اختلاس و دزدی و غارت ثروت‌های اجتماعی و چپاول دست رنج کارگران در مقیاس ارقام نجومی و اعلام گاه‌به‌گاه خبر آن از رسانه‌های حکومتی به امری”عادی” تبدیل‌شده است. یک روز نوبت دزدی و اختلاس

به‌رغم تشدید خفقان و فضای سرکوب و ارعاب و به‌رغم دشواری‌ها و موانع ناشی از  شرایط شیوع بیماری کرونا و سختی‌ها و فشارهای مضاعف تحمیلی بازدارنده بر کارگران، اما اعتراضات و اعتصابات کارگری ادامه

شیوع کرونا نه تنها سلامت میلیون‌ها تن از انسان‌ها را در سراسر جهان به مخاطره افکنده است، بلکه به یکباره تمامی گند و کثافت نظام سرمایه‌داری حاکم بر جهان را نیز برملا ساخته است. این اپیدمی، گذشته

طبقه کارگر ایران چندین سال است که با مشکلات شناخته شده ای روبرو بوده  است. اغلب مطالباتش بدون پاسخ مانده وهمچنان روی هم انباشته می شوند. ورشکستگی کارخانجا ت، صنایع و تعطیلی مراکز کارگری مشکلی بود

با مشعل بزرگی که در معادن زغال‌سنگ کرمان روشن شد و اعتصاب و اعتراض خیابانی ۳۵۰۰ کارگر معدن، جنبش کارگری به جلوصحنه رانده‌شده است. اعتصاب همزمان و متحدانه‌ی کارگران معادن زغال‌سنگ زرند و کوهبنان و

جنبش دانشجویی در دو سال و نیم اخیر و به‌ویژه در چند ماه گذشته قدم‌های بزرگی به جلو برداشت و امروز بعد از گذشت ۴۰ سال از سرکوب دانشگاه‌ها در اردیبهشت سال ۵۹، می‌توان به درستی از بازگشت قدرتمندانه

روز اول ماه مه، تظاهرات‌کنندگان لبنانی، به رغم ممنوعیت تجمعات به دلیل شیوع کرونا از تاریخ ۱۵ مارس تا ۱۰ مه، در شهرهای مختلف از بیروت تا صیدا، نبطیه، دره بقاع، عکار به خیابان‌ها آمدند. در شهر

در این روزها و در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر، کارگران در ایران هم‌چنان با سلاح اعتصاب و یا نمایش خیابانی در جنگ و گریز با نظم حاکم و سلطه نظام سرمایه‌داری هستند. هر چند که این نمایش‌ها و

چهارشنبه ۲۷ فروردین ده درصد از سهام هلدینگ “شستا” از سوی دولت در بورس عرضه گردید. بنابر گزارش‌های منتشره از سوی رسانه‌های دولتی در همین روز ده درصد از سهام هلدینگ “شستا”

چهارشنبه ۲۰ فروردین نهاد دولتی “شورای عالی کار” حداقل دستمزد کارگران در سال جاری را با ۲۱ درصد افزایش مبلغ یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان تعیین کرد. هم‌چنین میزان افزایش دستمزد کارگرانی