معرض ابتلا به ویروس کرونا قرار می گیرند، و دردناکتر اینکه با مشقات و سختی کاری که کارگران با آن مواجه اند، پرداخت همان دستمزدهای بخور و نمیرشان نیز برای ماه ها به تعویق افتاده و پرداخت نمی شود.
پاسخ به این دوگانگی و رفتار متناقض دولت جمهوری اسلامی در یک جمله خلاصه می شود؛ دولت و هیئت حاکمه ایران کمترین ارزشی برای جان و زندگی و سلامت کارگران و توده های زحمتکش مردم ایران قائل نیستند. بی ارزشی جان مردم، البته فقط مختص به این دوره کرونایی نبوده است. کارگران و عموم توده های زحمتکش مردم ایران ۴۱ سال است که زیر چرخ دنده های ماشین سرکوب و کشتار و بی رحمی جمهوری اسلامی له شده اند. و اکنون با شیوع ویروس کرونا، فرصتی برای جمهوری اسلامی پیش آمده تا جان و سلامت و زندگی مردم، به طور روزانه به پاسِ گلِ رژیم در بازی مرگبار کرونا تبدیل شده است.
اینکه طبقه سرمایه دار حاکم و نظام سیاسی پاسدار منافع آن، در اتحادی یکپارچه با شعار “قرنطینه بی قرنطینه” در صدد مبتلا کردن ۶۰ تا ۷۰ میلیون جمعیت ایران هستند، کمترین تردیدی در آن نیست. اینکه تمام مسئولان ریز و درشت بهداشتی نیز در پیشبرد این سیاست مرگبار با حسن روحانی هم نظر هستند، باز هم کمترین تردیدی نیست. تفاوت و کشمکش های درونی دولت و حاکمیت، تنها بر سر چگونگی و ابعاد پیشبرد سیاست “ایمن سازی گله ای” مورد نظر دولت است. مخالفت، نگرانی یا کشمکش های موجود در درون وزارت بهداشت یا واکنش های تند و تیز عناصری از درون حاکمیت، اساسا مخالفت با کلیت پیشبرد سیاست ایمن سازی جمعی مورد نظر دولت نیست. نگرانی سخنگوی دولت، معاونان وزارت بهداشت و دیگر عوامل درونی حاکمیت، عموما بر سر سرعت میزان ابتلا شدن بیش از اندازه افراد و مرگ و میر غیر قابل کنترل ناشی از ویروس کرونا در یک بازه زمانی معین است؛ که ظرفیت درمانی و بهداشتی کشور قادر به پاسخگویی مداوای انبوه مبتلایان نباشد. آنان بیش از اینکه نگران جان مردم باشند، نگران وارد شدن یک “ضربه تاریخی” به مشارکت مردم در مراسم محرم و نگران فروپاشی نظام درمانی و بهداشتی کشور هستند. و از این رو است که با برگزاری “باشکوه” مراسم عزاداری محرم “به روش همیشگی” مخالفت کرده اند.
با این همه و به رغم اینکه پاره ای از استانداران وزارت کشور، هر گونه “مراسم عروسی و ترحیم” را ممنوع و برگزاری آن را “جرم مشهود” اعلام کرده و گفته اند که با “متخلفان برخورد قانونی” می شود، حسن روحانی اما مجددا در روز یکشنبه ۱۲ مرداد، به برگزاری باشکوه مراسم عزاداری در هر “کوچه و خیابان” تاکید کرده است. این اصرار روحانی نشان می دهد که او به رغم همه تناقض گویی ها و سخنان متضادی که از آغاز شیوع کرونا تا به امروز داشته است، در پیشبرد سیاست “ایمن سازی گله ای”، لحظه ای درنگ نکرده و از هر فرصتی برای ایجاد مصونیت جمعی و تحقق آن در کوتاهترین زمان ممکن سود برده است.
برگزاری “باشکوه عزاداری محرم”، مستثنا از اینکه دولت جمهوری اسلامی زیر فشار روحانیون با نفوذ حکومتی قرار داشته باشد و یا خود بیش از همه بر انجام آن راغب بوده باشد، علاوه بر متحقق شدن سیاست کلی دولت در مبتلا کردن۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر دیگر به ویروس کرونا جهت دستیابی به “ایمن سازی گله ای” مورد نظر دولت، فواید معینی هم برای خود حسن روحانی دارد.
روحانی، با اعلام چنین دستورالعمل جنایتکارانه ای، نه تنها گریبان خود را از دم تیغ فشار روحانیون متنفذ حکومتی و “ذوب شدگان” در دین و ولایت رها کرد، بلکه جایگاه خود را در همسویی با مجموعه هسته مرکزی قدرت و امت “ولایت مدار” استحکام بخشید. روحانی، مدت ها است در میان توده های مردم ایران مفتضح شده است. خود او، بیش از همه بر بی اعتباری خود در نزد توده های مردم و حتا در بین طرفداران خود واقف است. سرنوشت سیاسی او برای سال های آینده، اکنون در نزدیکی به دار و دسته خامنه ای و روحانیون و مداحان متنفذ حکومتی است. او برای رسیدن به رأس قدرت اجرایی، اگر نیاز به تظاهر به احقاق حقوق شهروندی زنان و دیگر گروه های اجتماعی داشت، اکنون برای ماندن در قدرت دیگر، کمترین نیازی به آرای مردم و حتا جلب ظاهری و فریبکارانه نظر آنان را نیز ندارد. روحانی با دستورالعمل “برگزاری باشکوه” عزاداری محرم، خود را با “مداحان” تیغ بدست و گروه های “دینداری” که در هر صورت برای عزاداری محرم وارد خیابان ها می شدند، همراه و هم نظر کرد. “مداحان” قداره بندی که در صورت مخالفت حسن روحانی، قادر بودند روزهای عزاداری را به طور همزمان به اعتراض و شورش گروهای متعصب دینی علیه روحانی و کابینه اش سازماندهی کنند. اعتراضاتی که با توجه به وضعیت شکننده حاکمیت، نارضایتی عمومی مردم، تشدید بحران کرونایی و نزدیک شدن سالگرد روزهای جان باختن ۱۵۰۰ معترض آبان ۹۸، محتملا غیر قابل کنترل می شد و چه بسا در شورش های فراگیر توده های معترض به بیرون از دایره مراسم های عزاداری کشیده خواهد شد.
پیچیدن نسخه فاجعه بار “ایمن سازی گله ای” در زرورق برگزاری عزاداری محرم، و اصرار دوباره روحانی مبنی بر اینکه همه کوچه ها و خیابان ها باید “کاملا سوگوارانه” شود، تاکید بیشتری بر پاسکاری جان و زندگی و سلامت مردم در بازی مرگبار کرونا است. بازی خطرناکی که حسن روحانی و کل هیئت حاکمه ایران برای سرعت بخشیدن به مبتلا کردن ۳۰ تا ۳۵ میلیون نفر دیگر در ماه های آینده تدارک دیده اند. بازی خطرناکی که سوت پایان آن، با برجای ماندن ده ها هزار جانباخته دیگر در میدان خونین این بازی مرگبار نواخته خواهد شد.
نظرات شما