امسال در شرایطی متفاوت با تمام سال‌های گذشته، به استقبال روز جهانی کارگر در ایران می‌رویم.
بحران‌های همه‌جانبه و فراگیر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی رفته‌رفته ابعاد هولناکی به خود گرفته‌اند.
زندگی اکثریت بزرگ مردم ایران، کارگران و زحمتکشان، حقوق‌بگیران و اقشار متوسط جامعه بشدت ناپایدار و متزلزل شده. اضطراب و استرس ناشی از بحران هر دم فزاینده و تهدید اقتصادی و معیشتی، زندگی حداقلی مردم را با پریشانی و بی‌سامانی روبرو کرده است.
اگر تاکنون مشکلات خانواده‌ها تأمین معیشت روزمره بود، امروز هست و نیست خانواده‌ها با خطر جدی روبرو شده، همه‌چیز به حال خود رها گردیده، و فراهم کردن جزئی‌ترین مایحتاج زندگی برای مردم مشکل شده است.
قبل‌تر صحبت از گوشت، مواد پروتئینی حبوبات یا لبنیات بود که از دسترس خانواده‌ها خارج‌شده است. امروز اما برای کثیری از مردم و خانواده‌های طبقات محروم جامعه تهیه مواد غذائی روزانه، خواروبار حتا گوجه، بادمجان، سیب‌زمینی، پیاز، روغن و تخم‌مرغ هم مشکل گردیده است.
با بالا رفتن قیمت یک قلم از یک گروه مواد غذائی، قیمت کلیه مواد غذائی در کنار آن بالا می‌روند، و پائین آمدن دوباره قیمت‌ها امری محال می‌شود!
لوبیا گران و نایاب می‌شود، قیمت کلیه حبوبات بالا می‌رود!
سیب‌زمینی گران و نایاب می‌شود، قیمت پیاز و بادمجان هم بالا می‌رود.
سبزی ونان پنیری که در اصطلاح تاکنونی مردم برای خالی نبودن سفره از آن یاد می‌شد، امروز خیلی از خانواده‌ها حتا توانائی تهیه آن را ندارند.
بحران فراگیر اقتصادی و معیشتی، گرفتاری خانواده در رویاروئی با پیش آمدها، حوادث و بیماری‌ها را افزایش داده. کافی است یکی از اعضای خانواده دچار بیماری شود، یا یک خانواده با مشکلی فراتر از مشکلات روزانه درگیر شود، آن‌گاه خانواده به‌سرعت درمانده و دچار فروپاشی می‌شود.
حکومت فاسد و بی‌درایت، تنها با ابزار سرکوب و تشدید بگیروببند، سعی در اعمال وجود و هژمونی می‌کند، و این‌گونه سایه شوم خود را به جامعه تحمیل می‌کند.
به زبان ساده خود مردم، آنان را در زندان و قفس نگه‌داشته‌اند. موضوعی که به گروگان گرفتن مردم از طرف رژیم عنوان می‌شود.
مردم اما نه‌فقط گروگان که در قفس و زندان رژیم هستند.
رفقا و دوستان.!
بحران سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و معیشتی، همه عرصه جامعه را فراگرفته است. طبقات اجتماعی، توده‌ها، اقشار فرودست و زیر ستم، در کشاکش مبارزات روزانه، به کانون و مرکز مبارزات عینی اجتماعی و مادی جامعه نزدیک‌تر شده‌اند. توهم و انگاره‌های فرا طبقاتی و یا متأثر از سیاست‌های حاکم بورژوازی در اذهان عمومی به میزان زیادی زدوده شده است.
رژیم مستأصل سرمایه‌داری جمهوری اسلامی، بورژوازی مغلوب سلطنت‌طلب، سرمایه‌داری جهانی و امپریالبست آمریکا، دشمنان انقلاب اجتماعی و توده‌ای، در این شرایط بحرانی حاد همه نیرو و ظرفیت خود را به‌طور جمعی و در تبانی باهم به کار گرفته‌اند، تا مبارزات اجتماعی و انقلاب اجتماعی مردم را پس بزنند، و یکبار دیگر بورژوازی فاسد و ناکارآمد را در بحرانی‌ترین مرحله حیات خود از تهدید خیزش و جنبش اجتماعی مردم مصون نگه‌دارند.
رفقا و دوستان.!
دومینوی جدی آغاز گردیده و وارد مرحله حساس خود شده است. رزم طبقات اجتماعی علیه حاکمیت فاسد سرمایه‌داری اسلامی یکبار دیگر وارد اعتلا و عروج انقلابی خود گردیده است.
بورژوازی اگرچه توانست از طریق سرکوب و تبلیغات وسیع، در چند سال کوتاه درگذشته، بخش‌هایی از طبقه کارگر، فعالین سیاسی متعلق به این طبقه و نیروهای سیاسی را به‌طور موقت و تاکتیکی، وارد موضع دفاعی و بعضاً ضعف و عقب‌نشینی کند، اما این سیاست نتوانست در مقابل حجم عظیم نارضایتی و مبارزات فعال اجتماعی مؤثر واقع شود.
امروز طبقه کارگر ایران علیرغم سرکوب بی‌وقفه و همه ترفندهای به‌غایت ضد کارگری و شیطانی رژیم، این توانائی و قابلیت را دارد که در مبارزه تعیین‌کننده پیش‌رو میدانداری کند و عرصه جامعه را به میدان رزم خود علیه رژیم تبدیل کند. مشروط بر اینکه روال عادی باشد و دخالتگری از بیرون به نفع رژیم اعمال نشود.
شرط مهم‌تر اما تشدید فعالیت سیاسی و طبقاتی در راستای رهبری واحد و یگانگی میان نیروهای سیاسی متعلق به این طبقه است که می‌باید به امری فوری تبدیل شود؛ تا بتوانند با احساس مسئولیت و درایت بیشتری در راستای مبارزات سرنگونی‌طلبانه خود در میان طبقه کارگر، فعالین سیاسی و جامعه اعتمادسازی و تلاش کنند. در این صورت چشم‌انداز پیروزی انقلاب اجتماعی امری محال نیست.
فعالان اجتماعی، عناصر، افراد و روشنفکران انقلابی به‌مثابه بدنه جنبش اجتماعی سیاسی در جامعه بیشتر هوشیار شده، آموخته و یاد گرفته که در مقابل دشمنان انقلاب اجتماعی دست به مقاومت بزنند. در مقابله با آلترناتیوهای کهنه و رنگ‌باخته، آلترناتیو نو خود را عرضه کنند.
وظیفه همه ما است که با دقت و تلاش پیگیر، با احساس مسئولیت، طبقه کارگر ایران و مبارزات اجتماعی مردم ایران را یاری‌رسانیم.
رفقا!
ما ۱۱ اردیبهشت اول ماه مه روز جهانی کارگر و روز همبستگی و اتحاد کارگری را به همه کارگران و زحمتکشان ایران و جهان، به شما و کلیه نیروهای سیاسی پیشتاز کارگری و کمونیست تبریک و شادباش میگوییم.
سرنگون باد رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی.
زنده باد انقلاب
زنده باد سوسیالیسم
هسته کارگری حمید اشرف – فعالان کارگری جنوب
۷/ ۲/ ۱۴۰۴
کار نان آزادی حکومت شورائی
نظرات شما