روند تحولات مصر در هفته های اخیر نگرانی های بسیار جدی برای بخش بزرگی از مردم به وجود آورده است که کمی بیش از دو سال پیش به خیابان ها آمدند و با سرنگونی رژیم فاسد حسنی مبارک برای آزادی های سیاسی و

یاداداشت سیاسی- از شروع بحران سوریه تا کنون دو سال می گذرد. بحرانی که در آغاز با خیزش انقلابی توده های مردم این کشور علیه نظام دیکتاتوری حاکم بر سوریه آغاز شد و پس از اندک زمانی به صورت یک بحران

یادداشت سیاسی- شهرها و خیابان های مختلف کشور تونس بار دیگر پذیرای توده های گسترده ی مردم این کشور هستند که با توجه به خطر تثبیت یک حکومت اسلامی به ادامه ی انقلاب همت گمارده اند. قلب انقلابی که دو

تحولات سیاسی روزهای اخیر در مصر این کشور را با گام های دیگری به سوی ادامه ی انقلاب نیمه تمام دو سال پیش که منجر به سرنگونی حکومت خودکامه ی حسنی مبارک شد، به پیش می رانند. دور تازه ی رویدادها در

نیروهای نظامی فرانسه روز ١٠ ژانویه (برابر با ٢١ دی ١٣٩١) به بهانه ی جلوگیری از سقوط دولت مالی و به قدرت رسیدن اسلامگرایان افراطی، یورش خود را به این کشور آفریقایی آغاز کردند. این نیروها تسخیر شهر

یادداشت سیاسی-  طی دو هفته اخیر بحران جدیدی در عراق سر باز کرده است. بحرانی که به لحاظ ابعاد آن، تا حدودی از مجموعه بحران های حاکم بر این کشور متفاوت است. حوادثی که هم اکنون این کشور و به طور اخص

یادداشت سیاسی- بیش از دو سال و نُه ماه از خیزش توده های مردم سوریه برای سرنگونی رژیم خودکامه ی خاندان اسد می گذرد. بحران در سوریه که از تظاهرات توده ای به درگیری نظامی و سپس یک جنگ داخلی فرارویید

نزدیک به دو سال پس از آغاز جنبش توده ای در مصر که به فروپاشی حکومت خودکامه سی ساله ی حسنی مبارک انجامید، اکنون بار دیگر مردم در خیابان ها برضد یک دیکتاتوری دیگر که اخوان المسلمین می خواهند به نام

یادداشت‌سیاسی – روز ٢٩ نوامبر برابر با ٩ آذر، مجمع عمومی سازمان ملل متحد با ١٣٨ رای موافق، موقعیت دولت فلسطین در این سازمان را از “نهاد ناظر” به “دولت ناظر غیر عضو” ارتقا داد، موقعیتی که با

جنبش کارگری اروپا از سه دهه پیش بدین سو آماج یورش های همه جانبه ی سرمایه داری برضد دست آوردهایی بوده است که این جنبش با مبارزاتی طولانی و سخت در چندین دهه به چنگ آورد. علت های گوناگونی را می توان