رفقای عزیز
«سیاهکل » پنجاه ساله شد . حادثه ی بزرگی که مهر خود را بر تاریخ جنبش خونبار آزادی، برابری و رهایی،حک کرده است.
سیاهکل اعلام حضورجنبش خونینی بود سرشار ازعشق به توده ها، جنبشِ جانفشانی های سترگ برای آزادی و برابری و علیه استبداد و نابرابری، جنبش شیرزنان و مردان فدایی برای رهایی توده هابود بدون حضور توده ها. و تاکید بر این نکته که “مبارزه مسلحانه به معنای قیام مسلحانه باید نقطه اوج مبارزات توده ای و انقلابی باشد نه نقطه آغاز آن”، به هیچوجه ناشی از کم اثر پنداشتن قیام سیاهکل و جانفشانی های عظیم رفقای فدایی نبوده و نیست.
پایه گذاران مبارزه چریکی در جنبش چپ ایران – و در راس آنها سچفخا– در شرایطی دست به سلاح بردند که رژیم دیکتاتوریمحمد رضا پهلوی سرمست از موفقیت کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ ، تشکیل ساواک جهنمی در سال ۳۷، و پشت سر گذاشتن دوره “فترت سیاسی” ۴۰ تا ۴۲، چنان خفقانی بر کشور مستولی کرده بود که حتی لیبرال ترین افراد نظیر مهدی بازرگان نیز به رژیم شاه هشدار میدادند که نسل بعد از انها، دیگر نه به زبان اصلاح بلکه به زبان سلاح سخن خواهند گفت. این شرایط نفس گیر داخلی و نیز جذبه مبارزات چریکی و انقلابات توده ای مسلحانه در آسیا، امریکای لاتین و افریقا، و نیز ضربه مهلکی که انفعال و اپورتونیسم و وابستگی حزب توده به حیثیت چپ ایران زده بود، مجموعا سبب شد که نسل جدید دانشجویان و جوانان چپ انقلابی، راهی جز آغاز جنگ چریکی در برابر خود نبینند.
در جریان این مبارزات دلیرانه، صدها تن از بهترین فرزندان مردم ایران جان خود را از دست دادند و یا در زندانها و شکنجه گاههای رژیم شاه به حبس های طولانی مدت محکوم شدند.
دریغا که کشتار سبعانه صدها تن از بهترین و متفکرترین کادرهای جنبش چپ و سچفخا، سبب شدتا هنگامه انقلاب عظیم پنجاه و هفت،چپ انقلابی قادر نباشد درپیوند با نیروی کار و زحمت و سازماندهی آن در جریان انقلاب،نقش تاریخی خود را ایفا کند.
نبود این شرایط فرصتی را بوجود آورد که اردوی ضد انقلاب با کمک لیبرال ها ولایه های متنوعی از چپ ها ؛ ـ از طیف توده ای ها تا سه جهانی ها و بخشی از تروتسکیست هاو… ـ عملا عرصه جنبش و گفتمان هژمونیک، تماما و البته به کمک غرب و امپریالیستها، به دست نیرویی بیفتد که زیر نقاب ضدیت با رژیم پهلوی، سناریویی بغایت ارتجاعی را برای ایران تدارک دیده بود. استقرارحکومتی مافبل قرون وسطایی وجهنمی هزاربار مخوفتربنام حکومت الله ! یعنی سلطه اسلامسیاسی و سرمایه داری بر جان و نان و آزادی مردمان ایران ِ در بند!
رفقای عزیز
انقلاب بهمن نشان داد که بدون سازماندهی انقلابی نیروی کار و زحمت، بدون پیوند ارگانیک با طبقه کار گر، انقلاب را ضد انقلاب سرکوب خواهد کرد و جانفشانی های سترگ تنها در این مسیر است که کارآیی خود را برای پیروزی انقلاب متبلور خواهد کرد و این « موتور بزرگ » جنبش انقلابی مردمی است که می تواند استبداد و حاکمیت سرمایه داری را به زانو در آورد و لا غیر!
با این همه اما بسی خام خیالی است که گمان شود تبدیل شدن سچفخا به بزرگترین سازمان چپ ایران و خاورمیانه با صدها هزار فعال و هوادار بعد از قیام ۲۲ بهمن ۵۷ ، بی ارتباط است با جسارت و شجاعت صدها چپ کمونیست و آزادی خواهی که باجان وباوروشورو شیدایی به عشق رهایی مردمان، به میدان کارزار با دشمنی قهار و کشتارگر، گام گذاشتند.
آن عزیزان، آن قهرمانان بر سر آرمان های شریف و انقلابی شان، جان بر سر پیمان نهادند و در این راه سرخ وباشکوه سر باختند.
آنها با رشادت خود آنچنان پرستیژی برای افکار چپ و سوسیالیستی پدید آوردند که هیچ نیروی چپ دیگری قادر به رقابت با آنها نبود. دریغا اما نابودی اکثریت کادرهای ورزیده ومتفکرجنبش فدایی موجب شد تااکثریت رهبری سازمان به دست اپورتونیستهای متمایل به خط سازشکارانه حزب توده و شوروی بیافتدوجنبش عظیم فدایی نتواند انبوه صدها هزار نفری هواداران خود در جنبشکارگری، جنبش دانشجویان و دانش آموزان، جنبش زنان، جنبش دهقانی، جنبش ملیتهای تحت تبعیض و نیز انبوه روشنفکران و هنرمندان بیزار از تداوم استبداد و استثمار را سازماندهی کند.
رفقای عزیز
خسته نباشید. اکنون که پنجاهمین سالگرد حماسه سیاهکل را گرامی میداریم، بار دیگر با صدها جانباخته جنبش چریکی چپ و آزادی خواه ایران در دوره رژیم پهلویو نیز هزاران جانباخته راه آزادی و برابری در طول چهار دهه حیات رژیم خونخوار مذهبی و سرمایه داری اسلامی، پیمان می بندیم که تا آخرین نفس با درسگیری از شکستها و اشتباهات و انحرافات گذشته، پرچم مبارزه برای آزادی و سوسیالیسم را بر زمین نگذاریم و همه توش و توان خود را بکار گیریم تا مانع شویم از شکست انقلاب ِنوین، در راهی که نه دیر است و نه دور. انقلابی از پایین، انقلاب کارگران و زحمتکشان ایران ِ در بند استبدادِ آزادی ستیز و غارتگر!
گرامی باد یاد عزیز جانباختگان حماسه سیاهکل
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
بهمن ۱۳۹۹- فوریه ۲۰۲۱
نظرات شما