توطئه شوم علیه سندیکای مستقل کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، برای تخریب فعالان آن و برای به حاشیه راندن این سندیکا و ایجاد یک سندیکای دست‌ساز و دولتی ادامه دارد. این توطئه که از مدت‌ها قبل تدارک دیده شده و برای اجرای آن برنامه‌ریزی شده بود، اکنون وارد مرحله جدیدی شده است. پروژه سندیکاسازی در شرکت واحد، در واقع یک پروژه امنیتی – دولتی علیه این سندیکای مستقل کارگری و فعالان آن است. کارگردان‌های اصلی پروژه، ترکیبی از عوامل دولتی- امنیتی، وزارت کار، مدیریت شرکت واحد و تنی چند از کسانی هستند که پیش از این عضو سندیکا بوده‌اند و در حال حاضر گرایش راست پرو رژیم سندیکا را نمایندگی می‌کنند و ابزار دست این مجموعه شده‌اند.
نهم خرداد ۹۷ نامه‌ای با امضای جعلی “شورای سندیکای مستقل کارگری شرکت واحد” به سندیکاهای فرانسوی ارسال شد که در آن ضمن شکایت از این‌که این سندیکاها، از رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی به عنوان نمایندگان سندیکا دعوت به‌عمل آورده‌اند، علیه فعالان این سندیکا به سمپاشی پرداختند. سپس در اطلاعیه کوتاهی که با امضاء “هیئت برگزاری مجمع عمومی” انتشار یافت، تصمیم خود برای برگزاری یک به اصطلاح مجمع عمومی و ایجاد یک سندیکای جعلی و دولتی در مقابل سندیکای کارگران شرکت واحد را بر ملا کردند. سندیکای کارگران شرکت واحد با صدور اطلاعیه‌ای در ۲۸ مرداد اهداف پروژه سندیکاسازی دولتی را افشا کرد. اما این مجموعه که از قبل نام و آرم سندیکارا نیز جعل نموده و در پوشش مدافع برگزاری مجمع عمومی ظاهر شده بود، طوماری را در همین رابطه انتشار داد و با این پُز حق به‌جانب و با این هدف که این اقدام مورد استقبال عمومی قرار بگیرد، تلاش و توطئه علیه سندیکای کارگران شرکت واحد را ادامه داد. در تبلیغات گسترده این مجموعه پیرامون برگزاری مجمع عمومی که با امضاء “هیئت برگزاری مجمع عمومی سندیکا” انتشار یافت بدگویی و سمپاشی علیه سندیکای کارگران شرکت واحد و فعالان سندیکا و نیز علیه مدافعان آن‌ها، با ادبیات آخوندی – امنیتی تشدید شد. دولت و وزارت کار آن و مدیریت شرکت واحد که از سال ۸۴ به این سو، اجازه نداده‌اند سندیکای کارگران شرکت واحد مجمع عمومی خود را برگزار نماید تا کارگران نمایندگان و هیئت مدیره جدیدی را انتخاب کنند و هر تلاشی را در این زمینه با بیرحمی و درنده خویی سرکوب و دست‌اندرکاران آن را مورد تعقیب و پیگرد و آزار قرار داده، به حبس افکنده و به اشکال گوناگون مجازات کرده‌اند، اکنون درست در مقطعی که هیئت مدیره سندیکا در تدارک برگزاری مجمع عمومی بود، ناگهان کاسه داغ‌تر از آش شده و به فکر برگزاری مجمع عمومی افتاده‌اند. بر هیچ کارگر آگاهی پوشیده نیست که هدف توطئه‌گران ایجاد تفرقه در میان کارگران شرکت واحد، ایجاد یک تشکل دولتی و به حاشیه‌راندن سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد است. وگرنه اگر ریگی به کفش این حضرات نبود و آن‌طور که ادعا کرده‌اند که راه حل مشکلات “رجوع به خود کارگران است” اجازه می‌دادند هیئت مدیره سندیکا، مجمع عموی را برگزار کند تا کارگران شرکت واحد هیئت مدیره سندیکا را انتخاب کنند. بنابراین مثل روز روشن است که برگزاری مجمع عمومی و انتخابات که دستگاه امنیتی و وزارت کار و مدیریت شرکت واحد و دنباله‌روهای‌شان از آن دم می‌زنند، صرفا ابزار و بهانه‌ای است برای تخریب سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و سرهم بندی کردن یک سندیکای دولتی و تقلبی!
این تصور که گویا عده‌ای خواهان مجمع عمومی‌اند و عده دیگری که عمدتا در هیئت مدیره سندیکا هستند، مخالف برگزاری مجمع عمومی هستند از ریشه خطاست. این یک تصور سطحی از قضایا و ندیدن عمق توطئه‌ای است که از سوی نهادهای دولتی – امنیتی دارد هدایت و رهبری می‌شود. موضوع حتا فقط این نیست که گرایش راست و پرو رژیم سندیکا علیه گرایش چپ آن وارد عمل شده که طبعا باید از گرایش چپ در مقابل راست دفاع شود. موضوع فراتر از این است و به‌طور واقعی پای اطلاعات و دستگاه امنیتی رژیم در میان است. مساله اصلی این است که رژیم از محبوبیت و فعالیت‌های موثر داخلی و بین‌المللی سندیکای مبارز کارگرن شرکت واحد بسیار ناراضی و عصبانی است. تمام تلاش‌های تاکنونی رژیم برای از هم پاشاندن این سندیکا و تعطیل کامل فعالیت آن با شکست روبرو شده است. اخراج و زندان و شکنجه و حبس‌های طولانی مدت و هزار و یک تمهید دیگر برای خارج ساختن سندیکای کارگران شرکت واحد و فعالان آن از صحنه مبارزه بی‌نتیجه مانده است. افزون بر این اکنون کاملا برای رژیم مشخص شده است که شوراهای اسلامی و خانه کارگر و تشکلات دولتی مشابه، کارکردهای گذشته خود را از دست داده‌اند و نمی‌توانند در به انحراف کشاندن مبارزات کارگری نقش مهمی ایفا کنند و یا سد و مانعی در برابر آگاهی روزافزون و شتابان کارگران و رشد جنبش طبقه کارگر ایجاد کنند، از این رو درصدد ایجاد تشکل با همان کارکرد اما از نوع دیگری برآمده است تا با ایجاد یک سندیکای دست‌ساز، سندیکای مستقل کارگران شرکت واحد را از هم بپاشاند یا ایزوله کند. در سال‌های اولیه پس از قیام ۵۷ نیز رژیم عینا به چنین ترفند و توطئه‌ای دست زد. زمانی که شوراهای مستقل کارگری در مقیاس نسبتا گسترده‌ای در کارخانه‌ها و موسسات صنعتی و خدماتی بوجود آمده بود و مورد اعتماد و محبوب کارگران بود و رژیم نمی‌توانست به فوریت آن‌ها را برچیند و نابود کند، به تاسیس شوراهای اسلامی پرداخت!
بنابراین جنبش کارگری و تمام تشکل‌ها و فعالان کارگری باید با هوشیاری و چشمان باز این ترفند و توطئه را افشا و با آن مقابله کنند. اگر در سندیکای کارگران شرکت واحد باید مجمع عمومی برگزار شود، این خود کارگران شرکت واحد و هیئت مدیره سندیکا هستند که مستقل از دخالت نهادهای دولتی و امنیتی باید مجمع عمومی خود را برگزار کنند. صحبت کردن از “اهمیت و جایگاه مجمع عمومی و لزوم تشکیل آن” و طرح این نکته که “از نظر آئین‌نامه‌ای هیئت مدیره موظف به برگزاری مجمع عمومی است” بدون در نظر گرفتن این موضوع که چه کسی و با چه نیتی دارد این مجمع عمومی را برگزار می‌کند و بدون توجه به اهداف شوم و توطئه‌گرانه‌ای که سرنخ اصلی آن در دست دستگاه امنیتی رژیم است و قصد دارد در تقابل با سندیکای کارگران شرکت واحد یک سندیکای قلابی و فرمایشی ایجاد کند، در عمل همسویی با عناصر و گرایش راستی است که ابزار دست دولت و نهادهای امنیتی آن شده‌اند. بنابر این نیازی به تاکید نیست که در این تهاجم بزرگی که علیه سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و فعالان آن به راه افتاده است، هر فعال سیاسی و هر فعال کارگری و نیز تشکل‌های فعالان کارگری، باید هوشیاری خود را حفظ کنند و در موضع‌گیری‌های سیاسی و عملی خود، به دامی که رژیم آن را پهن کرده است نیافتند و پی‌گیرانه تلاش مذبوحانه نهادهای دولتی و همه کسانی را که به ابزار دست رژیم تبدیل شده‌اند فاش سازند. تلاش‌هایی که برگزاری مجمع عمومی را وسیله پیشبرد اهداف ضد کارگری یعنی به حاشیه راندن سندیکای مستقل کارگران شرکت واحد و فعالان آن و ایجاد یک سندیکای دولتی قرار داده است.
“هیئت برگزاری مجمع عمومی” اعلام کرده است که مجمع عمومی را اواخر آبان برگزار خواهد کرد. در اطلاعیه شماره ۵ خود مورخ ۶ آبان از تشکل‌هایی یاد نموده که از آن‌ها درخواست شده نمایندگان‌شان را برای شرکت در مجمع عمومی و نظارت بر انتخابات معرفی کنند. تشکل‌هایی که از آن‌ها نام برده شده عبارتند از: ۱ – سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ۲ – سندیکای فلزکار و مکانیک ۳ – سندیکای نقاشان البرز ۴ – کانون مدافعان حقوق کارگر ۵ – اتحادیه آزاد کارگران ایران ۶ – انجمن صنفی برق و فلزکار کرمانشاه ۷ – کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل‌های کارگری ۸ – کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های کارگری.
به دنبال آن در اطلاعیه شماره ۷ که ۱۶ آبان ۹۷ انتشار داد موذیانه چنین عنوان کرد که “چند تشکل داخلی اعلام آمادگی کرده‌اند که نمایندگان‌شان در مجمع حضور خواهند داشت” و در ادامه نوشت “امیدواریم نهادهای معتبر کارگری که دعوت‌نامه برای‌شان صادر شده در اسرع وقت ناظر خود را معرفی نمایند”.
سازمان‌دهندگان توطئه علیه سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد بدون آن‌که از تشکل‌هایی که اعلام کرده‌اند به مجمع عمومی این‌ها نماینده می‌فرستند نام ببرند، با این اقدام حساب شده و عبارت مبهمی که در اساس برای عادی جلوه دادن اوضاع و فریب کارگران و کشاندن آن‌ها به نمایش “مجمع عمومی” که صحنه‌گردان اصلی آن دولت و دستگاه امنیتی آن است، می‌خواهند چنین وانمود کنند که تشکل‌های کارگری نیز از آن‌ها حمایت می‌کنند. از این رو موضع‌گیری سریع و صریح تشکل‌ها و فعالان کارگری می‌تواند این ترفند را نیز خنثا سازد یا دستکم این‌که موضع این تشکل‌ها در معرض دید جنبش کارگری قرار گیرد.
خوشبختانه سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه با صدور اطلاعیه مورخ ۱۵ آبان ۹۷ توطئه ضد کارگری برای تخریب سندیکای کارگران شرکت واحد را محکوم کرد. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه در اطلاعیه خود از جمله نوشت “این پروژه تحت عنوان برگزاری مجمع عمومی و انتخابات، تخریب تشکل مستقل – مستقل از دولت و کارفرما – سندیکای شرکت واحد و ایجاد تشکل دست‌ساز را مد نظر دارد” و در پایان اطلاعیه چنین تاکید کرد “براساس وظیفه طبقاتی هم‌چنان خود را در کنار سندیکای شرکت واحد می‌دانیم”. اسماعیل بخشی یکی از اعضای هیئت مدیره سندیکا و نماینده کارگران در شورای مستقل کارگران هفت‌تپه نیز در نوشته‌ای از سندیکای کارگران شرکت واحد و رضا شهابی حمایت کرد. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری نیز در اطلاعیه‌ای مورخ ۱۷ آبان ۹۷ در این باره نوشت “طی ماه‌های اخیر، عوامل نفوذی و فرصت‌طلبی که بازیچه دست دولت و کارفرمایان شده‌اند، درصدد برآمده‌اند تا با غصب نام و آرم سندیکای کارگران شرکت واحد حمایت همه جانبه نیروهای اطلاعاتی و امنیتی به‌اصطلاح “مجمع عمومی” برگزار کرده و به خیال خود هیئت مدیره و اعضا و فعالان آگاه و صدیق آن را با همه جانفشانی‌ها، فشارها و سختی‌هایی را که در طول مدت فعالیت‌های کارگری خود متحمل شده‌اند، از سندیکای کارگران این شرکت حذف نمایند”. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری بر استقلال تشکل کارگری تاکید نمود و نوشت “تشکل کارگری باید مستقل (مستقل از دولت و کارفرمایان) باشد و به نیرو و قدرت و اراده و تصمیم خود کارگران – و نه هدایت و برنامه‌ریزی دولت و کارفرمایان و همین‌طور حمایت و پشتیبانی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی – متکی باشد. لذا این “کمیته” نه تنها در این “مجمع” قلابی و حکومتی شرکت نمی‌کند؛ بلکه وظیفه خود می‌داند که همه جا و در همه حال این جریان منحط و عناصر معلوم‌الحال و فرصت‌طلب آن را افشا نموده و در حد توان سایه کریه و بزک کرده آن را از سر جنبش کارگری کوتاه نماید”.۱۹ ابان ۹۷ کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری نیز دراطلاعیه مشترکی با سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و انجمن صنفی معلمان کردستان- مریوان، این توطئه را محکوم و ازسندیکای مستقل کارگران شرکت واحد حمایت کرد.گروه اتحاد بازنشستگان نیز اگرچه در اطلاعیه سندیکاسازان، از آن نامی برده نشده اما با صدور بیانیه‌ای در ۱۵ آبان ۹۷ از “سندیکاسازی فرمایشی” به عنوان تلاشی برای به خاموشی کشاندن مبارزات کارگران یاد نموده و نوشت “عوامل شوراهای اسلامی و خانه کارگر با هماهنگی وزارت کار دست به کار شده و با ترفند جدیدی اقدام به ایجاد تشکلی ساختگی و موازی با سندیکای مستقل کارگران اتوبوسرانی شرکت واحد کرده‌اند؛ تا با ایجاد روحیه بدگمانی نسبت به تشکل‌های مستقل و افراد تلاش‌گر و زحمتکش، بتوانند این مبارزات حق‌طلبانه را به بیراهه بکشانند”. گروه اتحاد بازنشستگان در ادامه اطلاعیه خود نوشت “اکنون که نطفه‌های حق‌طلبی و بدست آوردن مطالبات معیشتی و اقتصادی، دموکراتیک و سیاسی کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، کشاورزان، زنان و جوانان و همه کسانی که به هر نحوی از تبعیض و نابرابری در جامعه رنج می‌برند، بر محور مشارکت، اتحاد و تشکل‌یابی پیوند می‌یابد، تلاش سرمایه‌داری، کارفرما و جناح‌های حکومتی برای انحلال تشکل‌های مستقل و احیای تشکل‌های وابسته، زرد و کاذب بیشتر شده است. به همین دلیل ضرورت هوشیاری همه تشکل‌ها و انسان‌های آگاه و صادق برای خنثی نمودن این سیاست‌های ضد کارگری و ضد مردمی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود”.
این‌ها عصاره موضع چند تشکل در برابر سندیکاسازی دولتی بود. سایر تشکل‌ها نیز در این کشاکشی که یک سر آن سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد و کارگران حامی آن قرار دارند و سر دیگر آن نهادهای دولتی – امنیتی باضافه مدیریت شرکت واحد و کسانی که به بازیچه و ابزار دست آن‌ها تبدیل شده‌اند، باید موضع روشنی در حمایت از سندیکای کارگران شرکت واحد اتخاذ کند. تمام تشکل‌ها و کسانی که در برابر این توطئه سکوت می‌کنند یا زیر لوای دفاع از “مجمع عمومی” و “انتخابات” عملا از سندیکاسازان و سندیکای دولتی و فرمایشی حمایت می‌کنند و آب به آسیاب رژیم می‌ریزند، بیرحمانه باید افشا شوند.
مدافعین راستین طبقه کارگر و تشکل‌های مستقل کارگری نمی‌توانند در قبال استقلال یک تشکل کارگری از دولت و کارفرما یا وابستگی به آن بی‌تفاوت باشند و در میانه این دو بایستند. بر کسی پوشیده نیست که سندیکای مبارز کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به‌رغم هر نقد و انتقادی که به آن باشد، اما این سندیکا استقلال خود را از کارفرما و دولت حفظ کرده است. این سندیکا نقش مهمی در آگاهی‌بخشی، تشکل‌یابی و مبارزات کارگران شرکت واحد و کل کارگران ایران داشته و نقش مثبتی در پیشرفت جنبش کارگری ایفا کرده است. مادام که این سندیکا چنین است و برای تحقق مطالبات کارگران مبارزه می‌کند باید از آن حمایت کرد. در توطئه سندیکاسازی فرمایشی و قلابی برای به حاشیه‌راندن یک تشکل مستقل و مبارز کارگری که دولت پای اصلی آن است، یا باید در کنار کارگران شرکت واحد و سندیکای مستقل آن‌ها ایستاد یا در برابر آن و در کنار نهادهای دولتی و ضد کارگری. یا کنار طبقه کارگر یا مقابل آن در کنار طبقه سرمایه‌دار. راه سومی وجود ندارد.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۹۷ در فرمت پی دی اف
نظرات شما