رژیم جمهوری اسلامی بار دیگر به کردستان عراق یورش برد . این اقدام رژیم و سپاه پاسدارنش موجب کشتار و آوارگی مردم غیرمسلح گردید. ویژگی ماجراجویی تازه ی جمهوری اسلامی این است که این تجاوز در خاک عراق و آن بخش از کردستان که در این کشور قرار دارد صورت می گیرد. هر چند جمهوری اسلامی مدعی ست که هدفش از این حمله، برچیدن پایگاه های ” پژاک” یا حزب حیات آزاد کردستان است، اما اهداف و دلایل واقعی حمله ی جمهوری اسلامی فراتر از سرکوب گریلاهای پژاک و در پشت این ادعا قرار دارد.
یورش نظامی سپاه پاسداران جمهوری اسلامی از روز بیست و پنجم تیرماه آغاز شد. از آن هنگام دو طرف اصلی درگیری که فعلاً پاسداران اسلامی و گریلاهای پژاک هستند هر کدام ادعا نموده اند که ده ها تن از نیروهای طرف دیگر را نابود کرده اند. از میان جنگ روانی اطلاعیه های دو طرف می توان دریافت که هر کدام تعدادی از نیروهای طرف دیگر را از پای درآورده است. اما آن چه در گزارش های جمهوری اسلامی به چشم نمی خورد آوارگی ده ها خانوار است که در منطقه ی درگیری قرار داشته اند و وادار به ترک خانه و کاشانه خود شده اند. کمیته بین المللی صلیب سرخ اعلام کرد به ۸۰۰ نفر از مردمی که در نتیجه درگیری های نظامی روستاهای کوهستان قندیل عراق بی خانمان شدند، کمک ارسال کرده است. سازمان بین المللی مهاجرت نیز اعلام نمود که برای آوارگان درگیری های سپاه پاسداران و پژاک، چادر، تخت و پتو و وسایل تصفیه آب ارسال نموده است. از سوی دیگر مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کردستان عراق با انتشار بیانیه ای گلوله باران مناطق مرزی کردستان عراق را محکوم کرد و اعلام نمود که در حمله ی جمهوری اسلامی به این منطقه مزارع مردم نابود شده است. هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق روز یکم تیرماه خواستار توقف تجاوز نظامی جمهوری اسلامی به مناطق کردنشین عراق شد و گفت اگر این عملیات فوراً متوقف نشود، روابط دو طرف تیره خواهد گردید. زیباری یادآوری کرد که جمهوری اسلامی در پنج سال گذشته بارها به این منطقه از عراق حمله نموده است، اما این بار آتشباری جمهوری اسلامی بیش از همیشه ادامه یافته است.
رژیم جمهوری اسلامی از همان روز نخست پایه گذاری ننگین اش، کردستان و مردم آن را به علت مبارزات آزادی خواهانه و ضدیت برحق شان با این رژیمِ آزادی ستیز و حق ستیز دشمن خود ارزیابی نمود. بنابراین دشمنی جمهوری اسلامی با مردم کردستان به یک سال و پنج سال پیش برنمی گردد. جمهوری اسلامی دشمن مردم آگاه، کارگر آگاه و بشریت مترقی ست. هر چند کردستان، دست کم کردستان ایران، چه در زمان شاه و چه در زمان جمهوری اسلامی همواره عمداً عقب نگاه داشته شد و مثلاً از سرمایه گذاری های معمول در برخی ازمناطق دیگر محروم ماند، اما کارگران و زحمتکشان کردستان همواره از پیشگامان مبارزه علیه رژیم های ستمگرحاکم بوده اند. پرونده ی جمهوری اسلامی در ضدیتش با حقوق ملیت های ساکن ایران که خواهان خودمختاری و رتق و فتق امور به دست خودشان هستند در کردستان بیش از هر نقطه ی دیگری سیاه است. از این لحاظ نیز اقدامات رژیم جمهوری اسلامی همواره مورد اعتراض و مخالفت تمامی نیروهای مترقی و به ویژه طبقه ی کارگر آگاه و نیروهای چپ انقلابی و کمونیست قرار گرفته و محکوم شده است.
به رغم تمام این واقعیات که به طور خلاصه بدان ها اشاره شد، باید افزود که در سال های اخیر و به ویژه از سال ۲۰۰۳ میلادی که جرج بوش (پسر) به بهانه ی برکندن ریشه ی تروریسم و برچیدن سلاح های کشتار جمعی که ظاهراً در اختیار رژیم صدام حسین بود دست به جنایت علیه بشریت زد و به عراق تجاوز نمود، برخی از پارامترهای سیاسی در کردستان تغییر نموده است. برخی نیروهای سیاسی کردستان ایران با این حمله ی نظامی چرخشی واپسگرایانه نمودند و به این امید دلخوش کردند که با دخالت نیروهای متجاوز امپریالیستی بتوانند به نوایی برسند . این در حالی بود که تجاوز نظامی امپریالیسم آمریکا از لحاظ سیاسی به نفع جمهوری اسلامی تمام شد و به این رژیم فرصت داد تا از خلاء سیاسی پس از سقوط صدام حسین به نفع خود استفاده کند و با حمایت از نیروهای سرسپرده سیاسی همچون مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق، موقعیت خود را در مناطق شیعه نشین و حتا در دولت عراق که ظاهراً دست نشانده ی آمریکا بود، تقویت کند. در واقع نه فقط کردستان که کل عراق اکنون هشت سال است که به میدان تضادهای دو نیروی مرتجع تبدیل شده است: امپریالیسم متجاوز آمریکا و پان اسلامیسم جمهوری اسلامی جزو اصلی ترین این نیروها هستند. این نیروهای مرتجع برای دستیابی به اهداف ضدبشری خود می توانند به هر ترفندی دست یازند و از هر نیرویی نیز استفاده کنند.
رژیم جمهوری اسلامی که از نظر داخلی با بحران های لاینحل متعددی روبه رو ست ، بیخود و بی جهت تصمیم نگرفت که به کردستان لشکرکشی کند تا به قول خودش بساط “گروهک پژاک” را برچیند. یورش نظامی اخیر جمهوری اسلامی به این بهانه در حالی آغاز شد که آمریکا اعلام نموده است تا پیش از پایان سال جاری میلادی تمام نیروهای خود را از خاک عراق خارج خواهد کرد. تخلیه عراق از نیروهای آمریکایی در حالی صورت می گیرد که این کشور هشت سال پس از سرنگونی رژیم صدام حسین به ضرب تجاوز نظامی و دخالت خارجی امپریالیستی هنوز میدان درگیری نظامی گروه های مختلف متخاصم است و هنوز دولتی باثبات نتوانسته است در این کشور استقرار یابد. خروج نیروهای نظامی آمریکایی فقط نشانگر شکست خفت بار این حمله ی تجاوزکارانه است و بس، وگرنه عراق تا مدتی هنوز نامعلوم صحنه ی درگیری های سیاسی و همچنین نظامی باقی خواهد ماند.
در چنین اوضاعی ست که خبرگزاری های رژیم جمهوری اسلامی خبر دادند سفیر جمهوری اسلامی و همکاران او در عراق در اثر حمله ای مجروح شدند. هر چند دولت عراق قول داد که این حادثه را پیگیری کند، اما به نظر می رسد که این حادثه نیز مرحله ای از درگیری های غیرمستقیم آمریکا و جمهوری اسلامی باشد.
دولت امپریالیستی آمریکا صدها میلیارد دلار بر سر تجاوز نظامی به عراق در هشت سال گذشته “سرمایه گذاری” کرده است. این دولت به سادگی حاضر نخواهد بود از این همه پول و این همه نیرو بگذرد و دست جمهوری اسلامی را برای استیلای سیاسی و حتا اقتصادی در عراق بازبگذارد. قدرت های منطقه ای نیز حاضر نخواهند بود تا جمهوری اسلامی را پشت گوش خود در عراق تحمل کنند . بنابراین حمله به سفیر جمهوری اسلامی در عراق می تواند نشانه ای از درگیری های واقعی باشد که جمهوری اسلامی با آمریکا و قدرت های منطقه ای دارد.
همان گونه که جمهوری اسلامی به خود اجازه می دهد تا با کمک مالی و تسلیح گروه های عقب مانده ی اسلامی و به طریق اولی شیعه در عراق و منطقه به اهداف پان اسلامیستی خود نزدیک شود و آن ها را عملی کند، نیروهای امپریالیستی نیز می توانند از گروه های دیگری در درگیری های خود علیه جمهوری اسلامی استفاده کنند، گیریم که این نیروها را در “فهرست تروریستی” خود نیز قرار داده باشند. در همین زمینه خبرگزاری های جمهوری اسلامی روز اول تیر خبر دادند که علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه به وزیر امور خارجه آلمان گفته است که باید سران پژاک را از آلمان اخراج کند. صالحی به وسته وله گفته است رحمان حاج احمدی رهبر پژاک باید از آلمان اخراج گردد.
یورش توسعه طلبانه رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی و درگیریهای آن با آمریکا و دولت های ارتجاعی منطقه ربطی به منافع توده های مردم ندارد. جمهوری اسلامی درپیِ گسترش نفوذ خویش در عراق، کسب امتیازات بیشتر و تحکیم موقعیت خود درعراق و منطقه است . اقدام تجاوز کارانه اخیر آن نیز در راستای پیشبرد همین سیاست است. تجاوز نظامی جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران آن به کردستان عراق که ده ها کشته و زخمی برجای گذاشته و صدها نفر را آواره نموده است، عملی جنایتکارانه است که باید توسط هرنیروی سیاسی مترقی و انقلابی محکوم شود.
نظرات شما