ما کمونیست ها همواره بر روندهای پایه ای سیاسی، بر سیر کشمکش طبقاتی، بر تناقض جامعه ایران با جمهوری اسلامی و بر وجود یک جنبش عظیم به زیر کشیدن این رژِیم تاکید کرده ایم. دستکم از رویدادهای دیماه ٩۶ و اعتراضات توده ای کارگری ٩٧ و همینطور رشته قیام ها و خیزش های آبان ٩٨ و روند عینی اوضاع نشان می دهد که دوره ای به پایان رسیده و دوره جدیدی آغاز شده است. سرنگونی طلبی به بستر اصلی سیاست ایران تبدیل شد. آنچه امروز از تظاهراتهای توده ای در دانشگاهها و شهرهای ایران شنیده میشود، افق و سیاست جنبش انقلابی برای سرنگونی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی است. کسی تردید نداشت که اکثریت عظیم مردم ایران از کارگر و زن و جوان و مردم محروم و منکوب شده، جمهوری اسلامی را نمیخواهند و این حکومت روی بشکه باروت نشسته است. اما تکرار شعار “جمهوری اسلامی نابود باید گردد” و “جمهوری اسلامی نمیخوایم، نمیخوایم” در چندین اجتماع و تظاهرات روزهای شنبه و یکشنبه ٢١ و ٢٢ دیماه، یک دستاورد، یک پیشروی سیاسی برای مردم کارگر و زحمتکش و انقلابی است.
اجتماعات روزهای اخیر در عین حال اعلام شکست سیاست رژیم اسلامی بدنبال کشته شدن قاسم سلیمانی قاتل جوانان در ایران و عراق و سوریه است. جمهوری اسلامی آگاهانه کوشید با این واقعه و با تعطیل کردن کشور، فضای عزاداری و شهید پروری راه بیاندازد، از “انتقام سخت” سخن گفت، آماده باش نظامی اعلام کرد و همراه با رسانه ها و جریانات ارتجاعی به فضا و تبلیغات جنگی دامن زد. همه اینها قرار بود جنبش آبانماه را مختومه اعلام کند و با اعلام شرایط اضطراری در مملکت، به تهاجم به حقوق و معیشت کارگران و شهروندان و سرکوب تحت “شرایط جنگی” توجیه دهد. واقعه تراژیک شلیک به هواپیمای مسافربری و سقوط آن و قتل عام ١٧۶ انسان بیدفاع، راه انداختن موج ریاکاری و دروغ بافی و نهایتا بعد از سه روز ناچار شدن به اعتراف به جنایت، موقعیت رژیم را بدتر و در موقعیت دفاعی تر و جامعه را در موقعیت تعرضی تر قرار داد. بمیدان آمدن مجدد دانشجویان و زنان و مردان انقلابی با شعارهای روشن علیه کل حکومت از خامنه ای و روحانی تا سلیمانی و سپاه و اصلاح طلبان، این نمایش مضحک مذهبی – جنگ طلبانه مدفون شد و جامعه به ریل واقعی اش برگشت.
اعتراف جمهوری اسلامی به شلیک به هواپیمای اوکراینی روزنه ای شد تا آتش زیر خاکستر دوباره شعله ور شود. مردم با هشیاری از موقعیت پیش آمده سود جستند و خامنه ای و کل نظام اسلامی را بعنوان مسببین جنایت علیه کارگران و زحمتکشان و مردم غیر نظامی مورد اعتراض قرار دادند. آبانماه مجددا برجسته شد، جانباختگان آبانماه به رخ جنایتکاران کشیده شد، “کشته های آبان ١۵٠٠ نفر”، “کشته ندادیم که سازش کنیم، رهبر قاتل رو ستایش کنیم”، “سلیمانی قاتله، رهبرشم قاتله”، “جمهوری اسلامی نابود باید گردد”، جواب یکجائی بود به کل تلاشهای حکومت و طرفداران آن در داخل و خارج و مُهر باطلی بود بر تلاشهای رژیم برای تغییر مسیر جامعه و کنترل اوضاع.
ما شش حزب و سازمان کمونیست و چپ، ضمن اظهار همدری با بازماندگان تراژدی سقوط هواپیما و جانباختن ١٧۶ انسان بیدفاع اعلام میکنیم که خامنه ای و بالاترین مقامات جمهوری اسلامی بجرم چهار دهه نسل کشی، بجرم کشتار ١۵٠٠ نفر از عزیزانمان در آبانماه ٩٨ و بجرم کشتار مردم عادی در واقعه اخیر باید محاکمه شوند. ما از مبارزات انقلابی برای سرنگونی جمهوری اسلامی قاطعانه حمایت میکنیم و خود را بخشی از این مبارزه برحق میدانیم. از نظر ما پایان دادن فوری به مصائب و مشقات دهها میلیون مردم ایران و منطقه در گرو سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و استقرار یک دولت انقلابی و کارگری است.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم!
٢٢ دیماه ١٣٩٨ – ١٢ ژانویه ٢٠٢٠
امضا: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت.
نظرات شما