یادداشت سیاسی- نشست مقدماتی پروژه برگزاری کنگره ملی کردها به فراخوان مسعود بارزانی رهبر حزب دمکرات و رئیس اقلیم کردستان عراق روز ٣۱ تیر در شهر اربیل برگزار شد. در این نشست که نمایندگان ٣٩ حزب و سازمان کرد از چهار کشور عراق، ایران، ترکیه و سوریه حضور داشتند، هیئت ٢۱ نفره برگزار کننده کنگره و نیز تاریخ برگزاری آن تعیین گردید. در نشست مقدماتی اربیل، از کردستان ایران سه جریان کومله، دو جریان حزب دموکرات، پژاک و چند جریان کوچک دیگر حضور داشتند. از جمع احزاب و سازمان های کرد ایران پنج نفر در هیئت برگزار کننده این کنگره جای گرفته اند.
ماهیت طبقاتی احزاب و سازمان هایی که در نشست مقدماتی ٣۱ تیر حضور داشتند و به احتمال یقین همگی در نشست کنگره ملی کردها نیز حضور خواهند یافت، از سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) که بگذریم، عموم شرکت کنندگان این کنگره نماینده گرایش بورژوا- ناسیونالیسم کرد کشورهای خود هستند. احزابی که به صورت آشکار از حمایت و حتا دخالت نظامی آمریکا در کشورهای کرد نشین ایران، سوریه و عراق دفاع نیز می کنند.
حزب دمکرات کردستان عراق به رهبری مسعود بارزانی و اتحادیه میهنی کردستان عراق به رهبری جلال طالبانی که میزبانی برگزاری این کنگره را به عهده دارند دو دهه است که با دخالت نظامی آمریکا در عراق به قدرت رسیده اند و هم اکنون جزو پیش برندگان سیاست آمریکا در کشورهای منطقه هستند. رهبران دو حزبی که هم با جمهوری اسلامی مناسبات دیپلماتیک حسنه دارند و هم با دولت آمریکا نرد عشق می بازند.
از طرف دیگر، حزب دمکرات ایران به رهبری مصطفی هجری و سازمان کومله زحمتکشان به رهبری عبدالله مهتدی یک دهه است که در رویای رسیدن به وضعیت کردستان عراق به سر می برند و سیاست شان در دفاع از دخالت نظامی دولت باراک اوباما با هدف “رهایی” مردم کردستان ایران پایه ریزی شده است. دولت ترکیه نیز به صورت مشروط از برگزاری کنگره ملی کردها در اقلیم کردستان حمایت کرده است. احمد ترک و صلاح الدین دمیرتاش از جمله نمایندگان کرد مجلس ترکیه بودند که در نشست مقدماتی ٣۱ تیر این کنگره حضور داشتند. نمایندگان احزاب کردستان سوریه نیز به لحاظ طبقاتی در ردیف همان مجموعه حزب دمکرات ایران و سازمان کومله زحمت کشان می گنجند. در واقع عموم احزاب و سازمان های شرکت کننده در این نشست، شاخص ترین نمایندگان ناسیونالیسم و بورژوازی کرد کشورهای ایران، ترکیه، سوریه و عراق هستند. احزابی که در این کنگره به دور هم جمع می شوند تا در مورد تعامل با دولتهای کشور خودی و آینده “کردستان بزرگ” به رایزنی و تصمیم‌گیری بپردازند.
در میان مجموعه احزاب کرد شرکت کننده در کنگره ملی کرد، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) از جمله معدود جریانی است که خود را کمونیست و مدافع رهایی طبقه کارگر ایران می داند.
حال باید از سازمانی که خود را کمونیست می داند و ادعای مبارزه برای رهایی کارگران و زحمتکشان را دارد، پرسید با کدام معیار و از منظر دفاع از منافع طبقاتی کدام طبقه در کنگره ای با ماهیت سر تا پا بورژوا- ناسیونالیستی حضور یافته است؟ کنگره ای که نه تنها مسئله رهایی طبقه کارگر و زحمتکشان در آن موضوعیتی ندارد، بلکه حتا منافع کارگران و زحمتکشان کرد نیز در آن مطرح نیست.
سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) با حضور در چنین کنگره ای نشان داده است که دفاع از موضوعیت ناسیونالیسم کرد برایش در الویت مهمتری نسبت به رهایی کارگران و زحمتکشان ایران و حتا کارگران کرد قرار دارد.
هم اکنون رهبران همه احزاب و سازمان های بورژوا- ناسیونالیست کرد از ترکیه گرفته تا ایران و سوریه در رویای اقلیم کردستان و موقعیتی امثال مسعود بارزانی و جلال طالبانی به سر می‌برند. اینکه مسعود بارزانی، جلال طالبانی و بورژوازی اقلیم کردستان عراق از خیر سر آمریکا و همدستی با دولت مذهبی- بورژوایی عراق به نان و نوایی رسیده اند، چه ارتباطی با کارگران و مردم زحمتکش کرد عراق دارد. کارگران و زحمتکشانی که همچنان در ستم، استثمار و بی حقوقی دست و پا می زنند. کارگران و زحمتکشانی که تنها باید به این دلخوش باشند که می توانند در این قفس ستم و استثمار به زبان کردی آواز بخوانند. و باز باید بر این دل خوش دارند که اینبار سرکوبگران شان به جای زبان عربی با زبان شیرین کردی به آنان نهیب می زنند و آنان را سرکوب، استثمار و چپاول می کنند.
اگر رهبران حزب دمکرات و اتحادیه میهنی کردستان عراق از قبل چپاول و غارت دسترنج کارگران و زحمتکشان اقلیم کردستان و عراق به سرمایه های میلیاردی رسیده اند، آیا این بدان معنا است که کارگران و زحمتکشان اقلیم کردستان نیز از امکانات رفاهی، بهداشت و درمان لازم برخوردارند و در آسایش زندگی می کنند؟
اگر سران بورژوا- ناسیونالیسم کرد و دستگاه حکمرانی اقلیم کردستان عراق طی همین مدت ده سال با کسب پول های باد آورده در فساد مالی و سیاسی غوطه ور شده اند، ناشی از همان جایگاه ناسیونالیسم بورژوایی شان است. آنان اگرچه ادعای آزادی مردم کردستان را با خود یدک می کشیدند، اما هرگز خود را مدافع منافع کارگران قلمداد نمی کردند و اگر چنین ادعایی هم می داشتند هم اکنون ثابت کرده اند که فریبکارانی بیش نبودند.
اما، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) که ادعای کمونیسم و دفاع ازمنافع کارگران و زحمتکشان را دارد، در پی کدام منافع طبقاتی راهی کنگره ملی ناسیونالیستهای کرد شده است؟ آیا سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) به عواقب مخرب اتخاذ چنین سیاست ناسیونالیستی و اثرات زیان بار آن در مخدوش کردن مرز میان گرایش بورژوا – ناسیونالیستی کرد و مبارزات کارگران و زحمتکشان کردستان اندیشیده است؟
آیا سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) به دلیل اینکه تشکیلات منطقه‌ای این حزب در کردستان است ، می تواند حضور خود را در کنگره بورژوا- ناسیونالیستهای کرد توجیه کند و یا اینکه این اقدام کومله را باید به نوعی بازگشت به خویشتن خویش که همانا بازگشت به ناسیونالیسم گذشته اش است، تلقی کرد.
در واقع باید گفت از آنجایی که همه احزاب بورژا- ناسیونالیست کرد در این کنگره جمع شده اند، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) نگران این مسئله است که مبادا با عدم حضور در این کنگره، از ناسیونالیسم کردستان کنار گذاشته شود. کومله که ظاهرا ادعای کمونیست بودن دارد، به جای اینکه از منافع طبقه کارگر و از جایگاه و موضع این طبقه به مسئله رفع ستم ملی و رهایی کارگران و مردم زحمتکش کردستان بیاندیشد، نگران کنار گذاشته شدن خود از مجموعه بورژوا- ناسیونالیسم کرد است. و این نگرانی نه فقط هیچ ارتباطی با کمونیسم و منافع کارگران ایران ندارد، بلکه حتا با منافع کارگران و توده های زحمت کش کرد نیز در تعارض است. و صد البته این اقدام و موضع سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) را نمی توان منفک و جدا از موضع حزب کمونیست ایران ارزیابی کرد.
آنچه مسلم است با اتخاذ چنین موضع و تصمیمی از طرف سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) که پیکره اصلی این حزب است، تعجب آور نخواهد بود که در پی آن، حزب کمونیست ایران گام‌های دیگری در این جهت بردارد. همین اقدام نیز کافی‌ست که از این پس حتا در موضع گیری های خود نسبت به جریانات رفرمیست و سازش کار درون طبقه کارگر با مشکل روبرو گردد. و فراتر از آن، از این پس اگر جریانات رنگارنگ مدعی کارگری با ادعای دفاع از منافع طبقه کارگر ایران در کنگره های بورژوایی که با فراخوان نمایندگان سرمایه داری سازماندهی می شوند، شرکت کنند ، به زد و بند بپردازند و بخواهند همانند سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) حضور خود در اینگونه محافل بورژوایی را تحت پوشش تاثیر گذاری بر جریانات بورژوائی و رفرمیست شرکت کننده در این گونه کنگره ها توجیه کنند، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) که هیچ، دیگر حتی حزب کمونیست ایران نیز حرفی برای گفتن نخواهد داشت. و این کمترین خسرانی است که از قبل حضور سازمان کردستان حزب کمونیست ایران (کومله) در کنگره ملی بورژوا- ناسیونالست‌های کرد، نصیب این سازمان و حزب کمونیست ایران خواهد شد.
راه حل رفع ستم ملی در کردستان حضور در کنفرانس ها و کنگره هایی با ماهیت بورژوایی و ناسیونالیستی نیست. چنین کنگره هایی می تواند مشکل ناسیونالیسم و منافع احزاب بورژوایی کرد را تامین کند، اما گشایشی در وضعیت کارگران و انبوه توده های زحمتکش مردم کرد ایجاد نخواهد کرد.
رهایی کارگران و توده های ملیت های تحت ستم ایران با رهایی طبقه کارگر گره خورده است. کمونیست ها از موضع کل طبقه کارگر و توده های زحمتکش ایران به مسئله رهایی و رفع ستم ملی نگاه می کنند و طبیعتا، این حزب یا آن سازمان کمونیست صرفا به دلیل اینکه کرد، بلوچ و یا آذری است، نمی تواند از موضع ناسیونالیستی با حضور در کنگره های بورژوایی ادعا کند که اینگونه اقداماتش در مسیر رفع ستم ملی می باشد.
نظرات شما