زنان کارگر در تمام کشورهای جهان ستمدیده‌ترین گروه اجتماعی هستند. آن‌ها از ستم دوگانه طبقاتی و جنسی رنج می‌برند. همانند مردان کارگر استثمار می‌شوند و در همان حال از تمام ستمی که بر زنان اعمال

ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی جزء معدود کشورهای جهان است که در آن نه‌فقط  برابری زن و مرد آشکارا به شکلی رسمی انکار شده، بلکه زنان با انواع و اقسام تبعیض، آزار و خشونتی که از سوی دولت دینی تبلیغ

اول ماه مه روز جهانی کارگر فرامی‌رسد. اول ماه مه روز اتحاد و مبارزه طبقه کارگر علیه نظام سرمایه‌داری و هرگونه استثمار و ستم و بهره‌کشی است. اول ماه مه روزی است که کارگران در سراسر جهان با تظاهرات

روز ۱۷ فروردین سال جاری، چند صد نفر از کارگران و کارکنان “شرکتی” و “حجمی” مشغول به کار در شرکت‌های پیمانکاری توزیع برق سراسر کشور، به نمایندگی از هزار تن از همکاران خود

سرکوب و فشار و تهدید علیه کارگران، از ماه پایانی سال ۹۹ و آغاز سال ۱۴۰۰ آشکارا تشدید شده است.سرمایه‌داران و کارفرمایان که هنگام اعتراض و اعتصاب، کارگران و فعالان اعتصاب را به عدم تمدید قرارداد و

مجمع جهانی اقتصاد هرساله گزارشی از وضعیت زنان تحت عنوان “شکاف جنسیتی” انتشار می دهد. در گزارش امسال مجمع جهانی اقتصاد که به بررسی شکاف جنسیتی در ۱۵۶ کشور جهان اختصاص دارد، جمهوری

علی‌رغم تشدید سرکوب و آزار کارگران که از جمله در احضارها، بازداشت‌ها، بازجوئی و تهدیدها، اخراج، زندان و حتی شلاق و پرونده‌سازی‌های امنیتی برای صدها کارگر پیشرو تجلی یافت، در سال ۹۹ اما خروش

“گفته شده است که من همدست کمون بوده‌ام، قطعا آری. چون کمون مقدم بر هر چیز خواهان انقلاب اجتماعی بود و انقلاب اجتماعی والاترین آرزوی من است. فراتر از این من افتخار می‌کنم که یکی از موسسین

۸ مارس روز جهانی زن در شرایطی فرارسیده است که رژیم ارتجاعی زن‌ستیز جمهوری اسلامی که وحشیانه‌ترین ستم را بر زنان ایران اعمال کرده است، در چنگال بحران‌های ژرف، واپسین روزهای حیات ننگین خود را سپری

با وجود آن که کم‌تر از ۲۰ روزبه پایان سال ۹۹ باقی‌مانده اما موضوع بسیار مهم تعیین حداقل دستمزدهای کارگری و میزان افزایش آن همچنان نامشخص و بلاتکلیف مانده است. سرمایه‌داران و دولت آن‌ها به‌اضافه